tag:blogger.com,1999:blog-78842125476425895262024-02-07T02:22:47.868-06:00ආතම්මගෙ පෙට්ටගමUnknownnoreply@blogger.comBlogger184125tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-86249679019804354482023-12-13T13:21:00.002-06:002023-12-13T13:21:54.056-06:00සැරට කන්න ඉස්සො රෙසිපි එකක්<p><span style="font-size: large;"> සෑහෙන්න කාලෙකින් බ්ලොග් පොස්ට් එකක් දාන්නෙ. මේක කෑමක් ගැන. ඉස්සො කන්න හුගක්දෙනා කැමතිනෙ. ඉතින් මේ මම ළඟදි හදපු ඉස්සො වලින් රසට හදාගන්න පුලුවන් රෙසිපියක් ඉදිරිපත් කරන්න හිතුවා. පුලුවන්නම් මගෙ ඒ චැනල් එක<b><span style="color: red;"> සබ්ස්ක්රයිබ් </span></b>කරලා පොඩි සප් එකක් දෙන්න ශෙයා කරලා යාලුවොත් එක්ක බෙදාගත්තට කිසිම අමනාපයක් නෑ. </span><br /></p>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="" frameborder="0" height="252" src="https://www.youtube.com/embed/wxfQeuJl6Uc?si=bgurlDbLF3snsETT" title="YouTube video player" width="448"></iframe>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-84985899839848001552023-08-12T18:30:00.002-05:002023-08-12T22:27:34.190-05:00ගූ බෝලේ <span style="font-size: large;">අල්ලපු ගෙදර <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2013/11/blog-post.html" target="_blank">කුණුගොඩ</a> ගැන කතාවක් පහුගිය මාසේ පහුගිය ලිපියෙන් දැම්මට පස්සේ ලියන්න පෙට්ටගම පැත්තෙ එන්න ලැබුනේ සෑහෙන දවසකින්. පහුගිය කතාවෙන් මම කියුවේ අපේ ගෙදරට දකුනු පැත්තෙන් තියන ගෙදර විස්තරයක්නේ. අපේ ගෙදරට වම් පැත්තෙනුත් ගෙයක් තියනවා ඒ ගැන නොකීවොතින් වම දකුන සමබර නොවන තත්වයක් උද්ගතවෙන හන්දා අද කියන්නම් වම්පැත්තෙ ගෙදර විස්තරයක්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbLj4gcQYI6_laRnyydwS292AshwnmqM4N3c97VpX57-q_4yqp1Gl3Q_c0yqV2wCqxErq8Bi4PE6DfIQ2CTNdtnojT_nY-ebNbtsarqdNMRQM3blQYkOgGmr2X68TvAS4wkMxR-IsV6U/s1600/tennis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDbLj4gcQYI6_laRnyydwS292AshwnmqM4N3c97VpX57-q_4yqp1Gl3Q_c0yqV2wCqxErq8Bi4PE6DfIQ2CTNdtnojT_nY-ebNbtsarqdNMRQM3blQYkOgGmr2X68TvAS4wkMxR-IsV6U/s200/tennis.jpg" width="146" /></a><span style="font-size: large;">මේ කතාව කියම්දෝ නොකියම්දෝ කියලා හිත හිත උන්නෙ සෑහෙන්න දවසක ඉඳලා. හේතුව ඔය ගෙදර උන්නේ අක්කලා සෙට් එකක්. ඔය අක්කලා ඉඳලා හිටලා පෙට්ටගමට ගොඩවැදිලා යන කට්ටිය. මේ කතාව කියවලා ලැජ්ජා හිතෙවිද දන්නෙ නෑ කියන සිතුවිල්ල හැමතිස්සෙම මගේ හිතට ආවා. ඒත් කමක් නෑ කියලා හිතෙන්නේ මේ කතාව මීට අවුරුදු 25කට විතර කලින් උන සිදුවීමක් නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">
අපේ මහගෙදර ඉස්සරහ ලොකු වත්තක් තියනවා ඔය වත්ත පන්සලට අයිති වත්තක්. කබොක් ගල් කපපු වලවල් කීපයක් අයිනට වෙන්න තිබුනට එල්ලේ ගහන්න කියාපු ඉඩම එක කෙලවරක උසම මාදං ගහක් තියෙනවා. ගමේ කොල්ලො කුරුට්ටො පන්සල් වත්තට එකතුවෙනතුරු මාදං ගහට වෙලා හතරවටේ බලබල ඉන්න එක හරිම ජොලි වැඩක්. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;">
පන්සල් වත්ත පුරාම තැනින් තැන ඉන්දපු පොල් ගස් කොස් ගස් කජු ගස් අඹ ගස් එහෙම නොතිබුනා නෙමෙයි. මම හිතන විදියට ඔය ගස් වල පලදාව භුක්තිවින්දේ මේ අපි වගේ කොල්ලො කුරුට්ටො මිසක හමුදුරුවො නම් නෙමෙයි. අපි ගහකට නැගලා අහූවුනොත් නම් ලොකු හාමුදුරුවන්ගෙන් හොඳවැයින් අහගන්න ගමන් පන්සල් වත්තෙ සෙල්ලම් කරන එකත් දවසකට දෙකකට අත්හරින්න වෙනවා. ඒත් ලොකු හාමුදුරුවො කවමදාකවත් ගස්වල පලදාව කඩාගෙන නම් ගියේ නෑ. ඒවා අපිටම කඩාගෙන කන්න ඉඩ දීලා තිබුනේ. කොස් ගස්වල ගෙඩි හැදෙන කාලෙටනම් අහල පහල අය පොලොස් ගෙඩියෙ ඉඳන් කොස් ගෙඩිය දක්වා කොස් ඵලයේ අතුරු පල භුක්තිවින්දත් කඩන්නට අතපසුවන උස් අතුවල කොස් ගෙඩි වැලවරකා ලෙස ගස් උඩටමවී කන්නට අපේ කොල්ලො කුරුට්ටො තරම් ඔය ගොල්ලො දක්ශ ඇතැයි මම හිතන්නෙ නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
කොස් ගස්වල විස්තරයක් කියන්න ගිහින් කියන්න ගිය කතාව වෙනපැත්තකට ගියොත් ලබන අවුරුද්දෙ තමයි කතාව කියන්න වෙන්නේ*. මම කලිනුත් කියුවනේ පන්සල් වත්ත හොඳටම ගැලපෙන්නේ එල්ලෙ ගහන්න කියලා. ඉතින් අපේ කොල්ලො ටික ඉස්කෝලේ නිවාඩු කාලෙ විතරක් නෙමෙයි ඉස්කෝල ඇරිලා ගෙදර එන්නේ එල්ලේ ගහන්න බලාගෙන. අද ක්රිකට් මෙච්චර ජනප්රිය උනාට අපි වැඩිහරියක් කලේ එල්ලෙ ගහන එක. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
හයේ හතර ඒවා නැති උනාට දෑත බදලා දෙන්නේ එල්ලේ බෝලේ ටීක් බෝලේ සයිස් එක වෙන්න. ඔන්න ඔය බෝලේ ටීක් බෝලේ සයිස් උනාට පස්සේ නතර වෙන්නේ පන්සල් වත්තෙන් එහා පැත්තෙ වත්තකින්. හතර වටේම තියන වතු වලට බෝලේ ගියාට අපිට වැඩි ප්රශ්නයක් නැත්තේ ඔය හැම වත්තකින්ම කොල්ලෙක් අපිත් එක්ක සේල්ලම් කරන නිසා. වත්තට රිංගලා බෝලේ ගන්න එකට ප්රශ්නයක් නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
කරුමෙකට අපේ ගෙදරට අල්ලපු ගෙදර ඉන්නෙ කෙල්ලො ටිකක් විතරමයි. කෙල්ලො කියුවට අපිට සාපේක්ස්ශව ලොකු අක්කලා. අනේ එල්ලේ පාරක් සැරට වැදිලා හදිසියෙවත් ඔය වත්තට ගියොතින් බෝලේ ආසාව අපි අතහරිනවා. ගෙදර ඉන්න කවුරුහරි අක්කකෙනෙක් ඇවිත් බෝලේ අරගෙන ගේ ඇතුලට අරගෙන යනවා. මට මතක හැටියට මේ සිද්දිය වෙන්න කලින් අපේ එල්ලෙ බොල 24ක් ඔය අක්කලගෙ ගෙදර තිබුනා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න එක දවසක් අපි එල්ලෙ ගහමින් උන්නා. දැන් අපිට පේනවා ගෙ ඇතුලෙ අපේ 25වන බෝලයත් ගෙතුලට ගෙනයාමට අක්කා කෙනෙක් සූදානමින් ඉන්න විත්තිය. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
පන්සල් වත්ත කෙලවරක හරක් රංචුවක් තණ කොළ කමින් ඉන්නවා දැක්කෙ ඔය අතරතුර. කලින් දවසක පැත්තකට දාපු හිල්වුන එල්ලේ බෝලෙකුත් අරගෙන අපේ එකෙක් කිට්ටු උනේ හරක් රංචුව ළඟට. හොඳට දියාරුවර උනු උනුවේ වැටුන ගොම තලියක් පොල් කට්ටකට අරගෙන අර බෝලේ ටිකක් හිල්කරලා ඇතුලට වැක්කෙරුවා. හිමිහිට අර අක්කලගේ ගෙදර ඉස්සරහට කිට්ටුවෙලා ගොම පිරුන බෝලේ හිමිහිට ගෙමිදුලට තල්ලු කලේ කාටවත් නොදැනෙන්න . කුරුම්බැට්ටියකින් වහලෙට ගහලා අපි එල්ලේ සෙල්ලම ටික වෙලාවකට නැවැත්තුවේ බෝලෙ නැතිවුනා කියලා හඟවන්න අනේ අර 25වන බෝලය අහුලන්න මග බල බලා උන්න අක්කා ඇවිත් අපේ ගොම බෝල අරගෙන ගෙදරට දිව්වේ රටක් රාජ්යයක් ලැබුනා වගේ ......</span><br />
<span style="font-size: large;">
ගත වුනේ තත්පර කීපයයි කීවොත් ....</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
අලුග්ත්තෙරු ..&*%^$@#$ </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
* Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-7060450556910045422020-10-16T01:27:00.004-05:002020-10-16T04:02:11.739-05:00කොවිඩ් කාලේ ZOOM කරපු සිංදුවක්
<p><span style="font-size: medium;"> </span></p><p><span style="font-size: medium;">කොවිඩ් 19 නැත්නම් කොරෝනා ආයෙත් හිස එසෙව්වා. මෙලෙස කොරෝනා හිසඔසවන්නේ ජනතාවගේ නොසැලකිලිමත්කම නිසා. උදේ ඉදන් හවස්වෙනතුරු වෛද්යවරු, ජනමාධ්ය, වගකිවයුත්තො කොතරම් කියුවත් කොවිඩ් 19න් බේරෙන්නට ජනතාවගේ පැත්තෙන් නම් ලැබෙන සහයෝගය ඉතාම අල්පයි. මේ සටහන තබන්නේ කොවිඩ් පිළිබඳ දැනුවත් කරන්න නෙමෙයි. මම කලින් කියුව අය කරන දැනුවත්කිරීම් නාහන අය මගේ කීම් අහවියැ.</span></p><p><span style="font-size: medium;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="252" src="https://www.youtube.com/embed/3siYpKrX3kw" width="448"></iframe> මේ බ්ලොග් එක නැත්නම් ආතම්මගේ පෙට්ටගම පවත්වාගෙන යන මම නැත්නම් ලොකුජෝන් ජීවත් වෙන්න කැනඩාවේ විනිපෙග් නගරයේ. එන්න එන්නම මෙහෙත් කොවිඩ් ආසාදිතයෝ වැඩිවෙනවා. ලබාදෙන ආරක්ෂිත උපක්රම අනුගමනය කරන්නට පුරවැසියො හැඩගැහිලා ඉන්නවා. ඒවගේම එදිනෙදා රාජකාරිත් සුපුරුදු පරිදි නොව සුලු පසු බැසීමකින් කරගෙන යනවා. මේ දෙවන රැල්ල. </span></p><p><span style="font-size: medium;">හැමෝම බලනවා ඇති වීඩියෝ එකක් දාලා මොනවද මේ කියවන්නේ කියලා. කොවිඩ් පළමු රැල්ල පටන් ගත්තෙ 2020 මාර්තු මාසෙ. විනිපෙග් වල ඉන්න අපි හැම අවුරුද්දකම අප්රේල් මාසේ සිංහල හින්දු අලුත් අවුරුදු උත්සවයට සමගමීව මෙහි වාසය කරන ශ්රී ලාංකිකයො එකතුවෙලා විවිධප්රසංගයක් පවත්වනවා ඊට සජීවි ගැයුම් වැයුම් රැගුම් ඇතුලත්. ඒත් මේවසරේ කොවිඩ් 19 අනිත් රාජකාරිවලට වගේම මේ ප්රසංගයටත් හරස්වුනා.</span></p>
<a name='more'></a><br /> <p><span style="font-size: medium;">ඒත් තාක්ශනයට පින්සිදුවෙන්න අපි අපේ සුපුරුදු උත්සවය Virtually (<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">පාවිච්චි කරන්න පුලුවන් සිංහල වචනයක් හමුවුනේ නෑ. දන්න කෙනෙක් ඉන්නවනම් කියන්න</span> </span>) පැවැත්වුවා. මේ ඒ ප්රසංගයේ ගීතයක්. මෙහි මුල් ගායනය නෙලූ අධිකාරී සහ කාශ්යප දිසානායක විසින්. සංගීතය වෛද්ය දේවක රත්නපාලගෙන්. ඒවගේම පද රචනය ආනන්ද හෙවරන්හිඳගේ. <br />අපේ ප්රසංගයේදි මම ගීතය පටිගතකලේ සූම් ඇප් එක ඔස්සේ. විශේශත්වය වන්නේ මේ ගීතය ගායනාකරමින් සංගීතවත් කරන්නේ කැනඩාව සහ ඇමරිකාවේ වාසයකරන අම්මයි පුතුන් දෙදෙනයි. </span></p><p><span style="font-size: medium;">අම්මා <a href="https://www.uwinnipeg.ca/experts-guide/darshani-kumaragamage.html" target="_blank">ආචාර්ය දර්ශනි කුමාරගමගේ</a>. ඇය කෘෂිකර්ම පිළිබඳ BSc ගෞරව උපාධියක් සහ පාංශු විද්යාව පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධියක් ලබා ඇති විශ්වවිද්යාල මට්ටමින් වසර 30 කට වැඩි කාලයක් ඉගැන්වීමේ පළපුරුද්දක් ඇති තැනැත්තියක්. පුතුන් දෙදෙනා <a href="https://www.nearlab.xyz/chathurakumaragamage" target="_blank">චතූ කුමරගමගේ</a> සහ ශශික කුමරගමගේ. සිංදුව ඇහුවේ නැත්නම් උඩ වීඩියෝ එක ක්ලික් කරලා ගීතය රසවිඳින්න. ඔයගොල්ලන්ට හිතෙන දේ ලියාගෙන යන්න </span><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: medium;">වීඩියෝ</span> එකේ යටත් තීරුවක් තියෙනවා නැතනම් මේ පෝස්ට් එකේත් එහෙම තැනක් තියෙනවා. </span></p><p><span style="font-size: medium;"> </span><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-16192618140493841352020-05-13T02:45:00.001-05:002020-05-13T02:48:57.643-05:00පිඟානේ වර්ගය<span style="font-size: medium;">පහුගිය සතියෙ අලුතින් කතාවක් දාන්න හිතාගෙන උන්නත් වෙනත් රාජකාරි වැඩිවුන නිසා පෙට්ටගම අස්පස් කරන වැඩේ ආපහු පස්සට ගියා. හොයලා බලපු හැමෝටම ඉස්තුත්යි.<br /></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: 0px; margin-right: auto; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhESF37AQN1OdYUD2QMP0P8_vz-8wIyZ_hQjbaZ6Eguu0boi-hECiAjmV48K1bPer8UJYERDvMD3b2z1TompzryNSKaNjO_84-ncdJw1LHXHfL3k4SBs7WZq1Xvw-b2tF8D2rP4b6vHvas/" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="299" data-original-width="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhESF37AQN1OdYUD2QMP0P8_vz-8wIyZ_hQjbaZ6Eguu0boi-hECiAjmV48K1bPer8UJYERDvMD3b2z1TompzryNSKaNjO_84-ncdJw1LHXHfL3k4SBs7WZq1Xvw-b2tF8D2rP4b6vHvas/" /></a></span></td></tr>
<tr align="left"><td class="tr-caption"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: xx-small;">Sanath Wijewardana (from his FB page)</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<div>
<span style="font-size: medium;">මේ කතාව ඇත්තටම කියන්න හදපු කතාවම නෙමෙයි. ඒක ලිය ලිය ඉන්නකොට මතක්වුන වෙනත් කතාවක්. (අයියෝ තාමත් පඳුර වටේ තැලිල්ල ) ඔය පඳුර වටේ තැලිල්ල කියුවම මතක් වෙන නමක් තමයි බ්ලොග් අවකාශේ උන්න "<a href="https://observer-nireekshaka-observer.blogspot.com/" target="_blank">ඔබ්සවර්"OBSERVER</a> බ්ලොග් අඩවිය ලියපු ඔබා මාමා එයාගේ ඇත්ත නම සනත් විජේවර්ධන උනත් බ්ලොග් ලෝකයේ හැමෝම වගේ හැදින්වුයේ ඔබා නැත්නම් ඔබා මාමා කියලා. එතුමා අප අතරින් නික්මිලා අදට අවුරුදුම 8 ක් . එතුමට නිවන් සැප ලැබේවා කියලා ප්රාර්තනාකරන ගමන් පඳුර වටේ තැලිල්ල මෙතනින් නතර කරනවා.</span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"> ලංකාවෙන් පිටමංවෙන්න කලින් කන්තෝරු කාර්යාල කීපයකම වැඩකරපු හන්දා මේ කතාව කියන්න පුලුවන්. මේ සිද්දිය වෙලා තියෙන්නෙ මීට අවුරුදු පහලොවකට විතර උඩදි. අපේ කන්තෝරුවෙ ලොක්කා ටිකක් නයා අරින්න හරි ආස පුද්ගලයෙක්. කන්තෝරුවෙදිත් හරියට පංපෝරිය. ඒකටම හරියන්න එයාගේ නෝනා එයා ඊට දෙවනි නෑ. දෙන්නම කොම්පැනියෙ ඩිරෙක්ටර්ලා. හැබැයි මේ දෙන්න එකම කන්තෝරුවෙ උනාට ඩිපාර්ට්මන්ට් දෙකක. </span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"> හවස තේ වෙලාවට අපි හුගදෙනෙක් නුගගහයට පෙට්ටි කඩේට යනවා තේ බොන්න. තේ බොන්න කියුවට තේ බොන්නම නෙමෙයි දුම දාන අය දුම දාලා පොඩි කයියක් එහෙම ගහලා තමයි එතනින් එන්නේ, එදා මාතෘකාව උනේ ලොක්කාගෙ නයි ඇරිල්ල. එදා කතාව යන අතරතුරේදි ඔතනට ආවා ලොක්කගේ රියදුරු තැන. මිනිහා අපේ කතා සේරම අහන් ඉදලා කියනවා<br />" සර් ඕවා නෙමෙයි සර් කතා මෙන්න මේව්වයි රස කතා" කියලා එයාගේ කතාව පටන් ගත්තා <br />අපිටත් වෙන මොනව නැතත් අනුන්ගේ ඕපාදූප කතාවක් නම් වෙන මොනවද </span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;">පහුගිය දවසක ලොක්කගේ ගෙදර පොඩිපහේ උත්සවක් තිබිලා තියෙනවා . ලොක්කගේ වෙන්න නෑයො කට්ටියක් ඇවිත්. එයාගේ දුවගේ, වෙන්න හස්බන්ඩ්ගේ දෙමාපියො සමග ළඟම නෑයො කීපදෙනෙක්. සමග ලොක්කගේ නෑයෝ කීපදෙනෙකුත් ඇවිත් තියෙනවා.</span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"> ආවතේව කටයුතු වලට අපේ රියදුරු තැනත් ගේ ඇතුලේ ඉදලා. රෑකෑම බුෆේ ස්ටයිල් එකට තිබිලා තියෙන්නෙ. ඉතින් කට්ටිය කෑම බෙදාගෙන සැටියෙ වාඩිවෙලා කතාවලු. කොහොමත් අලුත් නෑයො ඉස්සරහ ලොකුකම් කතා කෙරෙන එකේ අපේ ලොක්කත් එයාගේ සුපුරුදු නයි ඇරිල්ල පටන් ගත්තලු.</span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGQw6G4kV7slVNMuztMQT6TEx1m_OlE6BBOGzvI7paJf4dlS2Pz_m4mRwBnX3SYLrf9VQBag0semjX9RKQMf8IfM1t7WtIHMBjvOa6L4_ErtPbI2qlM-K6hGf6tYiuGuqNJKc8R4jMr10/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="374" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGQw6G4kV7slVNMuztMQT6TEx1m_OlE6BBOGzvI7paJf4dlS2Pz_m4mRwBnX3SYLrf9VQBag0semjX9RKQMf8IfM1t7WtIHMBjvOa6L4_ErtPbI2qlM-K6hGf6tYiuGuqNJKc8R4jMr10/s320/plate+in+hand.jpg" /></a></span></div>
</div>
<div>
<span style="font-size: medium;">"ඔයගොල්ලන්ට කියන්න අපි හැමදේටම ගන්නේ හොදම බ්රෑන්ඩ් එකෙන් වාහනයක් ගත්තත් ඇදුමක් කැඩුමක් ගත්තත් හොදම බ්රෑන්ඩ් එකෙන් තමයි ගන්නේ"</span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"> "කොටින්ම කියනවානම් අපි මේ කන සෙරමික් ප්ලේට්ස් පවා ලෙනොක්ස් ප්ලේට්ස්" </span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-size: medium;">බොරුනම් බලන්න කියලා අල්ලේ තිබුන ප්ලේට් එක අනිත් පැත්ත හැරෙව්වලු,</span></div>
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-26667466511709254382020-04-29T01:19:00.000-05:002020-04-29T01:19:58.573-05:00Breaking News අලුත් ආරංචියක්. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5mLasOYvMXDwZygKjcbsqe0jNnwd006ur5wS8Z4ZjN5PatSN9Mo1am36-vaKYpl377LOQpk0ZxJ_z1Bl1vOx5LMxhEdpZ2zDOABItmTZhVcfMXyNh6zU5OWRMoZyaBqEtGzvX_f2qnFo/s1600/breakingnews.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="360" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5mLasOYvMXDwZygKjcbsqe0jNnwd006ur5wS8Z4ZjN5PatSN9Mo1am36-vaKYpl377LOQpk0ZxJ_z1Bl1vOx5LMxhEdpZ2zDOABItmTZhVcfMXyNh6zU5OWRMoZyaBqEtGzvX_f2qnFo/s320/breakingnews.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;">නිවුස් එකක් කියුවට නිවුස් එකක්මත් නෙමෙයි .....</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"></span></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;"> </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;">හු</span>ඟකාලෙකින් යාවත් කාලීන නොකරපු ආතම්මගෙ පෙට්ටගම ආපහු මකුළුදැල් කඩලා සුද්දකරලා ගන්න කියලා. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඔක්කොටම කලින් බලන්න ඕනෙ මේක අන්තර්ජාලෙ යාවත්කාලීන වෙනවද කියලා. බලන්න කවුරුත් නැත්නම් ඇරලා මොකටද? නැද්ද මං අහන්නෙ?</span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-24032674088800916352020-01-20T19:16:00.000-06:002020-01-20T19:25:11.469-06:00අභිමානය රැකගැනීම<span style="font-size: large;">හ</span><span style="font-size: large;">රියටම කියනවනම් මීට අවුරුදු විසිදෙකකුත් මාස පහකුත් දවස් දහ අටකට පෙරදිනක ශ්රී ලංකා කන්ඩායම අභිමානය රැකගැනීමේ සටනක් දියත් කෙරු ආකාරය කෙසේනම් අමතක කරන්නද.</span><br />
<span style="font-size: large;"> ඉන්දියානු ක්රිකට් කන්ඩායම තමාගේ ගෙදරටම ඇවිත් ලෝකශූර කන්ඩායමට කණහරහා පහරක් ගැසුවාසේ විශාල ඉනිමක් දියත් කලේ දෙවනදිනය නිමාවනවිට අපේ ප්රභල ආරම්භක පිතිකරුවෙකුවත් නැවත ක්රීඩාමණ්ඩපයට හරවා යැවීමෙන්. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwNL0I8zIN8d5-K3jTBMxBIR8nGcVh0Sb-tza1WHF5dzwN-zbSpRAVPJlJZMT4snlR7C9tMzU8OrN0-zJNnGmSGgRfmVLptgSmmaoUDBjm6VBdS41mORqwZzBHz-1w6akJi4yfkVV7-dc/s1600/jayasuriya-mahanama.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="287" data-original-width="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwNL0I8zIN8d5-K3jTBMxBIR8nGcVh0Sb-tza1WHF5dzwN-zbSpRAVPJlJZMT4snlR7C9tMzU8OrN0-zJNnGmSGgRfmVLptgSmmaoUDBjm6VBdS41mORqwZzBHz-1w6akJi4yfkVV7-dc/s1600/jayasuriya-mahanama.jpg" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">අද දිනයෙත් අප කණ්ඩායම සිටින්නේ එවැනිම කන රතුවෙන්නට පහරක් ක්රිකට් නැත්තටම නැතිවූ සිම්බාබ්වේ කන්ඩායමෙන් ලැබීමෙන්.</span><br />
<span style="font-size: large;"> එදා මාවන් අතපත්තු දැවීමෙන් අනතුරුව පැමිනි රොෂාන් මහනාම ක්රීඩා පිටියට පැමිනියේ ඔහුගේ ක්රිකට් ඇන්තිම කැමති පත්රය කැප්ටන් කූල්ගෙන් ලබාගැනීමෙන් බව අනිත් අන්තයේ උන් බ්ලූම්ෆීල්ඩ් සගයා සනත් ජයසූරිය මතක් කරදුන් විට ඔහුගේ මානසිකත්වය ගැන අමුතුවෙන් කියන්නට උවමනා නැත. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">අද දිනයෙත් අප කණ්ඩායම සිටින්නේ එවැනිම කන රතුවෙන්නට පහරක් ක්රිකට් නැත්තටම නැතිවූ සිම්බාබ්වේ කන්ඩායමෙන් ලැබීමෙන්. එදා මාවන් අතපත්තු දැවීමෙන් අනතුරුව පැමිනි රොෂාන් මහනාම ක්රීඩා පිටියට පැමිනියේ ඔහුගේ ක්රිකට් ඇන්තිම කැමති පත්රය කැප්ටන් කූල්ගෙන් ලබාගැනීමෙන් බව අනිත් අන්තයේ උන් බ්ලූම්ෆීල්ඩ් සගයා සනත් ජයසූරිය මතක් කරදුන් විට ඔහුගේ මානසිකත්වය ගැන අමුතුවෙන් කියන්නට උවමනා නැත. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඒත් ඔහු ඒ සියල්ල අමතක කර පස්වන දිනයතෙක් තම ඉනිම දියත් කලේ ටෙස්ට් වංශකතාවට ලෝක වාර්තා කිහිපයක් එක් කරගනිමින්. අද ක්රීඩකයන්ට එවැනි පීඩනයක් නැතත් බිංදු ලබාගන්නා ක්රීඩකයන්ට තම දස්කම් අතරට එන්නට පමනක් අභියෝගයක් ඇත. ඒත් ඔවුන්ට ක්රිකට් අත්හිටුවීමට සමත් පාලකයන් ඇද නැත . මොනවා උනත් එදා ඒ අභිමානය රැක්කාසේ අද අපේ ක්රීඩකයන් යම් පෙරලියක් කර නැතිවූ අභිමානය නැවත උදාකරගනු ගැනීම ශ්රීලාංකික අපගේ ප්රාර්තනයයි. </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-81181425761201517382018-09-20T21:40:00.000-05:002018-09-21T05:06:21.395-05:00"තාත්තා" ගැන සටහනක් <span class="_44bj">ඉස්සර ලංකාවෙ ඉන්නකොට මට එපාම කරපු චැනල් එක සිරස. ඕක මට විතරක් පොදු අත් දැකීමක් නෙමෙයි. මිනිස්සුන්ගෙ ඔලු නරක් කරන්න ඉන්දියාවෙන් ලාබෙට ගෙනත් ජහජරා බාල ඉන්දියන් ටෙලිනාට්ය හඩකවලා, රාත්රියට පවුලේ හැමෝම එකට එකතුවෙලා පවුලේ සුන්දරත්වය අත්වින්දින්නට යොදගත් පැය කීපය හොරකම් කරලා , අර කුනු ජරාව ලාංකික ජනසමාජයට වැක්කෙරුවෙ රත්තරනුත් දීලා. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1t4rqGV5xtoCp7yb2KFNdwmKbnRZI369Sz-93Zd0HwZT9S7uFmTw_ql7URLWVC19bBJPfztLc9MyVHKCDrjoyUG5TyFYoM_jFdqYWaagIdjBTGD0sOXnTiKKsIhL6eRvhb2TfgM5JIaw/s1600/thaththa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1029" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1t4rqGV5xtoCp7yb2KFNdwmKbnRZI369Sz-93Zd0HwZT9S7uFmTw_ql7URLWVC19bBJPfztLc9MyVHKCDrjoyUG5TyFYoM_jFdqYWaagIdjBTGD0sOXnTiKKsIhL6eRvhb2TfgM5JIaw/s320/thaththa.jpg" width="274" /></a></div>
<span class="_44bj"><br />
<br />ඔය සිරස ගැන කලකිරිලා ලියපු බ්ලොග් සටහන් කීපයක් මගේ බ්ලොග් එකේ තියනවා ,<a href="https://oldpettagama.blogspot.com/2012/09/119.html" target="_blank">ශ්වේත රාත්රිය .. එවන් සිරසක් කුමකටද මට</a> , <a href="https://oldpettagama.blogspot.com/2011/10/blog-post_22.html" target="_blank">සුපර් ස්ටාර්ස් බිහි කල අනන්යතාවයක් ඇති හිඟන්නෝ</a>, <a href="https://oldpettagama.blogspot.com/2011/08/blog-post_30.html" target="_blank">උගුඩුවන්ට ඇටිකෙහෙල් කැවීම නොහොත් කලා කරුවන්ට කර්තෘ භාග ගෙවීම</a></span><br />
<br />
ඒත් අද මම අවුරුදු දෙකකට පස්සෙ මේ බ්ලොග් සටහන තබන්නේ සිරසෙන් විකාශනයවන ටෙලි නාට්යයක් ගැන සටහනක් තබන්නටය. නරක දේට බනින්නාසේ හොඳ දේ අගය කලයුතුයි.<br />
<br />
කොටස් 300ක් 400ක් දිගහැරෙන මෙගා ටෙලිනාට්ය ගොන්නේ අතරමංවී හෙම්බත්වී සිටන ශ්රීලාංකික ටෙලිනාට්ය රසිකයන්. නැවතවතාවක් සතියක් බලාපොරොත්තු දල්වාගෙන රූපවාහිනිය දෙස බලාසිටින්නට තරම් ලලිත් රත්නායක නම් අධ්යක්ශකවරයා සමත්වී සිටින්නේ සිරස නාලිකාවේ සෙනසුරාදා සහ ඉරිදා විකාශනයවන "තාත්තා" ටෙලිනාට්ය සමගය.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
අර හීන් හඩට දිය පෑරෙන පහල වක්කඩේ<br />
දුර ගලා බසින රිදී සිනා රැළි තාම තියේ<br />
කඳු වළලු මැදින් එන සුළඟට කන තියන් පුතේ<br />
කෝ දැනෙනවාද මහ පොළවේ පපුවෙ තෙතමනේ<br />
<br />
වැට කඩොලු මඩුලු උඩ කැරකෙන සකලයො ඉන්නේ<br />
මගේ පුතේ පිහාටුවමයි අත්තටුවක් වෙන්නේ<br />
ජීවිතේ විතර ගැහැටක් තව කොහෙද තියෙන්නේ<br />
මේ ගහේ වැලේ මල් ගැන මං විතරයි දන්නේ<br />
<br />
මල් කොහේ කොතන තිබුනද මහ වනේ දන්නෙ නෑ<br />
කුණ්ඩලේ තරම ඇත් ඇහැකින් බලා ගන්න බෑ<br />
පුතු සෙනේ සිරුර සිද යන හැටි කියා ගන්න බෑ<br />
මගෙ හිතේ තියෙන සී පද මගෙ පුතා අහල නෑ<br />
<br />
කුමාර ලියනගේ විසින් ලියනලද මේ ගීතය සංගීතවත් කර ගායනා කරන්නේ රෝහන ධර්මකීර්ති. ප්රේක්ශකයන් මුවගේ රැඳෙන්න පුලුවන් වුන මේ ගීත කන්ඩය මේ ටෙලියට හොඳ පිටුවහලක්.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
මේ කතාන්දරය දිගහැරෙන්නේ හැත්තෑවේ දශකයේ මුල්වකවානුවෙන්ය. සිරිදාස යම්තාක් දුරකට අධ්යාපනය හැදෑරූ තරුණයෙකි තම දෙමාපියන්ගේ වියෝවින් පසු සහෝදර සහෝදරියන්ගේ කෙනෙහෙලිකම්වලින් හෙම්බත්වන ඔහු තම ගම රට අතැර මොනරාගල පලාතේ දුශ්කර ගමක පදිංචියට එන්නේ විවාහවී තම සහකාරියගෙ පාර්ශවයෙන් දෑවැද්දට ලද ඉඩමේ ස්ව උත්සාහයෙන් නිවසක්ද තනාගෙනය. දෑතේ වීරියෙන් ගොවිතන් බත් කරගෙන ජීවත්වන ඔවුන්ගේ කැදැල්ලේ සිරිදාසත් තම බිරිදත් සිව් හැවිරිදි කුඩා පුතාත්ය<br />
<br />
කතාන්දරය ඇරබෙන්නේ සිරිදාසගේ බිරිද මැලේරියාවට ගොදුරුව මිය යාමත් සමග තනිවන සිරිදාස තම පුතු ආදරයෙන් රැකබලාගනිමින් ජීවන ගමන ගෙනයාමත් සමගිනි.<br />
<br />
මේ අතරතුර කියන්නට බොහෝදේ ඇත. ඒ සියල්ල ලලිත් රත්නායක විසින් ඉතාමත් සංවේදීව නිර්මානයට ගෙත්තම් කර ඇත .<br />
<br />
මේ කතාව බලන්න .... මේන්න ලින්ක් එක<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/playlist?list=PL9o2oizCaSVDGd_EyAX7hq4mUZRitJSPe">https://www.youtube.com/playlist?list=PL9o2oizCaSVDGd_EyAX7hq4mUZRitJSPe</a>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-46156777979704282272017-09-17T00:30:00.000-05:002017-09-17T00:38:22.023-05:00වැහි බිංදු .. <table border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="width: 500px;"><tbody>
<tr><td><span style="font-size: large;">පාලු පාරේ අනිත් පැත්තේ මගේ මතකය </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">නිදනවා </span></td></tr>
<tr><td><span style="font-size: large;">බිංදු හැටියට බිමට වැටිලා අහස හිමිහිට </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">අඬනවා </span></td></tr>
<tr><td><span style="font-size: large;">එදා වාගෙම වැස්ස දැක්කම මගේ නෙතුඅග </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">තෙමෙනවා </span></td></tr>
<tr><td><span style="font-size: large;">කඳුලු වැටුනට නෙතු අගිස්සෙන් පාර තාමත් </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">පෙනෙනවා </span></td></tr>
<tr><td></td><td style="text-align: right;"></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnGSmCctEAvhFEAAAZ5QlQ1hfL0-UuqgZ0hsZLaEuZf4n27eKYlXtKOtsnE_rc3zcK_ghuISlhZUmkbfx8l647jdDnUITzJeEJLHaXFGSDh77TphMBcDP9q2Tmd93tY4J8rEKKSY_I_m8/s1600/temporary.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnGSmCctEAvhFEAAAZ5QlQ1hfL0-UuqgZ0hsZLaEuZf4n27eKYlXtKOtsnE_rc3zcK_ghuISlhZUmkbfx8l647jdDnUITzJeEJLHaXFGSDh77TphMBcDP9q2Tmd93tY4J8rEKKSY_I_m8/s320/temporary.jpg" width="320" /></a></div>
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-76763440642420973502015-03-19T01:11:00.000-05:002015-03-19T21:12:06.928-05:00ඉතින් ආයුබෝවන් ක්රිකට්. <span style="font-size: large;">1982 මාර්තු මාසේ අග දවසක්, තාත්තත් එක්ක බොරැල්ලට බස් එකේ ගිහින් වනාතමුල්ලේ සරවනමුත්තු පිට්ටනියට පයින්ම ගියේ නිල් පාට කොට කලිසමයි සුදුපාට කමිසයයි ඇඳගෙන. අතේ තද රතු නැත්නම් සුලෝහිත කොඩියක් උස්සගෙන වතුර බෝතලය කරේ එල්ලගෙන පිට්ටනියට ගියේ හරිම උනන්දුවකින්. ටිකට් පරික්ශා කරන තැන හිටපු ගුරුතුමා අතට තාත්තා ටිකට් දෙක දීලා ආපහු තාත්තා අතට දුන්න ඉතුරු ටිකට් එක මම ඉල්ලගෙන නාස් පුඩු වලට තියලා බලපු ඒ තීන්ත සුවඳ මට තාම දැනෙනවා වගේ හැඟෙනවා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsfbcAM8twOimhGr2pdtudDQN7dAxjJvXW3mhH2oeFWtRAMitebW8a8UoCXrtg5Cfn5bWWQuojE0y7WkSzX798zixN2D0DaQmwtGxEjpbX9JpadLIzN4Y-a2JN72SmDzHLfR3N3o47Ww/s1600/Mahela+Thank+you.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsfbcAM8twOimhGr2pdtudDQN7dAxjJvXW3mhH2oeFWtRAMitebW8a8UoCXrtg5Cfn5bWWQuojE0y7WkSzX798zixN2D0DaQmwtGxEjpbX9JpadLIzN4Y-a2JN72SmDzHLfR3N3o47Ww/s1600/Mahela+Thank+you.jpg" height="320" width="252" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">
මගේ බලන්න ගිය පලමු මහ ක්රිකට් තරඟයේ මතකයක් හිතට ආවේ 2015 ලෝක කුසලානයෙන් විසිවුන සියුම් දුකත් එක්ක. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">එවර මහ ක්රිකට් තරඟය බලන්න උනන්දුවක් ඇතිඋනේ ශ්රීලංකාවට ටෙස්ට් වරම් හම්බවෙලා පවත්වපු පලමු මහතරඟය වීමම නෙමෙයි. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">එවකට ශ්රීලංකා පිලේ නායකයා ආදි නාලන්දීයෙක් වීම කියුවොත් මා නිවැරදියි. එවකට මම දන්න තරමින් මගේ හිතේ ඇඳිලා හිටපු වීරයා බන්දුල වර්නපුර. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මම බලන්න ගිය පලමු තරඟය අපි පරාදයි ඒ කාලේ ඒ හැටි දැනීමක් නොතිබුනත් අපි පැරදුන ඒ කන්ඩායමේ රොෂාන් මහානාම, අසංක ගුරුසිංහ, තිලංග සුමතිපාල එහෙම උන්නා. පස්සේ පස්සේ අවුරුදු වලදි පාසලේ පවත්ත්වපු හැම තරඟයක්ම වගේ බලන්න පුරුදු උනේ පාසැල් යන කාලේම අනාගතේ තරුවෙනලකුනු පෙන්නපු රොෂාන් මහනාම, අසංක ගුරුසිංහ, ගාමිනී වික්රමසිංහ, කුමාර ධර්මසේන, චාමර දුනුසිංහ, මහේල ජයවර්දන වැන්න වුන් සිටිය නිසා.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
පාසලේදි ඇතිඋන ක්රිකට් උන්මාදය ජාත්යන්තර තරඟවලටත් ඇදිලා ගිය එදිනෙදා හමුවුන පාසලේ ක්රිකට් තරු ශ්රීලංකා කන්ඩායමේ බැබලුන තරුවීමම කියුවොතින් එය නිවැරදියි. </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඉස්සර මගේ ප්රියතම ක්රීඩකයා රොෂාන් මහානාම. මම හිතන්නේ මහනාම ගහපු හැම තරඟයක්ම සජීවීව (රූපවාහිනියෙන්, ගුවන් විදුලියෙන් හෝ ක්රීඩාංගනයේ සිට) මම අත්දැකලා ඇති. එක්දින ටෙස්ට් කීයල විශේෂත්වයක් නෑ. මහනාම ඉන්නවනම් මම ඒ තරඟයත් එක්ක ඇති. </span><br />
<span style="font-size: large;">මහනාමගේ සමුගැනීමත් සමගම ශ්රීලංකා කන්ඩායමට එක්වුන මහේල මගේ ප්රියතම ක්රීඩකයා උනා. එතනින් එහාට මහේලගේ හැම තරඟයක්ම සජීවීව අත්දැකලා ඇති. <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2011/11/blog-post_18.html">මහේලගේ එක පාසැල් තරඟයක් බලන්න ගිහින් උන සන්තෑසියක් මම කලින් කියලා ඇති. මෙතන කොටලා ඒක බලන්න</a>. මහේලගේ පලමු ටෙස්ට් තරඟය අපි කාටත් අමතක වෙන තරඟයක් නෙමෙයි . ශ්රීලංකා කන්ඩායම <a href="http://www.espncricinfo.com/ci/engine/match/63762.html" target="_blank">ලකුනු 952ක් ගත්තු තරඟය.</a> </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මහානාමයි ජයසූරියයි ඔය තරඟයේදි තබපු වාර්තාව පස්සේ තමන්ගේ නමට ලියාගන්න මහේලටයි සංගට හැකිවීම, මගේ ප්රියතම ක්රීඩකයන් දෙදෙනෙක් අතර හුවමාරුවීමම නිසා මගේ සතුටට හේතුවක් උනා. මහේල අඩු ලකුණු ගනනකට දැවීයන හැම තරඟයක්ම මම බලන්නේ හරිම අපහසුවෙන්. සමහරවිට ඔය අපහසුව දින දෙක තුනක් යනකන් මගේ හිතේ තියනවා.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> ඒත් දැන් මහේල ක්රිකට් ක්රීඩාවෙන් සමුඅරන්. ආපහු කන්ඩායම දිහා බලද්දි <span style="color: #cc0000;"><b>මගේ ප්රියතම ක්රීඩකයා</b></span> කියන තැන දැන් කවුරුවත් නෑ. මට හිතෙන්නේ නිදිමරාගෙන ගුවන් විදුලියෙන්, රූපවාහිනියෙන්, අන්තර්ජාලයෙන් මම ක්රිකට් තරඟ නරබපු කාලය ඉවරයි වගේ. </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>ප.ලි.</b> <span style="color: magenta;">මම ඇත්තටම ක්රිකට් පිස්සෙක් උනේ මගේ පාසලේන් බිහිඋන මහනාම මහෙල වැන්නවුන් නිසා. ඔවුන් මගේ සමකාලීනයන්, ඔවුන්ට එදා පාසලේදි හුරේ තියපු අයුරු වගේම අද ශ්රීලංකාව වෙනුවෙන් ක්රීඩාකරන ක්රීඩාංගනයෙදි හුරේ තියන්නෙත් මගේ පාසැල හා මගේ රට යන දෙතැනදීම ඔවුන් මට ලෙන්ගතු හන්දා. ඒත් ඉදිරියෙදි ඔය දෙතැනදිම ලෙන්ගතු කම තියන කෙනෙකු බිහිවන්නෙ නෑ . <br />
<br />
උදාහරනයකට මම අද තිරිමාන්නගේ පිතිහරඹයට කැමතියි. ඔහුගේ තාක්ෂනය මම මහේල මහනාමගෙන් දුටුව තාක්ෂනයම තමයි. ඒත් ඔහුමට ලෙන්ගතු කෙනෙකු වන්නෙ මගේ රට පැත්තෙන් විතරයි. <br /> </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: magenta;">ක්රිකට් වලට තියන කැමැත්ත මගේ හිතෙන් අඩුනොවෙන බවනම් විස්වාසයි. ඒත් නිදිමරාගෙන<span style="color: red;"> Live</span> බලන උන්මාදයනම් නැතිවේවි </span></span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-5761488342701012962015-01-03T19:05:00.000-06:002015-01-03T19:05:27.148-06:00පලිගැනීම් හා දේශපාලනය ගැන මගේ අත්දැකීම <span style="font-size: large;">සීතල කැනඩාවට ආවට පස්සෙ පෙට්ටගම තිබුනද නැද්ද කියලා බලන්න වෙලාවක් හම්බ උනෙ නෑ. හැබැයි මූනු පොතෙ නම් හුඟක් වෙලාවට සැරි සරන්න වෙලාව තිබුනා. ඒ ජංගම දුරකතනයට පිං සිද්දවෙන්න. යාන්තම් වෙලාවක් හදාගත්තත්, හැම තැනකම ජනාධිපතිවරන උනුසුම නිසා ලියන්න කියන්න හැමදේටම මාතෘකාව වෙන්නේ ඕක.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2NxDs5Ke605katYznO30vy3RLSI35fj7ETgbxaBvtg_G1SNIL9Xqz3Tcwu-18O5s70vGQ3vOib0F543P1cpPVTiDVQSRvvVEfFtvmfAZRacS0QLoG4EDpmUyogDLatf1mHaQScmQnRK8/s1600/%E0%B6%B4%E0%B6%BD%E0%B7%92%E0%B6%9C%E0%B7%90%E0%B6%B1%E0%B7%93%E0%B6%B8%E0%B7%8A+%E0%B7%84%E0%B7%8F+%E0%B6%AF%E0%B7%9A%E0%B7%81%E0%B6%B4%E0%B7%8F%E0%B6%BD%E0%B6%B1%E0%B6%BA+%E0%B6%9C%E0%B7%90%E0%B6%B1+%E0%B6%B8%E0%B6%9C%E0%B7%9A+%E0%B6%85%E0%B6%AD%E0%B7%8A%E0%B6%AF%E0%B7%90%E0%B6%9A%E0%B7%93%E0%B6%B8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2NxDs5Ke605katYznO30vy3RLSI35fj7ETgbxaBvtg_G1SNIL9Xqz3Tcwu-18O5s70vGQ3vOib0F543P1cpPVTiDVQSRvvVEfFtvmfAZRacS0QLoG4EDpmUyogDLatf1mHaQScmQnRK8/s1600/%E0%B6%B4%E0%B6%BD%E0%B7%92%E0%B6%9C%E0%B7%90%E0%B6%B1%E0%B7%93%E0%B6%B8%E0%B7%8A+%E0%B7%84%E0%B7%8F+%E0%B6%AF%E0%B7%9A%E0%B7%81%E0%B6%B4%E0%B7%8F%E0%B6%BD%E0%B6%B1%E0%B6%BA+%E0%B6%9C%E0%B7%90%E0%B6%B1+%E0%B6%B8%E0%B6%9C%E0%B7%9A+%E0%B6%85%E0%B6%AD%E0%B7%8A%E0%B6%AF%E0%B7%90%E0%B6%9A%E0%B7%93%E0%B6%B8.jpg" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;"> ඕකෙ ඉතින් මම කියලා මොනවා ලියන්නයැ. මට දෙශපාලනය ගැන කතාකරන්න කිසිම උවමනාවක් නෑ. ඒ උනාට මේ කතන්දරය ලියන්න මීට වඩා හොඳ කාලයක් එන්නෙත් නෑ. හැබැයි මෙක කියවලා ඉවරවෙලා ලොකු ජෝන් ශ්රිලංකා කාරයා කියන හැන්දෙන් මට බෙදාගෙනම යන්න එපා. මොකද මට ඔය ශ්රිලංකාවෙ දෙශපාලනය කියන එක එපාම වෙලා තියෙන්නේ. ඒකට හේතුව අපේ රටේ දේශපාලනය කරන උන්දැලා ලඟ ලජ්ජා බය කියන එක ගැවිලාවත් නැතිකම. නැත්නම් ප්රතිපත්තියන් නැතිකම. දෙශපාලුවොනම් එහාට පැනලා මෙහාට පැනලා තානාන්තරයක් නැත්නම් කුට්ටියක් කඩාගෙන උන්ගෙ හත්මුතු පරම්පරාවම ගොඩ දාගනි. උන්ගෙ පස්සේ උන්ට ආවඩාගෙන යන උන්ටවෙන්නේ අන්තිමේදි ඇටිකෙහෙල් කාපු රිලවුන්ට උනදේ. </span><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මම කලින්ම ඉල්ලා සිටින්නෙ, මේ ලිපියට මාහට ඔබගේ දේශපාලන මතයනම් කිසිසේත්ම අදාල වන්නේ නෑ. ඒ වාගේම මගේ දේශපාලන මතය නැත්නම් මගේ කැමැත්තත්, ඔබට අදාල දෙයක් නොකරගන්නා ලෙස. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> මට මතක ඉස්සර කාලේ, ඡන්දය දවසට රෑ නිදිමරාගෙන තාත්තා දිනපතා පත්තරයෙන් දෙන ඡන්ද ලකුනු පත්රිකාව පුරවන්නට පටන්ගන්නේ ගමටම ඇහෙන්න රෙඩියෝව දමාගෙනය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"චික් ඒක පරාදයි ".</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> තවත් පැයක් හමාරක් යනතුරු නිදිමරාගෙන නිවසේ එහාට මෙහාට යමින් ගමටම ඇහෙන්න දමාතිබූ රේඩියෝව තමාට පමනක් ඇහෙන මට්ටමට දමාගෙන ඒත් තවමත් ඡන්ද සලකුනු පත්රිකාව සටහන් තබන්නේ තමන්ට වාසි ලැබූ කොට්ටාසවලට රතු පාට සලකුනු තබමිනි. ඔහු ඡන්ද ප්රථිපල සම්පූර්නයෙන්ම ප්රකාශකර අවසන් වනතුරු සලකුනු පත්රිකාව පුරවන්නේ අම්මාගේ බැනුම්ද නොතකාය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"නිදියගන්නෙ නැද්ද මනුස්සයො ? හෙට පත්තරේ ඔය සේරම විස්තර ඇතුව දානවනේ "</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> 77 තාත්තාගේ පක්ශය අන්ත පරාජයක් ලැබූ බව මම හැඟිමකින් තොරවම දැනුනේ ඡන්දෙන් පසුව අපේ තාත්තා සමග සිටි පිරිස අඩුවීමෙනි. 1982 කලගෙඩි ලාම්පු සෙල්ලමනම් මට කලින් එකට වඩා හොඳට මතකය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">එවකට අපේ තාත්තා රජයට සම්බන්ද ආයතනයක සේවය කරමින් සිටි සමයකි. අපේ තාත්තා ඒ වනවිට ඉතාම තද ශ්රීලංකා කාරයෙකි. ඒත් තමන් ගරු කරන පක්ශය ගැන හැඟුම්බර පුද්ගලයෙකුවූවා විනා දේශපාලනය හදාරා දෙශපාලනය තුලින් ලාබ ලැබූ පුද්ගලයෙකු නම් නොවීය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">1982 කලගෙඩි ලාම්පු මැතිවරනය නොහොත් ජනමත විමසුමේදී ඡන්දයදා තම කාර්යාලයේ පැත්තකට දමා තිබූ සිරිමාවො බණ්ඩාරනායකගේ මැතිණියගේ ඡායාරූපය ගෙන දූවිලි පිසදමා මේසය මතින් ගෙන තබා තිබුනේ ඊට පසුදා ප්රතිපල නිකුත්වීමෙන් පසුදා නැවත තම කාර්යාලයේ එම ඡායාරූපය ගසනා බවට තම සහෝදර සේවකයන් සමග පාරම් බාමිනි. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඡන්දය අවසන් විය අපේ තාත්තාගේ පිල එවරද පරාජයවී තිබුනි. සිරිමාවෝ </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">මැතිණිය</span>ගේ පින්තූරය නැවත ගසන්නට පාරම් බෑ ඔහුට පසුදා රැකියාවට යාම සඳහා දිරියක් තිබුනා යැයි මම නොසිතමි. </span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;">එය ඡන්දයට පසුදා මූනුපොතට ගොඩ නොවැදී සිටිනවා වැනි සරල කටයුත්තක් නොවන බවනම් මට දැන් හැඟෙයි. </span></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;">කෙසේ හො තාත්තා පසුදා රැකියාවට ගොස් නොතිබුනි. විදුලි පනිවිඩයකින් තමන් අසනීප බව දන්වා තිබුනත්,</span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;"> ඊට දිනකට පසු රැකියාවට යනවිට තමාගේ මේසය මත ඔහු පිසදා තිබූ සිරිමාවෝ මැතිනියගේ ඡායාරූපය වෙනුවට ලියුමක් තබා තිබුනි .</span></span></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;">ඒ ඔහුගේ වැඩ තහනම් කල ලිපියයි. හේතුව ලෙස දන්වා තිබුනේ <span style="color: red;">නොදන්වා සේවයට නොපැමිනීම.</span> ඉන් වසර 12ක් යනතුරු අපේ තාත්තාට රැකියාව තිබුනෙ නැත. 1994 දී නැවත රැකියාව ලැබුනත් වන්දි ලැබුනේ නැත. රැකියාව ලැබුනෙත් ආන්ඩු මාරුවූ නිසා නොව නීතියට අනුවය. </span></span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;">දෙශපාලනයෙන් ඔහු ලබාගත් දෙයක් මා දන්න තරමින් නැත. මහාමර්ග ඇමති අපේ නිවසට පැමින පොකට් මීටින් පවා තබා ගියත් අඩුම තරමින් අපේ නිවස ඉදිරිපිටින් යන පාරවත් තාර දමා ගැනීමට තාත්තා උනන්දු නොවූයේ දෙශපාලනයෙන් වාසි ලබා ගැනීම්ට අකමැති නිසාය. අඩුම තරමින් මගේ සහෝදරයාගේ පුතාට පාසලක් නැතිව මාස 4ක් නිවසට වී සිටි අතර දෙශපාලනය හරහා එය ලබාදීමට ඔහු ගෙන් කිසිම ඉඩක් නොලැබුනි. ඒත් දැන් දැන් හිස ඔසවාගෙන එන තාත්තාගේ දෙශපාලන මතයට විරුද්ධ මතධාරී දෙශපාලකයෙකුගේ බත් බැලයෙකුගෙන් පහර කා රෝහල් ගතවීමට පවා සිදුවූබව මට අසන්නට ලැබුනේ මා දිවයිනින් පිටත් වූ පසුවය. <span style="font-size: x-small;"> (මෙය දෙශපාලකයාගේ වරදක් නොව ඔහුගේ බත් බැලයාගේ ක්රියාවක් බව සලකන්න ) </span></span></span></span><br />
<br />
<span style="color: blue;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;"> </span> </span></span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-50716325916252464932014-06-07T19:31:00.000-05:002014-06-07T19:31:00.388-05:00පිටගංකාරයෝ <span style="font-size: large;">මගේ වස්තුව වෙච්චි වීඩියෝ සෙන්ටර් එකේ බඩු ටික විකුනන්න දාපු ලිපියෙන් පස්සේ පෙට්ටගම පැත්තට ගොඩ වෙන්න බැරි උනා. සෑහෙන කාලයක් ගත උනා. අධික වැඩත් කම්මැලිකමත් දෙකම එකතු වෙලා අලුත් පෝස්ට් මොකවත් දාගන්න බැරි උනා. අධික වැඩ වෙලාවට ලියාගන්න වෙලාවක් නෑ ලියාගන්න වෙලාව තියන වෙලාවට කම්මැලියි. මොනවා කරන්නද. ඔය දෙකම නැතිවෙන වෙලාවක් බලලා යාන්තම් ලියන්න ගත්තා. පහුගිය පෝස්ටුවේදි කියපු නොවැලැක්විය හැකි හේතුව ගැන මේ ලිපියෙන් කියන්න තමයි හිතාගෙන ඉන්නෙ. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVNakpLxp12f5TzJZCcZHqE738g6yUdxP16Vh-2AnqwxVpwGE4X5zy8vu6TF0A2Me-NQ5ZNofQJKKe2j230_gsGCaR1ke2HFZ-Yv3MtVIkPZ0TeMcR2M5gOXtVJ37G27ooFha3rQLcvs4/s1600/Canada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVNakpLxp12f5TzJZCcZHqE738g6yUdxP16Vh-2AnqwxVpwGE4X5zy8vu6TF0A2Me-NQ5ZNofQJKKe2j230_gsGCaR1ke2HFZ-Yv3MtVIkPZ0TeMcR2M5gOXtVJ37G27ooFha3rQLcvs4/s1600/Canada.jpg" height="231" width="320" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">හැත්තෑවේ දශකයේ මැද භාගයෙදි පුංචි බොරැල්ලේ ස්ථීර පදිංචිවෙලා උන්නු අපි ඒ කියන්නේ මමයි අම්මයි තාත්තයි, කොළඹින් පානදුරයට සංක්රමනය උනේ නාගරික වටපිටාවකින් මිදිලා නිවී හැනහිල්ලේ ඉදිරි ජීවිතය ගතකරන්න. එතකොට මම දවස් දාහතරේ පොඩි එකා කියලා තමයි අම්මනම් කියන්නේ. </span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">මාසික කුලියට පටන් ගත්තු ඒ සංක්රමනය අසූව දශකය ආරම්භවෙන කොට පානදුර නගරයේම ස්ථීර නිවහනක අපි පදිංචි කරුවන් කර හමාරයි. ඒ වනවිට අපේ පවුල සාමාජිකයන් පස්දෙනෙකු දක්වා වැඩිවෙලා. ඔන්න ඔය කාලේ අපේ අසල් වාසීන් අපට සැලකුවේ ටිකක් අමුතු ආකාරයට. පිටින් ඇවිත් පදිංචිවුන <b>පිටගංකාරයන්</b> හැටියට. එන්න එන්නම ඉස්සරහට ගියා මිසක ආපස්සට නොවැටුන අපිව ගංකාරයෝ දැක්කෙ අමුතු විදියට. පංසලේ දායක සභාවේ, සමිති සමාගම්වල වැඩ කරන්න අපේ තාත්තට තිබුන කැපවීමම නිසා ඒ ඒ තැන්වල අපේ තාත්තට ලැබිය යුතු තැන ලැබුනා. ඒත් පිටගංකාරයා කියන ලේබල් එකනම් ගැලවුනේ නෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
අනූව දශකයේ මැද භාගයේදි අපේ පවුලේ සාමාජිකයන් ගාන හයදෙනෙක්. ඔය අතරමග කාලය ගැන පසු ලිපියකින් ලියන්න හිතාගත්තෙ ඔතනට දේශපාලන කතාන්දරයක් පැටලෙන නිසා. ඔය දේශපාලන කතා ලියන්න ගිහින් අද මගේ කතාව නරක් කර ගන්න ඕන නෑනේ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔය කාලෙදි නම් අපි අර පිටගං කාරයෝ කියන ලේබලය ගලවගෙන තිබුනේ. මොකද ගංකාරයන් ඔය වකවානුව වෙනකොට අපිට සාපේක්ශව පිටගංකාරයො වෙලා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">අනූව දශකයේ අගභාගයේදි කසාද බැඳලා මම ආයෙම පිටගංකාරයෙක් වෙලා බන්ඩාරගම ආසන්නයට ගියේ මගේ අලුත් ජීවිතය අරබන්න. ඒ ගිය ගම වටේම උන්නේ පිටගංකාරයො. ඒ හන්දා ඒ ගමේ ගංකාරයො වෙන්න වැඩි කාලයක් ගියේ නෑ. ළමයි දෙන්නෙකුත් අපේ පවුලට එකතු උනාට පස්සේ ඒ අය පාසැල් යන එන කටයුතුත් එක්ක අපි ගං කාරයො විදියට මුල් බැසගත්තා කියුවොත් වඩාත්ම නිවැරදියි. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න මේ ශතකය ආරම්භවෙලා අවුරුදු දාහතරක් ගිය තැන මම ආයෙම පිට ගංකාරයෙක් වෙලා. ඒ ඉහත අවස්තාවන් දෙකටම වඩා වෙනස් ආකාරයකට. මගේ පවුලේ, අපේ හතර දෙනාගේ ජීවිතය වෙනස් කරගන්න උනේ විශේෂයෙන්ම ළමයින්ගේ අධ්යාපනය පැත්තෙන් හිතලා. අපි හතරදෙනා ස්ථීර පදිංචියට කැනඩාවට සංක්රමනවුනේ පිටගංකාරයො හැටියට නෙමෙයි පිට දේශක්කාරයො හැටියට. තාම සතියක්වත් ගතනොවුනු ඒ ජීවිතය ගැන කතාකරන්න තරම් හැකියාවක් නෑ. බලමු මෙහෙත් ගංකාරයො වෙන්න බැරිවෙන එකක් නෑ. </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-53993244254339678512014-02-13T18:31:00.000-06:002014-02-13T20:30:24.190-06:00මගේ වස්තුව ......විකිනීමට ඇත<span style="font-size: large;">වීඩියෝ චිත්රපටි බලන්න අකමැති අය මේ අන්තර්ජාලයේ බ්ලොග් කියවන අය අතරේ ඉන්නවා කියලානම් මම හිතන්නේ නෑ. මොකද අන්තර්ජාලේ පරිහරනය කරන වැඩිහරියකගේ මාසේට අදාල දත්ත ප්රමානය නැත්නම් තෙරෙන සිංහලෙන් කියවනවානම් ඩේටා ප්රමානය නැති නාස්ති කරන්නේ ඔය චිත්රපටි. මගේ මේ පෝස්ටුවේ අවසානේ කියන්නම් ඩේටා ප්රමානය නාස්ති නොකර චිත්රපටි බලන්න ක්රමයක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2HDxlX9YVFYxypzilelIHKoRz65KQ0AIGrmxPrWEgM5TjCR0nZ3NDfRgwnu8FiVJJ8qxwn0iheOLWhbpGrQ3QWdCFamHVHJVyFBHFzt9dlwK-tYdZIRhxPeELVEqNyG3tL7S0vn11oF4/s1600/sale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2HDxlX9YVFYxypzilelIHKoRz65KQ0AIGrmxPrWEgM5TjCR0nZ3NDfRgwnu8FiVJJ8qxwn0iheOLWhbpGrQ3QWdCFamHVHJVyFBHFzt9dlwK-tYdZIRhxPeELVEqNyG3tL7S0vn11oF4/s1600/sale.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">මම පහුගිය කාලෙ ඒ කියන්නෙ 1996 විතර ඉඳලා 2008 වෙනකම් විනෝදාංශයක් විදියට ආරම්භ කරලා වෘත්තීමය පැත්තටම ඇදගෙන ගිය මගෙ වීඩියෝ සෙන්ටර් එකේ සිදූවුනු රසවත් අත් දැකීම් කීපයක් බෙදාගන්න හිතාගෙන, හැඳින්වීමක් හැටියටත් එක්ක තමයි මේ පෝස්ටුව දාන්නේ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
සාමාන්යයෙන් වෙනත් වීඩියෝ <span style="color: #cc0000;"><b>කඩ</b></span> පවත්වාගෙන යන අකාරයට වඩා වෙනස් ආකාරයට තමයි මම මගෙ ආයතනය පවත් වාගෙන ගියෙ. සාමාජිකයන්ට පමනක් වන විදියට තමයි මෙය පවත්වගෙන ගියෙ. 1996 ඉඳලා 2002 වෙනතුරු හැඳුනුම්පත තබාගෙන වීඩියෝපට නිකුත් කලත් 2002න් පස්සේ හැඳුනුම් පත ගත්තෙ නෑ. </span><br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihBBfnih8HPhj4GXeVEBFgRvpLwNqs89MAOEuRCszp3rjwSAQ2gYXx34PHJbmGDXaBQ7O0kzPmZMtjZug4oiRkPifAxSMR9Q6JU43UybmafSe0QB5Bqu7jIr2tTNlFQStaIu2iaRJYN2s/s1600/DVD+FOR+SALE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihBBfnih8HPhj4GXeVEBFgRvpLwNqs89MAOEuRCszp3rjwSAQ2gYXx34PHJbmGDXaBQ7O0kzPmZMtjZug4oiRkPifAxSMR9Q6JU43UybmafSe0QB5Bqu7jIr2tTNlFQStaIu2iaRJYN2s/s1600/DVD+FOR+SALE.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මගෙන් චිත්රපටි ගන්න එන අයට සාමාජිකත්ව නිකුත් කරලා සාමජිකයන්ගෙ දත්ත සෙරම මෘදුකාංගයක් හරහා එකතුකරගෙන, ඒ මෘදුකාංගයෙන්ම තමයි ආයතනය පාලනය කලේ. අනිත් තැන් වගෙ DVD VCD ගෙනියන අවස්තාවෙ මුදල් අයකලෙත් නෑ ආපසු භාරදෙන අවස්තාවෙදි හො මසකට වරක් තමයි මුදල් අයකලෙ. සමහර සාමාජිකත්ව තිබුනා වසරකට, මාස 6කට, මාස 3කට, මාසයකට වරක් පමනක් මුදල් ගෙවන. බද්දට ගන්න අයටත් මටත් අසාධාරනයක් නොවෙන්න තමයි මුදල් අයකලේ.<br />
මම මගේ ආයතනය නම්කලේත් මගේ නමින්මයි JOHNS MOVIE LIBRARY. හොඳයිනේ නම. ආයතනය තිබුනේ පානදුරේ. දාන්න නමක් හොයනවට වඩා <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2012/06/99.html">ගහගත්තු කාඩ් එකෙන්ම</a> ගොඩයන්න මට පුලුවන් උනා. <br />
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjON7zwvowWN-og6BfTzj9FcFaw0alDu1cb4wXLRIVo2OLPILMhb4L9ysRGgQQP20KXhHl1PdzvwSl74Iiv_2hgUDYjF-6JnCRjBMLCZnYXez6CkbEQFPOfRf3KpQYGPvP4nIs3l2FY7XQ/s1600/JOHNs+MOVIE+DVD+LIBRARY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjON7zwvowWN-og6BfTzj9FcFaw0alDu1cb4wXLRIVo2OLPILMhb4L9ysRGgQQP20KXhHl1PdzvwSl74Iiv_2hgUDYjF-6JnCRjBMLCZnYXez6CkbEQFPOfRf3KpQYGPvP4nIs3l2FY7XQ/s1600/JOHNs+MOVIE+DVD+LIBRARY.jpg" height="240" width="320" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
1996 මුලින්ම පටන් ගන්න කොට DVD 6ක් VCD 25ක් VHSkaatahari 125ක් වෙන්න තිබුනා ඒ කාලේ DVD එකක් රුපියල් 3500ක් විතර උනා VCD එකකුත් රුපියල් 450ත් 750ත් අතර ගානක් වගේ තමයි උනේ කොහොම හරි පලමු අවුරුද්ද පාඩු පිට දිව්වට දෙවන අවුරුද්දෙ මාගාව DVD 50-60ක් විතර තිබුනා ඒ වගේම VCD 1000කට කිට්ටුවෙන්නත් තිබුනා. 1997 අවුරුද්දේ මම කොල්ලුපිටියේ පරිඝනක ආයතනයක දෘඩාංග සම්බන්ද රැකියාවක් කලේ. නිතර නිතර සිංගප්පූරුව මැලේසියාව වගේ රටවල සැරිසරන දන්න අඳුනන සැහෙන්න ඔය කාලෙදි මා වටා උන්නා. ඒ හන්දා නිතර නිතර යාවත්කාලිනවෙන චිත්රපටි මාගාව තිබුනා. කොහොම කොහොම හරි කාලය ගතවෙලා VHS නැත්තටම නැතිවෙලා VCD වලටත් ඒ ආනිසංසෙම උදාඋනා යාන්තම් DVD නම් අල්ලලා හිටියා. <br />
<br />
<br />
මම DVD ගන්නකොට අනිවාර්යයෙන්ම අඩුම තරමේ භාෂා තුන හතරක්වත් තියන DOLBY DIGITAL, DTS Sound System තියන DVD තමයි ගන්නේ හරියටම කියනවනම් Original Quality DVD නැත්නම් මම සල්ලි දීලා ගන්නෙ නෑ පාරිභෝගිකයාට හොඳම දේ දෙන්න ඕන කියන එකටත් වඩා මගේ තෘප්තියට මම ගත්තේ හොඳම දේ. <br />
<br />
<br />
අද කාලේ DVD එකක් නම් රුපියල් 50ක් වෙනකොට ගන්න පුලුවන්නේ. ඒත් ඔය එකක්වත් අඩු තරමේ උපසිරැසිවත් හරියට නෑ DTS DOLBY නම් අහලවත් නෑ . ඉතින් 2008 දි මම මගේ ආයතනය වහන්න හේතු උනේ ලාබෙට DVD විකුනන පිටකොටුවේ මුදලාලිලා මේ ක්ශේත්රය ආක්රමනය කරන්න පටන් ගත්තට පස්සේ. ඒ අයට ඕන උනේ ලාබේ විතරයි. මේ ව්යාපාරයේ පැවැත්ම ගැන ඒ අයට උවමනා උනේ නෑ. සියට දහයේ පහලොවේ ලාබෙට බිස්නස් කරපු උන් දන්නේ BUYING & SELLING විතරයි. ඒ අය දැනන් උන්නෙ නෑ DVD ව්යාපාරය සේවාවක් කියලා. ඒ අය සේවාවට මිල නියම කලේ <span style="color: #cc0000;">බයින් ඇන්ඩ් සෙලින් රේට්</span> එකට. අන්තිමටම කලකිරුන මම 2008දි ආයතනය වහලාදාලා DVD සේරම ගෙදරට ගෙනත් දැම්මා. කාමරයක් පිරෙන්න DVD. හම්මෝ ඔය කාමරේට මේ ලොකු ජෝන්ගේ පවුල එබෙන්නේ හැමදාම බැනගෙන .. කවරත් එක්කම DVD 6000ක් ..හිතාගන්න පුලුවන්නේ කාමරේ හැටි. <br />
<br />
ඉතින් 6000කට අධික DVD තොගයක් මගේ වීඩියෝහල වහල දාන වෙලේ මාත් එක්ක ඉතුරු උනා. ගෙදරිනුත් බැනුම් අහගෙන මේටික පනවගේ මෙච්චර කල් තියාගෙන උන්නා. ඒත් නොවැලැක්විය හැකි හේතුවක් නිසා (ඒහේතුව ළඟදිම ඉදිරි පෝස්ටුවකින් කියන්නම් ) මට මගේ DVD ටික මට අතහරින්න සිදුවෙනවා. <br />
<br />
කාටහරි දෙන්නත් ගනන් හිලවු හරියට තියෙන්න ඕන නිසා පලුදුවුන දුර්වර්නවුන වැඩනොකරන සේරම DVD පහුගිය දවසක අයින් කලා 3000කට අදික ප්රමානයක් DVD මාලඟ දැන් ඉතිරිවෙලා තියනවා <br />
<br />
<br />
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-large;">
<b>හොඳ ඔෆර් එකක් ආවොත් දෙනවා කැමතිද ? </b></span></span><br />
<br />
මෙන්න මගේ නොම්මරේ 0714472985 </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com45tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-84577208765629781532013-12-31T22:19:00.000-06:002013-12-31T22:19:46.761-06:00හිතේ පැතුම් ඉටුවන වසරක් වේවා !<span style="font-size: large;">දෙදහස් දාහතර ඔන්න උදාවුනා. අද ඉතින් හතර වටින්ම සුබ පැතුම්. ඔය පතන පැතුම් ඒ අයුරින්ම ඉටුවෙනවානම් මේ ජීවිතෙ කොයිතරම් ලස්සනද , සුන්දරද. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJT8TyOD3dCa7oQxN93njhSxfSK2GVD-dXazAoNediavT89dnVveUbajdOe7lAEmdXl-_QYN37ZNu408wwwK8TGZCfwgTaWKlLHRzYZ_Bfon-2OdLSKrHbo8KW1jByGhSkMuTqVFL53jI/s1600/2014.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="254" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJT8TyOD3dCa7oQxN93njhSxfSK2GVD-dXazAoNediavT89dnVveUbajdOe7lAEmdXl-_QYN37ZNu408wwwK8TGZCfwgTaWKlLHRzYZ_Bfon-2OdLSKrHbo8KW1jByGhSkMuTqVFL53jI/s320/2014.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">ඒත් අපි පතන දේවල්ම නෙමෙයි අපට ලැබෙන්නේ. ඔය හැමදේම අපිට භාර ගන්න වෙනවා. සමහර පැතුම් තියෙනවා අපේ හිතෙ ඉපදිලා හැංගිලා තියන ඒවා. අපි වැඩිහරියක් බලා පොරොත්තු වන්නේ අන්න ඒ වගේ පැතුම් ඉටුවෙනවට. මම මගේ බ්ලොග් එක කියවන ඔය හැමටම පතන්නෙ හිතෙ </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">හැං</span>ගිලා තියන අන්න ඒ ප්රාර්ථනා මේ අවුරුද්දෙ ඉටුවෙන්න කියලා. </span><br />
<br />
<br />
<center>
<table border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="width: 400px;"><tbody>
<tr><td style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වසරක් ගියා අපහට නොකියම </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ගෙවිලා</span></td></tr>
<tr><td style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නොලියු ලිපිත් ඇත පතුලට වී </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">පිරිලා</span></td></tr>
<tr><td style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අලුත් වසරේ ඔබහට පවසන්නට </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">කියලා</span></td></tr>
<tr><td style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කවියක් ලීවා සුබ නවවසරක් </span></td><td style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">කියලා</span></td></tr>
<tr><td style="text-align: justify;"></td><td style="text-align: left;"></td></tr>
</tbody></table>
</center>
<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;">
සුබ නවවසරක් සමග හිතේ හැංගුන ප්රාර්ථනා ඉටුවන වසරක් වේවා !!</span></span><br />
<a name='more'></a>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-88229692876004770372013-11-11T00:26:00.001-06:002013-11-11T00:26:05.618-06:00කුණු ගොඩ <span style="font-size: large;">සෑහෙන්න කාලෙකින් පෙට්ටගමට ලිපියක් ලියන්නේ. බ්ලොග් සහෘදයන්ගේ බ්ලොග් රෝල් යාවත්කාලීනවෙනවද බලන්නත් එක්ක දාපු "<a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2013/11/blog-post_10.html" target="_blank">විශේෂ නිවේදනය</a>!" ලිපිය හිතුවට වඩා සාර්ථක උනා </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgswTec0Xhlc_NxoKfvm1vvog9_sKwy2S9JO8Rpb0nhDPjkYQLz-0P2l77jxb67pHVBAncQaW8n3FpwFuw2OkD69h5hshGKA0BvgPBffugGHNqWfcBx9elUssJVnUCmXoKIwDLappkpYOw/s1600/124.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span id="goog_960460813"></span><span id="goog_960460814"></span><span id="goog_1249484695"></span><span id="goog_1249484696"></span><br /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jHM7n09jQd1-4j7V8U_w2yqE-tbXvF_O8cUvJViCx610wxvKVXg7pqqEJiqBlf-gL90laifSuVdGXEK_fib67Y9nHICxEQXekPCJXjZxKDVEg42p7JzWevWf8ZDhMitwcxmbZCJyb-I/s1600/maa.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3jHM7n09jQd1-4j7V8U_w2yqE-tbXvF_O8cUvJViCx610wxvKVXg7pqqEJiqBlf-gL90laifSuVdGXEK_fib67Y9nHICxEQXekPCJXjZxKDVEg42p7JzWevWf8ZDhMitwcxmbZCJyb-I/s200/maa.jpg" width="146" /></a><span style="font-size: large;"><span id="goog_486019240"></span><span id="goog_486019241"></span><span id="goog_389080908"></span><span id="goog_389080909"></span><br /></span>
<span style="font-size: large;"> අද මට ලියන්න හිතුනේ අත්දැකීමක්. මගේ අත්දැකීමක් කියුවට මේ අත් දැකීම බොහෝ දෙනෙකුට ඇති. සමහරවිට මෙ අත්දැකීමට නැත්නම් මේ ගැටලුවට පිලියමක් තවම හමුවෙලත් නැතිව ඇති. බලන්න මේ ගැටලුවට ඔබ ඔබ මුහුන දුන්නානම් ඔබ කරන්නෙ කුමක්ද කියා.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ලොකු ජෝන් ගෙ මහගෙදර ඒ කියන්නෙ අපි පුංචි කාලෙ හැදුන වැඩුන, සෙල්ලම් කරපු, <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/search/label/%E0%B6%85%E0%B6%AD%E0%B7%93%E0%B6%AD%20%E0%B6%B8%E0%B6%AD%E0%B6%9A">මගේ අතීත කතා</a> ගනනාවකට සම්බන්ද වුනු මහගෙදර. අද මම එහෙ නැතත් අම්මයි තාත්තයි ඉන්නෙ එහේ. තව මගේ මල්ලිගේ ජීවිතෙ ගතවෙන්නෙත් එහෙම තමා. අම්මයි තාත්තයි මුනුපුරු මිනිපිරියන් එක්ක දවස ගතකරන්නේ මේ මහගෙදර තමා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මහගෙදර කියුවම කාගේත් හිතෙ මැවෙන අක්කර ගානක පොල්ගස් දෙල්ගස් කොස්ගස් පිරුනු වත්තක් නම් නෙමෙයි අපට තිබුනේ. පර්චස් 20කට සීමාවුන ටිකක් හිමින් හූවක් කීවත් අල්ලපු ගෙදරට ඇහෙන සාමාන්ය නිවසක් තමයි අපේ මහගෙදර.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;">පොලව කොටලා එළවලු පැලකීපයක් වවාගන්න, හොද්දට කිරි දාන්න පොල් ගෙඩියක් කඩාගන්න පොල් ගහක් එහෙමත් නොතිබුනා කියලා නම් මම කියන්නෙ නෑ. නාගරික පරිසරයට කිට්ටු උනාට ගහ කොළ සුළඟ නිරන්තරයෙන්ම අප පරිසරය වටා පැතිර තිබුනේ අහල පහල හැම දෙනාගෙම ගෙවතු ගහකොලින් බරවෙලා තියන නිසයි. අපේ වත්ත වැහෙන්න තාප්පයක් ගහලා තුන් පැත්තක් සාමාන්ය ප්රමානයෙන් ගහලා <b>එක් පැත්තක් </b>විතරක් අඩි පහලොවක් උසට ගහලා තියනවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔව් ඔව් හරියට හිරගෙදර තාප්පෙ වගෙ තමයි. අද මම කියන්න යන කතාව පටන්ගන්නේ ඔන්න ඔය තාප්පේ එක් පැත්තක් විතරක් අඩි 15ක් උසට ගහන්න හේතු උන හේතුවත් එක්ක තමයි.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
සාමාන්යයෙන් අපේ සමාජයේ එක එක ආකාරයේ පුදගලයන් සිටිනවනේ. අපේ ගෙදරට යාබදම ගෙදරත් එක ආකාරයක පුද්ගලයෙක් තමයි වාසය කරන්නේ. ඔය මනුස්සයා ගැන මට වෙනම බ්ලොග් එකක් ලියන්නත් හිතුනා. ඒත් මේ බ්ලොග් එක ලියාගන්නවත් වෙලාව හදාගන්න අමාරු මම කොහෙද තව බ්ලොග් එකක් ලියන්නේ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
අපි මේ මනුස්සයට සුනිල් කියමු. මොකද මේ මනුස්සයගෙ ඇත්ත නම කියුවොතින් රටෙ ප්රධාන පුරවැසියෙකුගේ නමට අපහාස කලා කියලා කවුර් හරි කියන්න පුලුවන්. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔය සුනිල් කියන මනුස්සයා වයසින් අවුරුදු පනහානම් පැනලා ඇති. මේ මනුස්සයා පුංචි පවුල රත්තරන් කියන සංකල්පය පිලිගත්තු කෙනක් නම් නෙමෙයි. ළමයිනුත් හත් අට දෙන්නෙක් ඉන්නවා. ස්ථිර ආදායමක් නම් මම දන්න තරමින් නෑ. හරි මේ කියවන ඔය ගොල්ලන්ට හිතෙන්න පුලුවන්නෙ ස්ථිර ආදායමක් නැතිව ළමයි හත් අට දෙනෙකුට කන්න දෙන්නෙ කොහොමද කියලා. මටත් ඔහොම හිතුනා ඒත් ඉතින් උන් මගෙ නෙමෙයි හන්දා උන්ගෙ කෑම බීම ගැන මම හොයන්න ගියෙ නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
කොහොම කොහොම හරි උනුත් ජීවත් වෙනවා. මම කියුවනේ මේ මනුස්සයා රස්සාවක් කරන්නෙ නෑ කියලා, අඩු තරමින් දෑතෙ රස්සාවක් වත් කරන්නෙ නෑ හේතුව මහන්තත්වේද මොකක්ද කියලා තමයි ගමේ අහලපහල එව්වො කියන්නේ. සුනිල්ගේ වත්තෙ ඒ කියන්නෙ අපේ ගෙදරට යාබද වත්තෙ තියනවා තියනවා කොස් ගස් කීපයක් පලදාවත් වත්තෙ උන්දැවගේම තමා හැමදාම ඵලදාව, ඔය කොස් ගස් තියන එව්වො දන්නවා ඇතිනේ වත්ත අස්පස් කරන්න විදින්න ඕන වදේ ඔය සුනිල් ගොයියත් උදේ ඉඳන් එලියට පේන්න කරන එකම කාරිය ඔය වත්ත අතු ගාන එක. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න ඔය අතු ගාන එක තමා අද මගේ කතාවට මාතෘකාව වන්නේ. මේ මනුස්සයා උදේ පාන්දර ඉඳන් අතු ගාලා අතුගාලා මුලු වත්තෙම තියන කුනු ටික අපේ වැට (ඉස්සර තිබුනේ කම්බි වැටක්) අයිනට එකතු කරලා. හවසට ඒ කියන්නේ හරියටම 3 වෙනකොට ගිනි තියනවා. හුළඟ හමන්නෙත් අපේ පැත්තට වෙච්චි කොට මුලු ගෙදරම දුමෙන් වැහිලා යනවා. ජනෙල් වහගෙනඉන්නවා හැර වෙන විකල්පයක් නෑ. හොඳින් කියුවා ඇහුවෙ නැ. ග්රාමසේවකට පැමිනිලි කලා වැඩක් නෑ. පොර ගංකාරයා කියලා ග්රාමසේවක උන්නැහේත් පස්සගහනවා අපේ තාත්තලා ඉතින් පිටගං කාරයො වෙච්චි කොට වෙන මොනවා කරන්නද කියලා තාත්තා කලේ ඒ පැත්තෙ විතරක් අඩි පහලොවක් වෙන්න තාප්පෙ ගහපු එක. </span><br />
<span style="font-size: large;">
ටික කාලයක් තාප්පෙට හේත්තු කරලා ගිණි ගහලා ගහලා මිනිහටම එපා වෙලා නවත්තලා දාලා ටික කාලයක් ගතවුනා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
කාලය ගතවුනා මගේ මලයාත් කසාද බැඳලා මහගෙදරම පදිංචි උනා. කසාද බැඳලා පදිංචි උනාට පස්සේ දරු මල්ලො ඉතින් හම්ම්බවෙනවා නොවැ. ඉතින් මූටත් පොඩි කොලු පැටියෙක් හම්බ උනා. ඔන්න අර සුනිල්ගේ හැංගිලා තිබුන මොකක්දො එකක් මතු වෙන්නා කියලා පරන පුරුදු කුණු ගොඩ ගිනි ගැහීම ආයෙම කරන්න ගත්තා. අනේ හවස් වෙනකොට මුලු ගෙදරම පිරෙන්න දුම. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මේක හරියන වෙඩිමක් නෙමෙයි කියලා තෙරුන නිසා. මොකද කලේ ගැහුවා වාකවුලු සේරටම ඉටි කොල. බලං හිටියා හවස ගිනි ගොඩ ගහනතුරු. ඩයල් කලා අංකයක්, 119 නෙමයි අඳුනන ත්රීරෝද රථයක අංකයක්. පොර එනකන් ඉඳලා ගත්තා ඉනිමග නැග්ගා තාප්පෙට, ගත්තා වේලිච්ච මිරිස් ගොට්ට හැලුවා ගිනිගොඩට.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
එච්චරයි දොරවල් ජනෙල් වහලා නැග්ගා ත්රී රොද රථයට රෑ වෙලා ගෙදර ආවේ ... අනේ පහුවනදා ඉඳලා ගිනිගොඩනම් ගැහුවෙ නෑ </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com64tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-88561421031813243912013-11-10T01:50:00.000-06:002013-11-10T01:48:26.558-06:00විශේෂ නිවේදනයයි !<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0LtjEvUXnliIiBKee-lunPwVGYEfNEvzYSNlyihMe8AkiMTnoQPj_z_umIOWmIH0yCFUiry3vKNpxUxPW58hMRETxOsARwbkwJfpkEAJmMgV6eEYUdEty4uBrKixsMMFVM0CGeBUz4mM/s1600/Attention.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="73" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0LtjEvUXnliIiBKee-lunPwVGYEfNEvzYSNlyihMe8AkiMTnoQPj_z_umIOWmIH0yCFUiry3vKNpxUxPW58hMRETxOsARwbkwJfpkEAJmMgV6eEYUdEty4uBrKixsMMFVM0CGeBUz4mM/s200/Attention.png" width="200" /></a></div>
<span style="font-size: large;">කාලයක් ගතවුනා පෙට්ටගම මකුලු දැලුත් බැඳිලා. සැරින් සැරේ එක එක්කෙනා මතක් කරකර පෙන්නනවා. දැක්කම මටත් දුකයි. අස්පස් කරන්න කියලා බලනකොට වෙන වැඩකට යොමුවෙන්න වෙනවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> හරියටම මාස දෙකකට කිට්ටු වෙන්න ආවා. දූවිලි ගසලා මකුලි දැල් කඩලා ගන්න තරම් අවශ්යතාවයක් නොතිබුනේ නිතර ගොඩවදින අය මේ පැත්තෙ ඇවිත් ගිය හන්දයි ඒ ආව ගිය හැමොටම හොයල බලපු හැමෝටම මගේ ප්රණාමය පලකරන්නේ සතුටින්.</span><br />
<a name='more'></a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ඔන්න ඉතින් හෙටයි දවස. යාන්තම් බ්ලොග් එක ලියන්න ආයෙත් හිත හදා ගත්තා. (නෑ නෑ හිත කැඩිලා නෙමයි තිබුනේ ) </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
පෙට්ටගම ආයෙම සැරයක් අස්පස් කරලා හෙට 11-11වනදා ආයෙම සැරයක් මගේ අත්දැකීමක් දානවා. මේ දැන්වීම දාන්නේ මම ඉන්නවා කියලා මාව අමතකවෙලා ඉන්න අයට මතක් කරන්න. එහෙනම් ඔයගොල්ලන්ගේ බ්ලොග් රෝල් එහෙම යාවත්කාලීන වෙනවදැයි බලන්න. </span><br />
<span style="font-size: large;">
මගේ බ්ලොගට නිරන්තරයෙන් ගොඩවදින ඔය හැමෝටම ආයෙම සැරයක් </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiziVCOqFvo-yDxTHJFjdKBtMqM0GG-cTaIBwuNFFhK_9fw0jiSXYpjRWiL1VOR53w4FcIygIceapiBDOHa2gOTRTupYuoIaf9sQhA2yrlZa0JIp4iaHCdfztfmN0f7TMJFTMnveEGJ4JE/s1600/Hatsoff.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiziVCOqFvo-yDxTHJFjdKBtMqM0GG-cTaIBwuNFFhK_9fw0jiSXYpjRWiL1VOR53w4FcIygIceapiBDOHa2gOTRTupYuoIaf9sQhA2yrlZa0JIp4iaHCdfztfmN0f7TMJFTMnveEGJ4JE/s200/Hatsoff.jpg" width="150" /></a></span></div>
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-51301482929216527272013-08-02T19:32:00.000-05:002013-08-02T19:32:00.658-05:00සිනහවට කල හැකි දෙ බොහෝය<span style="font-size: large;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2CbB8vhwiWQ8kKNmk7-eHdOrgMeMhex2UECqJOt8oF14F-_R4TyZjJVmm5C4GXb6kFI_v1gb3n68y50l81MPV_s3BfC9sRrLGS6KJ4UMWhd75yuBEq7lVoBgRdmKP6OY3ZWq-umrKW0s/s1600/chaplin-problem-smile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2CbB8vhwiWQ8kKNmk7-eHdOrgMeMhex2UECqJOt8oF14F-_R4TyZjJVmm5C4GXb6kFI_v1gb3n68y50l81MPV_s3BfC9sRrLGS6KJ4UMWhd75yuBEq7lVoBgRdmKP6OY3ZWq-umrKW0s/s1600/chaplin-problem-smile.jpg" height="228" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="irc_hd irc_iis"><span class="irc_ho" style="font-size: xx-small;">පින්තූරය ගත්තෙ www.olaalaa.com</span><span class="irc_dim"></span></span></td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<span style="font-size: large;">මම බොහෝ දිනවල මාර්ග අංක 141 වැල්ලවත්ත නාරහෙන්පිට බස් සේවාවෙන් ප්රයෝජන ගන්නෙක්මි. එදත් සුපුරුදු පරිදි වැල්ලවත්තෙන් බසයට ගොඩවූයේ පාමංකඩින් බසින අදහසිනි. බස් ගාස්තුව රුපියල් 9ක් වුවත් කිසිම දිනක ඉතිරි රුපියල ලැබුන බවක් මතකයේ නැත. නාරහෙන්පිටට රුපියල් 12ක් වුවත් රුපියල් 20ක් දුන්නොත් ඉතුරු ලැබෙන්නේ රුපියල් හතකි.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">රුපියල ගැන කතාකිරීම අද මගේ කතාවේ මාතෘකාවයැයි ඔබ වරදවා වටහාගනීයැයි සිතුන නිසා මා කියන්නේ එය එසේ නොවන බවයි.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">කොන්දොස්තර මහතුන්ගේ ආමන්ත්රන හා ඔවුන්ගේ මුහුනුවල රලු ස්වභාවය රාජකාරී වෙලාවන්හි ගමන්බිමන් යන ඔබට අමුතුවෙන් හඳුවාදිය යුතු නැතැයි සිතමි. </span><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
කාරුණික ස්වරයෙන් ගනුදෙනු කරන කොන්දොස්තරවරයෙකු ඔබ දැක ඇත්නම් ඒ අතලොස්සකින් එකෙකි.ඒතරමටම කොන්දොස්තර ගුණවරුන ඔබේ සවනේ රැඳී ඇතිබවට මට සැක නැත. දැන් ඔබ සිතනවා ඇත්තෙ කොන්දොස්තරවරයෙකුගෙන් උන සිත්තැවුලක් පිරිමසා ගැනීමට මා මේ සටහන ලියනවා කියානම්, එය වැරදිය.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">පෙර කියූ බස් මාර්ගයේ එක් කොන්දොස්තරවරයෙකි. ඔහුගෙ පෙනුම හරියටම කියනවානම් අධිකලෙස හෙරොයින් පානයට ඇබ්බැහිවී ඉන් පුනුරුත්තාපනය වූවෙකුගේ හැඩරුව සිහියට ගන්න. තැන තැන උඳුගොව්වන් කෑ බූ ගෑ හිස්කබල අඩවන් වූ ඇස් සිහියට ගන්න . මා මෙ කියන කොන්දොස්තරවරයා හරියටම <b>එවැනිය.</b> </span><br />
<span style="font-size: large;">මුහුනේ මලානික රුද්ර බැල්ම මිස සිනහවක් නැත.
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මාරු කාසිවලින් මුදල් ඉල්ලනවා විනා ඉතිරි රුපියලක් නම්, එය දුන් වගක් ඔහුගෙන් දැක නැත. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">පහුගිය දිනයක මා පුවත්වපත එක් සටහනක් දුටිමි එය "<b><span style="color: purple;">සිනහවට කලහැකිදේ බොහෝය</span></b>." යනුවෙන් හඳුන්වා තිබුනි. දහවල් බත්පත ඔතා ගෙන එන පුවත් පත් පිටුව අකුරක් නැරම කියවන මම, එම සටහන දුටුවේ එම පුවත් පතිනි. අවාසනාවකට ඔබවෙත එම පිටුවේ සැබැඳියාවක් යොමුකිරීමට නොහැකියාව ගැන කනගාටුවන්නෙ වැදගත් යමක් දුටුවිට අරන් තබාගැනීමෙ පුරුද්ද මාවෙතින් ගිලිහී ගොස් තිබෙන නිසාවෙනි.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
එම ලිපිය කියවූ මොහොතේ මට හිතුනේ සිනහව ගැන අප සිතනවා මදියැයි කියාය. අත්දැකීම් ඇසුරින් පාඩම් ඉගන ගන්න බොහෝවෙලාවට උත්සාහා කරන මම විද්යාව ඇසුරින් මෙය පැහැදීමට දැනුමැතියෙක් නොවෙමි. දැනුමැතියෝ වෙත්නම් මෙහි ලින්කු (Links) පලකිරීම ගැන මගේ කිසිම අකමැත්තක් නැත. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මා නිවැසින් පැමිනියේ තරමක් කැලබුන මනසිනි. කාලවේලාව ඉක්මවා ගොස්තිබුනෙන් කඩිමුඩියේ යතුරු පැදියෙන් දුම්රියපලවෙත පැමිනියෙමි. කිසිදාක සිනානොවන පොලිස් නිළදාරී මහතෙක් ම සමග සිනාසුනේ කහ ඉර මතදී මගේ යතුරු පැදිය නවතනලෙස සංඥා කරමිනි. වෙනදා මට දැඩි කෙන්තියක් ආවත් ඔහුගේ සිනහව, මගේ ඒ කෙන්තිය මගහැර, වචනයෙන් කිව නොහැකි හැඟීමක් සිතට ගෙනාවේය. මට අර පුවත් පත් සටහන සිහිවිනි. දුම්රියපලේදිත් මහාමාර්ගයේදිත් මුහුනට හමුවන සියලුම දෙනා සමග මම සිනාසුනෙමි. වෙනදා දකින මිනිසුන්ට වඩා වෙනසක් මම එදින මිනිසුන්ගෙන් දුටුවෙමි. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
පෙරකී කොන්දොස්තරවරයා මුනගැසුනේ වැල්ලවත්තෙදී දුම්රියෙන් බැස බසයට ගොඩවූ පසුය මම ඔහුට රුපියල් දහයේ කොලයක් ගෙනහැරපෑවේ ඔහුගේ දෙනෙත් දෙස බලා සිනහමුසු මුහුනිනි. කලිසම් සාක්කුවට අත දැමූ ඔහු නැවත ඉතිරි රුපියලක් මාඅත තැබුවේ කිසිදාක ඔහුගෙ මුහුනින් නොදැකපු සිනහවක්ද සහිතවය. බසයේ කිසිම කෙනෙකුට ඔහු මා බසිනතුරු ඉතිරි රුපියලක් නුදුන් බවත් මා දුටුවෙමි.
රුපියලකට වඩා වටිනාකමක් මා අද දිනයේ සිනහවෙන් ලබාගත හැකි බව දැක්කෙමි. </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-56697125936170110962013-07-30T19:31:00.000-05:002013-07-30T19:31:00.340-05:00ගුරු දෙගුරු රැස්වීමක් <span style="font-size: large;">ලිපියක් ලියන්න නොසිතූ මොහොතක පොඩි කෙල්ලගේ මුවින් පිටවූ වදන් කීපයක් නිසා ඇතිවූ සිතුවිල්ලක් අද සටහන ලෙස ඉදිරිපත්කරන්නට සිතුනි. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">පහුගිය ජනවාරියේ මගේ පොඩි එකී ඉස්කෝල ගියාකියලා මේ පෙට්ටගම කියවන අය නොදන්නවා කියලා මම හිතන්නෙ නෑ. ඒ ගැන මම ලියපු සටහන <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2013/01/blog-post_17.html" target="_blank">මෙතනින් ගිහින් බලන්න</a> ඉතින් පලවෙනි පාසැල් වාරේ නිවාඩුව පහුගිය සිංහල අවුරුදු සමයේ සතුටින් ගතකල මේ කෙල්ල දෙවන පාසැල් නිවාඩුව නැත්නම් අගෝස්තු පාසැල් සමයට සූදානම් වෙනවා.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEb8eGYyD6b6BCRbhzcXAa-4E7RYIMy4RLco3sU3dXqFOvbqbHpZmnD3XN7ymD6xmKYC_PlB_BmFLUZWqI8x0BC-_DbPPIAancZZoLiRiLBpYVZgZ8xb62PqSqdk4-oH52qR8CNDzwvUI/s1600/schooldress.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="127" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEb8eGYyD6b6BCRbhzcXAa-4E7RYIMy4RLco3sU3dXqFOvbqbHpZmnD3XN7ymD6xmKYC_PlB_BmFLUZWqI8x0BC-_DbPPIAancZZoLiRiLBpYVZgZ8xb62PqSqdk4-oH52qR8CNDzwvUI/s200/schooldress.jpg" width="200" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">පහුගිය සතියෙ දවසක චූටි එකීගේ ගුරු දෙගුරු පොතේ ගුරුතුමිය විසින් සටහනක් දාලා තිබුනා අගෝස්තු 1වනදා ගුරු දෙගුරු රැස්වීමට පැමිනෙන්න කියලා. </span><br />
<span style="font-size: large;">පහුගිය මාස කීපයෙත් වරින් වර ගුරු දෙගුරු රැස්වීම් කීපයක් තිබුනා. ඒ සියල්ලටම ගියේ මම. ඔය රැස්වීම් වලට හුඟක් වෙලාවට යන්නෙ අම්මලා. මමත් ඉතින් වැඩි කැමැත්තකින් යන්නේ ඒකනේ අම්මලා අතරේ එක්කෙනෙක් නැත්නම් දෙන්නෙක් තාත්තලා ඉන්නකොට කැපීපේනවනේ. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඒත් පහුගිය ගුරු දෙගුරු පොත දුන් හැටියෙ මගේ පොඩි එකී කියුවනේ මෙන්න මෙහෙම කතාවක්,</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
"<span style="color: red;">මේක හොඳට අහගන්න මීට පස්සේ ඉස්කෝලේ රැස්වීම් වලට එනකොට හොඳට ලස්සනට සාරියක් ඇඳලා කොන්ඩේ පිරිසිදුව පීරලා ඉස්කෝලෙට සුදුසු විදියට එන්න ඕනේ</span> " </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: orange;">අයියෝ තාත්තෙ මේ පාර ඔයාට එන්න වෙන්නෙ නෑ ඔයාට සාරි අදින්න බැනේ </span>?" </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මට හිනා ගියත් ඒ හිනාව යටපත් උනේ පාසලේ ගුරු දෙගුරු හමුවට එන අම්මලාව සිහිවෙලා. </span><br />
<span style="font-size: large;">සමහරු එන්නේ තම සිරුරම අනාවරනය වන ඇඳුම් ඇඳගෙන. තව සමහරු ඒ අයට ලස්සනයි කියලා හිතෙන ඒත් සමාජය දරුවන් සමග එකට සිටිනවිට පිලිකුලින් බලන ඇඳුම් ඇඳගෙන එන්නේ. </span><br />
<span style="font-size: large;">මේ අය දකින විට මට හිතෙන්නේ මේ අය ගෙදරින් එන්නේ ස්වාමි පුරුශයා ගෙදරින් පිටවූවාට පසුව දැයි සැකයකි. පාසැලේදී කැපීපෙනෙන්නට විච්චූරන ඇඳුම් අදින අම්මලා තම දරුවන්ට සුදුසු ඇඳුම් අනගතයේ සොයා දෙන්නේ කෙසේදැයි මට කුකුසකි. </span><br />
<span style="font-size: large;">දෙමාපියන්ගේ අඩිපාරේ යන දරුවන් අනාගතයේ කෙලෙස පාරේ තොටෙ ගමන් කරයිදැයි සිහි වනවිට ඇතිවන්නේ ශෝකයකි. </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"> </span> ප.ලි මට දුක මේපාර මට යන්න වෙන්නෙ නැති එකට Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-14528719020781174112013-07-23T19:31:00.000-05:002013-07-23T19:31:00.471-05:00වසර 18 කට පෙර අද වගේ දිනක <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">නාරහෙන්පිට ඇල්විටිගල ෆ්ලැට් එකේ යට තට්ටුවේ තිබුනා රෙදි කඩයක්. මට මතක හැටියට නිරෝමිද කොහෙද නම. අදනම් කාන්තාවන්ගෙ හිත දිනාගත්තු රෙදි සාප්පු අනන්තයි. ඒත් ඔය මම කියපු රෙදි කඩේ තරම් එදා කාන්තාවො අතර ජනප්රිය තැනක් වෙන තිබුනයි කියුවොත් මම ඒක පිලිගන්න ටිකක් මැලි කරනවා. ඉතින් මගේ ගෑනු ළමයත් නිතරම ඔතනට යනවා. එයාගේ රැකියාව කරන ස්ථානයත් තිබුනෙ ඔය කිට්ටුව නිසා එතන දෙවල් යාවත්කාලීන වන වේගය වැඩියි.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqUndVDzY6K6IHxG2R_aZ6EmShCHe3v7Vx39oQnk3IP_4lrztsdrEUByHleX-fFILeokv7apIQ5xLipHMIu_n8higv0OA0XsRVw9ZH4S7OnkGGAyeReAOudGUO8P1ZUNDkoyAcYYmc8uc/s1600/shopsmall.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqUndVDzY6K6IHxG2R_aZ6EmShCHe3v7Vx39oQnk3IP_4lrztsdrEUByHleX-fFILeokv7apIQ5xLipHMIu_n8higv0OA0XsRVw9ZH4S7OnkGGAyeReAOudGUO8P1ZUNDkoyAcYYmc8uc/s1600/shopsmall.jpg" height="200" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
ගෙදරට හොරෙන් ලව් කරන කාලේ ගෑනු ළමයව වේලපහින් ගෙදර යවන්න ඕන. නැත්නම් වීසා කැන්සල් වෙනවා. ඒ නිසා වැඩ ඇරුනට පස්සේ අතන මෙතන තැග් ගැහෙන්නෙ නැතිව වේලාසන ගෙදරට යවන්න මම උත්සාහා කරනවා. එයත් එහෙමයි. ඔන්න එක දවසක් හවස රැකියාව නිමකරලා එන අතරෙදි අර කලින් කියපු යාවත්කාලීන වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කලා. </span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;">නිරෝමි එකට අලුත් කියුලට් නැත්නම් "කිලොට්ස් ෂෝට්ස්" වගයක් ඇවිත්.( <span style="color: #c27ba0;">මම මේ වචන අල්ලගත්තෙ මාතලන්ගෙ <a href="http://maathalan.blogspot.com/2012/10/shorts-for-girls-only.html">කොට කලසන්</a> පෝස්ටුවෙන්. නැත්නම් මම පාවිච්චි කරනෙත් අර කලින් කියපු කියුලට් වචනෙම තමයි</span>.) ගෑනු ළමයන්ගේ ඔලුවට මොකක්හරි වැටුනම ඒ ගැන හොයලා බලන්නම එපැයි. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඉතින් කොච්චර පරක්කු උනත් එදා හවස නිරෝමි යන්නම වෙන විත්තිය මට දැනුනා.අනේ ඉතින් තියන කාලවේලාව ගතවෙන්න කලින් නිරෝමි එකට ගොඩ උනේ ඉක්මනින්ම ගෑනු ළමයගේ හිත හැදෙන කියුලටෙකක් නැත්නම් "කිලොට්ස් ෂෝට්ස්" එකක් ගන්න. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ගෑනු ළමයි ඇඳුම් තෝරද්දි හරි ඉක්මනට තෝරන හන්දා ඈනුම් කඩකඩ මමත් ෆ්ලැට් එකේ තරප්පුව නගින බහින අය දිහා මගේ ඇස් යොමු කරා. තරප්පුව අසලින් නිතරම එහාමෙහා ගිය හමුදා සෙබලා සැක කටයුතු ද්රවිඩ ජාතික තරුණයෙකුගෙන් ප්රශ්න කරනවා. මම හිමිහිට ඔවුන්ගේ කතාවට ඇහුම්කන් දෙන්න ඒ දෙසට යන්න හදනවත් සමගම ඈ මට කතාකලේ ඇය තෝරාගත් ඇඳුමේ හැඩ බලන්න සූදානමින්.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">කාලය වේගයෙන් ගතවෙලා වගක් හැගුනේ ඇඳුමට මුදල් ගෙවන්න පසුම්බිය අදිනවෙලේ දුම්රිය ප්රවේශපත්රය දුටු මොහොතෙයි. </span><br />
<span style="font-size: large;">අලුත්ගම කෝච්චිය මගහැරුනොත් පානදුරයට යන ඊලඟ කෝච්චියේ ප්රමාදය විනඩි විස්සකට තිහකට වඩා වැඩියි. පානදුරයෙන් තවත් බසයක ගෙදර යන ඇයට වන ප්රමාදය තවත් වැඩිවෙනවා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
ඉක්මනින් මුදල් දුන් අප 103 කොටුව බසයකට එල්ලුනේ හැකි ඉක්මනින් මරදාන දුම්රිය පලට යන අදහසින්. කොට කොට යන බස් එක නැවැත්තුවේ ආනන්දෙ ලඟ. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඔතනින් බැස්ස අපි ඇවිදගෙන ගිය දවසක් නම් මගෙ මතකයෙ නෑ. හති හල හල දුවනවා මිසක හිමින් ගමනක් ඔය වෙලාවට යන්න බෑ </span><br />
<span style="font-size: large;">කඩිමුඩියෙ පාර පැනලා හති හලමින් ආවත් මරදානේ තරප්පුව බසින්න හදනවත් සමගම අලුත්ගම දුම්රිය ඇද්දුවේ අප දෙන්නටම දුම්රියට ගොඩවන්නට ඉඩ නොදී. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">හැමදාම යන මිතුරු මිතුරියන් අපට අතවනමින් කීවේ එල්ලෙනට එපා කියලා. ඇගේ කලිසමට බැන බැන මමත් අසල නවතා තිබූ ගාල්ල දුම්රියට ගොඩ උනේ තරහින් පුපුර පුපුර. </span><br />
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<span style="font-size: large;">කාලය ගතවුනා කොම්පඤ්ඤවීදිය කොල්ලුපිටිය පසුකරමින් දුම්රිය බම්බලපිටිය දුම්රිය ස්ථානයත් පසුකලා.... ඒත් බම්බලපිටිය මහල් නිවාස අසල නතර වුන දුම් රිය විනාඩි විස්සක් පමන නතරකරගෙන උන්නේ අපේ හිතෙ කෙන්තිය වැඩිකරමින්. වෙනදාට මෙපමන පමානොවන ඇය උන්නෙත් බියෙන් . ගෙදරින් අසන්නට වන බැනුම් මතක්කරමින් තනිවූ පෙම්වතුන් වූ අපට සිදුවූයෙ සෙනෙහෙබර කතා කියන්නට නොව හිත සනසාගන්නා කතා කියන්නටය.<br />
<br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">
නවතා තිබෙන දුම්රියෙ කසු කුසු ඇහෙන්නට විය අනේ අපොයි කියනා හඬද කැගසන හඬද අතරින් කුමක් සිදුවී ඇත්දැයි සොයා බැලීමට මමද නැගිට්ටෙමි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
"<span style="color: red;"><span style="color: රෙඩ්;">අලුත්ගම කෝච්චියට බෝම්බ තියලා</span></span> "</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: #b45f06;">කාලකන්නි හැත්ත</span>" </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj74tpGEr0jQqbnYswB4e1d1mXwfU2jYaM32C8WLS8nthRy-9AnLvkU1ZiOy7anD5yIH73G6UrcBjLV0UHvBErzNd3P52bCF06AikPDMtCI-F7OGqlnOxD5lQiPxyHbPbRLOzMrfV3FPnU/s1600/dehiwala.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj74tpGEr0jQqbnYswB4e1d1mXwfU2jYaM32C8WLS8nthRy-9AnLvkU1ZiOy7anD5yIH73G6UrcBjLV0UHvBErzNd3P52bCF06AikPDMtCI-F7OGqlnOxD5lQiPxyHbPbRLOzMrfV3FPnU/s1600/dehiwala.jpg" height="138" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: xx-small;">චිත්රය http://sundaytimes.lk/ අඩවියෙන්</span> </span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: large;"> ඇඳුම පුරා ලේ පෙරාගත් කීපදෙනෙකු දුම්රිය පාරදිගේ අප දුම් රිය දෙසට එනු දුටු අපට සිදුවී ඇත්තෙ කුමක් දැයි වටහා ගත හැකිවුනි. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">දෙහිවල සිට වැල්ලවත්තද පසුකරමින් අප දුම්රිය දෙසට දිව ආ ඔවුන් ආවේ සිහියෙන්දැයි අසිහියෙන්දැයි මට අදද පැනනැගෙන ගැටලුවකිකි, </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ජංගම දුරකතන අදමෙන් නොමැති යුගයක බම්බලපිටිය තට්ටු නිවාසයේ තිබූ පේ ෆෝන් කුටියට තිබූ පෝලිම මට තාම මතකය. ඒ පෝලිමට අප දෙදෙනාද එකතුවුනේ නිවෙස්වලට අප යහතින් ඉන්න බව පැවසීමටය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">දුරකතන මාර්ග අපහසුතා නිසා නිසියාකාරව ගෙවල්වලට පනිවිඩයක් දීගත නොහැකි වූ අප ගෙදර බලා ගිය හැටි, මට අදවත් හරියකට මතක නැත්තෙ බෝම්බය පුපුරා ගොස් තිබුනෙ අප දෙදෙනා නිති පතාම යන දුම්රිය මැදිරියේදී බව දැනගත් පසුය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">1996 ජූලි මස 24වනදා හරියටම මීට වසර 18කට පෙර අපට අතපසුවූ දුම්රියේ අපට අතවනමින් නගින්නට එපා කියූ අයව මට අදත් එදා මෙන්ම සිහිවෙයි. ඒ අතර ඔබත් අදුනන <a href="https://www.facebook.com/sudeepa1965">සුදීප පූර්ණජිත්</a> නම් දක්ෂ චිත්ර ශිල්පියාද විය.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com45Dehiwala Railway Station, Colombo, Sri Lanka6.8509924999999994 79.8620802000000376.8504999999999994 79.861449700000037 6.8514849999999994 79.862710700000036tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-27504777679770844652013-07-12T02:04:00.000-05:002013-07-13T23:15:37.032-05:00භයානක ලෙඩක් !<span style="font-size: large;">සෑහෙන්න දවසකින් බ්ලොග් එක ලියන්න වෙලාවක් හොයාගත්තෙ. ඇත්තම කියනවනම් බ්ලොග් එක ලියන්න පරිඝනකය ළඟට ආවත් හිත එකලාසයක් කරන් ලියන්න අමාරුයි.මොකද ලියන්න සූදානම් වෙනකොට ක්රිකට් තරඟයක් පටන් ගන්නවා. කවුරු තරඟ කරත් සජීවී තරඟයක සජීවී අත් දැකීමක් අතපසු කරගන්න එක මම අතපසු කරන්නෙ නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඔන්න යන්තම් ඒකත් ඉවර උනා.හරියටම මාසයකට කිට්ටුවෙන්න මොනවත් ලියන්න ලැබුනෙවත් හරියාකාරව බ්ලොග් පොස්ට් එකක් කියවන්නවත් ලැබුනෙ නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioNnPTS4w6ODHFmTNHgVQniWZzYseQ2iuFB-KFM0s8TaJGgiqJC6HVa882QjAg_YZKgt5URTzIXliqA1iFqrJpsFYDcgIEwaJZwm_4NJ0fpxOwh3-TIpB_6jThW5LA5EzmKy4zIYgbGYk/s1600/lede.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioNnPTS4w6ODHFmTNHgVQniWZzYseQ2iuFB-KFM0s8TaJGgiqJC6HVa882QjAg_YZKgt5URTzIXliqA1iFqrJpsFYDcgIEwaJZwm_4NJ0fpxOwh3-TIpB_6jThW5LA5EzmKy4zIYgbGYk/s1600/lede.jpg" height="150" width="200" /></a><span style="font-size: large;">ඉතින් ඒ විරාමයට තිත තියලා අද මට ලියන්න හිතුනෙ අපිත් එක්ක ඉන්න සමාජයේ හුඟ දෙනෙකුට තියන ලෙඩක් ගැන කියන්න. ලෙඩ ගැන කියන්න මම වෛද්ය වරයෙක් නෙමෙයි. ඒ උනාට මේ ලෙඩේ ගැන කියන්න වෛද්යවරයෙක් වෙන්න උවමනාම නෑ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">මේන්න මේ පුංචි කතාව කියවලම ලෙඩේ ගැන අවබෝදයක් ගන්න. සමහරවිට මේ ලෙඩේ ඔයගොල්ලො දන්න කියන අයටත් තියෙන්න පුලුවන්.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න එක විශ්රාමික ස්වාමි පුරුශයෙකුට තමන්ගේ බිරිඳගේ ශ්රවන තත්වය හරියාකාරව පවතිනවද කියලා දැනගන්න උවමනා උනාලු.
මේක තමන්ගේ බිරිඳගෙන් එක එල්ලේ අහන එකත් හොඳමදි හන්දා, තමන්ම වෛද්යවරයෙකු ළඟට ගිහින්, තමන්ගෙ බිරිඳගේ ශ්රවන තත්වය බලාගන්න ස්වයං පරීක්ශනයක් එහෙම තියනවද කියලා අහලා. වෛද්යවරයත් ටිකක් කල්පනා කරලා ස්වාමි පුරුශයට self-test එකක් නැත්නම් ස්වයං පරීක්ශන ක්රමයක් කියලා දීලා. </span><br />
<span style="font-size: large;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">තමන්ගේ ගෙදර ස්ථාන කීපයක සිට ඇයව අමතලා ඊට පිලිතුරු ලැබෙන ස්ථානය අනුව තම බිරිඳගේ ශ්රවන මට්ටම ගැන අවබෝදයක් ගන්න කියන එක තමයි අර කියලා දුන්න පරීක්ශනය. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
ඉතින් ගෙදරට ගොඩවෙන කොටම දැක්කලු බිරිඳ මුලුතැන්ගෙදර දහවල් ආහාරය පිලියෙල කරමින් ඉන්නවා.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ස්වයං පරීක්ශනය කරන්නත් එක්ක කඩුල්ල පනින ගමන්ම ඇහුවලු </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">ආ නෝනේ අද දවල්ට මොනවද කන්න තියෙන්නේ </span>?"</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">කියලා . කිසිම සද්දක් නෑ .. ඒ කියන්නේ කඩුල්ල ගාව අහපු එක මේ ගෑනිට ඇහුනෙ නෑ.එහෙම කනස්සල්ලෙන් වගේ ගේ ඇතුලට ආපු මනුස්සයා දොරකඩ ඉදන් ආපහු අහනවා
</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">නෝනේ අද දවල්ට මොනවද කන්න තියෙන්නේ</span> ?" </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඒත් පිලිතුරක් අහුනෙ නෑ. මේ ගෑනිගෙ කන් ඇහීමෙ හොරයක් තියනවා ... එහෙම හිතලා ආපහු සාලයට ඇවිත් </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">නෝනේ අද දවල්ට මොනවද කන්න තියෙන්නේ</span> ?" </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ම්හු ..ඒත් සද්ද්ක් නෑ ... පොරට බිරිඳගේ කන් ඇහීම ගැන දුකක් වගේම කේන්තියකුත් ආවා. මේ ගෑනි මෙච්චර කල් මට කීවෙ නෑනෙ කියලා.. ඒ පාර පොර මුලුතැණ්ගෙටම ගිහින් </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">නෝනේ අද දවල්ට මොනවද කන්න තියෙන්නේ</span> ?" </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: red;">ඇයි ඕයි තමුසෙට කන් ඇහෙන්නෙ නැද්ද මම දැන් තුන් සැරයක්ම කියුවා නේද අද දවල්ට කොස් තැම්බුවා කියලා</span>" </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"> බොහෝම දෙනෙකුට පේන්නේ අනුන්ගේ වැරදි විතරයි. තමන්ගේ වැරදි පේන්නෙ නෑ. අර කතාවකුත් තියෙන්නේ තමන්ගේ ඇහේ තියන පොල් පරාලේ පේන්නෙ නෑ අනුන්ගේ ඇහේ තියන පොල් කෙන්ද තමයි පෙන්නෙ කියලා. </span><br />
<br />
<br />
<iframe src="http://geek.lk/plugins/webgeek/badge1.php?w_id=Oldpettagama.blogspot.com" frameborder="0" scrolling="no" width="204" height="92"></iframe><br />
<br />
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com72tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-55058365951920159232013-06-14T19:31:00.000-05:002013-06-14T19:31:00.385-05:00නිදිමරා මැච් බැලීම. <span style="font-size: large;">ශූරයන්ගේ කුසලානය උදෙසා පැවැත්වෙන තරඟාවලියේ ශ්රීලංකාව හා එංගලන්තය අතර තරඟය නරබා අවසානවෙනවාත් සමගම මතකයට නැගුන සිදුවීමක් පෙට්ටගමේ තැන්පත් කරන්න සිතුනි.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<span style="font-size: large;">හුඟදෙනෙක් ක්රිකට් තරඟ නරඹන්න අකමැතියි. ඒ වෙලාව කන ක්රීඩාවක් නිසාය. එහෙම කොහොම කීවත් ක්රිකට් ක්රීඩාලෝලීන් නම් නිදිමරාගෙන තරඟයක් බලන්නේ ඒ අවස්තාවෙ වින්දනය ඒ අවස්තාවෙ විඳින්න උවමනා නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
සරල උදාහරනයකින් කියනවනම් මෙ වනවිට පවත්වපු ශ්රීලංකව සහභාගීවුන තරඟ දෙකම ගතහොත්,</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">පලමු තරඟය ශ්රීලංකාව පරාජය වුනා.</span><br />
<span style="font-size: large;">දෙවන තරඟය ශ්රීලංකාව ජය ගත්තා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">ඔය නිකම්ම නිකන් වැකි දෙකක් උනාට තරඟය ඒ අවස්තාවෙ බලපු අයට අමතක නොවන අත්දැකීම් දෙකක්. තරඟය නොබලපු අයටනම් නිකම්ම නිකන් වැකි දෙකක්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKUkMajtVCfELJObRp3wYk75DLPUTwgPP1zvqac1oc-CwBYs_dWQTBpUFkXGz35KTIzfVs1Ye8MwaZNHhEVXsN8It9HVi7G3oM4u6wMlI8MZLkM84b4_PCapxxJy5KOM7eei1ePmkvYg/s1600/165.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKUkMajtVCfELJObRp3wYk75DLPUTwgPP1zvqac1oc-CwBYs_dWQTBpUFkXGz35KTIzfVs1Ye8MwaZNHhEVXsN8It9HVi7G3oM4u6wMlI8MZLkM84b4_PCapxxJy5KOM7eei1ePmkvYg/s1600/165.jpg" height="165" width="200" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;">සමහරු ඇත්තටම ක්රිකට් වලට ආසයි. ඒ කියන්නෙ තදබල ක්රිකට් ලෝලීන්. ක්රිකට් මැච් අතහරින්නෙ නෑ. තව සමහරු ක්රිකට් ගැන මෙලෝ දෙයක් දන්නේ නෑ, ඒත් ක්රිකට් ලෝලීන් කියලා පෙන්නන්න හදනවා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මම මේ කියන්න යන අත්දැකීම අපේ මාමා කෙනෙකුට වුන සිදුවීමක්.මේ සිදුවීම පහුගිය 2011 ලෝක කුසලානය දවස්වලදි සිදුවූවක්. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
මේ මාමා රස්සාවට කලේ එයාගෙ වෑන් රථය කුලියට දෙන එක. තෙරෙන සිංහලෙන් කියනවනම් හයර් කරන එක. මාමා නුවර පලාතෙ උනාට එයාට තියන සම්බන්දතා බැලුවම රටවටේම හයර් එයාට ලැබෙනවා. බොහෝ වෙලාවට දකුණු පලාතෙ හයර් වලට ආ දවස්වලට අපේ ගෙදර නැවතිලා තමයි යන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න ඔහොම ආපු දවසක මාතෘකාව උනේ ක්රිකට්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">අපෙ කොල්ලො මේ පාර කප් එක ගහනවා ෂුවර්</span>"</span><br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">මම හොඳ ඔට්ටුවකුත් අල්ලලා තියෙන්නේ</span>"</span><br />
<span style="font-size: large;">(මේ සිදුවීම වන විට තරඟාවලිය අරම්භවූවා පමනි)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
මම අනාවැකි කියන්න නොයන්නේ ක්රිකට් කියන්නෙ අවිනිශ්චිත ක්රීඩාවක් නිසාය. කොහොමත් ක්රිකට් තරඟ වලදී ජයග්රහනයේ සතුටත් පරාජයේ දුකත් ඒ ඒ මොහොතෙදී විඳීම සිදුකරනවා විනා ජය පතාගෙනම ගොස් පරාජය වැලඳගත්කල සදාකාලික දුකෙන් ඉන්නා අයෙකු වීමට මා අකමැතිය.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: blue;">අස්සයන්ට අල්ලනවට වඩා මේක ජයයි</span>"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
එදා ඔහුගේ සියලු පුරාජෙරු කතා අසන්නට වූයෙ මට පමනි. රාත්රී ආහාරයෙන් පසු තද නිදිමතක් වූයෙන් මම නින්දට ගියෙ මාමාගේ තනියට රූපවාහිනිය ක්රියාත්මක කරදෙමිනි. මාමා විසින් ESPN, Star Sports,Neo Sports.. වැනි නාලිකා මාරුකරන හඩ ඇසුන අතර ඒ හඩ අතරින්ම මම නින්ද කරා ගියෙමි. පාන්දර හතරට පමන මම අවදිවූයේ මාමාගේ හඬිනි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">ලොක්කා ලොක්කා පුතෙ නැගිටිපං </span>"</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: blue;">බෝල 12ට ලකුනු 19ක් ගහන්න තියෙන්නේ</span>",</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">උබලා බොරුවට මැච් බැලුවට බලන්න ඕන මැච් බලන්නෙ නෑනේ. මෙන්න මැච්</span> " </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මාමාගේ කෑගැසන හඬින් අවදිවුන මම මම අඩනින්දෙන්ම සාලයට ආවෙමි. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මාමා රූපවාහිනිය දෙස ඇස්පිල්ලම් නොගසා බලා සිටියි.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: red;">මොකකද මාමේ මේ බලන්නෙ? දැන් වෙලාව කීයද පාන්දර හතරා මාරයි</span> " </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: blue;">මේක මේ ඉන්ග්ලන්ඩ් වර්සස් ශ්රි ලංකා</span> "</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: red;">මාමා රෑ එලිවෙනකම්ම බැලුවද</span> ?" </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: blue;">නැතුව</span> "</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
මට හිනා නොවී සිටිය නොහැකිවිය ..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
"<span style="color: red;"> මාමේ මේ පහුගිය වර්ල්ඩ් කප් එකේ මැච් එකක්</span>. <span style="color: red;">මේ දවස් ටිකෙම මේ චැනල් එකේ <b> පරන මැච්</b> පෙන්නනවා </span> ."</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-78311848356552415052013-06-01T19:32:00.000-05:002013-06-01T19:32:00.418-05:00ඈත කඩේ ටොපි <span style="color: red; font-size: large;"><b>මාමේ අන්දරේ<br />
මොනවද ඔය පැදුරේ ?</b></span><span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">මේවා තමා <span style="color: lime;">ඩොට් </span>කියන්නෙ හරි පැනි රස ටොපී </span></b></span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b><span style="color: lime;">ඩොට්</span> කියලා අලුත් ටොපී ...</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">පුතේ දුවේ මේ අහන්න
</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">පැනි රස ගැන කියාදෙන්න
</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: blue;">මටත් වඩා ජගතෙක් නෑ<br />
<span style="color: lime;">ඩොට් </span>ටොපියේ රස දැනුනම සීනි කෑවා සිහිවෙනවා..</span></b></span><br />
<span style="font-size: large;">--------------------------------------------------------</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="color: magenta; font-size: large;"><b>වෙද මහත්තයො <br />
මේ ළමයා හරි මලානිකයි ....</b></span><br />
<span style="color: orange; font-size: large;"><b>
කෝ බලන්න ...
</b></span><br />
<span style="color: orange;"><span style="font-size: large;"><b>දිව දාන්න එලියට...
</b></span></span><br />
<span style="color: magenta; font-size: large;"><b><span style="color: orange;">මේන්න මේ වට්ටෝරුව පත අට එකට හිඳුවා ඩොට් සමග තුන් වේලක් දෙන්න</span>
</b></span><br />
<span style="color: magenta; font-size: large;"><b>අනේ දුවේ උඹේ කටේ ... බෑ බෑ බෑ මගේ කටේ .</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>
</b></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnxuNUNmhztXZIjHoBih4Qp_r0aF4K5t5DnjQA0bCSK3KYep4qnicHFmxq0wFBdEP70yvV45RZGcsfkBfJpFOd6sMO1_cMpXRIjPyI7klBmu3_6556bLVOOPo56t79pcBoMgnzyfTM0I/s1600/164.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidnxuNUNmhztXZIjHoBih4Qp_r0aF4K5t5DnjQA0bCSK3KYep4qnicHFmxq0wFBdEP70yvV45RZGcsfkBfJpFOd6sMO1_cMpXRIjPyI7klBmu3_6556bLVOOPo56t79pcBoMgnzyfTM0I/s320/164.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">මේ ඉස්සරම ඉස්සර අහලා පුරුදු නැත්නම් රූපපෙල ඉබේම හිතෙ මැවෙන වෙළඳ දැන්වීම් දෙකක්. සමහරුනම් දන්නෙත් නැතිව ඇති. අද කාලෙනම් ටොපි විකුනන්න මහන්සිවෙන්න ඕනෙ නෑනේ. ඉතිරි සල්ලි වෙනුවට ටොපිනෙ දෙන්නෙ. <br />
</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;">ඩොට් ටොපි ඇඩ් එක දැම්මෙ ඩොට් ටොපි සම්බන්ද කතාවක් මතක් වුන නිසා. මේ කතාව පොඩි මඩ කතාවක්. මේ කතාවට කතානායකයා වෙන්නෙ මගෙ <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/search/label/%E0%B7%83%E0%B7%92%E0%B6%BB%E0%B7%8F%E0%B6%9C%E0%B7%99%20%E0%B6%9A%E0%B6%AD%E0%B7%8F"> බොහොම කතාවලට සම්බන්ද වුන සිරා</a>. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> ඔය සිරා උසස්පෙල කරන දවස්වල එයාගේ ගෙවල් ළඟ ගෙදරක සිරාගේ හිත ගත්තු ළමයෙක් හිටියලු . ඉතින් සිරත් ඒ ළමයගේ අම්මා තාත්තා ගෙදර නැති වෙලාවට එගොල්ලන්ගේ ගෙවල් පැත්තෙ යනව එනවා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">දවසක් සිරා ගෙදරට යනකොට ගෙදර ඉන්නවලු තව අමුත්තෙක්. ඒ අර ගෑනු ළමයගේ ඥාතිවෙන මල්ලියෙක්. ඉතින් මූට හෙනට අප්සෙට්ලු. මල්ලිත් මුන් දෙන්නට උදැල්ල දාගෙනම ඉන්නවලු. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මෙන්න මේ වෙලාවෙ තමයි සිරාට අර ස්ථානෝචිත ප්රඥාවද මොකක්ද එක පහලවෙලා තියෙන්න. ගත්තලු සාක්කුවෙන් රුපියලක් (මේක අතීත කතාවක් බව සලකනු මැනවී) <br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">"<span style="color: magenta;">මල්ලියො අර වංගුවෙ කඩේ නෙ<span style="background-color: white;">මෙයි අර ඊට එහා ඈතම ඈත හන්දියෙ කඩේට අලුත් ටොපි ජාතියක් ඇවිත් තියෙනවා <span style="color: red;">ඩොට් ටොපි </span>කියලා. හරීරීරීම රසයි. හැබැයි ඔයා ගිහින් අරගන්න ඕනා</span></span><span style="background-color: white;"> "</span><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">දැන් පොඩිඋන් වගේ නෙමෙයිනේ ඉස්සර පොඩිඋන් ඕන දෙයක් කරයි ටොපි දෙනවනම් <br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">පින්තූරය ගත්තෙ මෙතනින් --> www.brokenandbeautifulblog.com<br />
</span></span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-88698263710560429082013-05-26T04:00:00.000-05:002013-05-26T04:14:48.697-05:00මේ දෑස කුමකටද ?<span style="font-size: large;">කන්නාඩි දාගෙන 3D පින්තූර චිත්රපටි බලන යුගයට දැන් අපි ඇවිත් ඉන්නවා. ඒ කාලේ රූබි එකෙ ඔය කන්නාඩි දාගෙන චිත්රපටි බැලුවා මට මතකයි මතකය නිවැරදිනම් ඒ 1989 නැත්නම් 1990..ඒත් හරියටම මතක නැ. 3D හන්දම බැලුවා මිසක චිත්රපටය ගැන මතකයක් නෑ මොකද හරියටම මතක Garden of Eden, Emmanuelll වගේ ඒවනේ. ඒ ගැන මගේ පරන පෝස්ටුවක විස්තර තියනවා "<a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2013/02/145.html">විසිපහේ නිල් චිත්රපටි</a>" බැලුවේ නැත්නම් බලන්න. රූබි එකෙ 3D බලලා ඒ අත්දැකීම හිතෙම යන්තමට ඉතුරුවෙන්න කාලය ගතවුනා.</span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBfnQ4PHhRdXT98yLM9XSYHa1asNRW-ufRyIdESVkaGgd8SXJekaOW0DNdKGqvy9Z8n2gfCjkLlSN6dIYRMeV_g7701K3XL0Vu6KKzm1E9HqP-ts-eTYRkIpoIw9G7-CpSvuyAQJfn43E/s1600/bu.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBfnQ4PHhRdXT98yLM9XSYHa1asNRW-ufRyIdESVkaGgd8SXJekaOW0DNdKGqvy9Z8n2gfCjkLlSN6dIYRMeV_g7701K3XL0Vu6KKzm1E9HqP-ts-eTYRkIpoIw9G7-CpSvuyAQJfn43E/s1600/bu.jpg" height="200" width="151" /></a><span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">1995-96 කාලේ සිදුවීමක් තමයි මෙ කියන්න යන්නෙ. තොරතුරු තාක්ශන ඩිප්ලෝමාව හදාරන්න මමත් NIBM ආයතනයට සම්බන්ද උනෙ ඒකාලෙ. දෙශන ශාලාවට වඩා වැඩිවෙලාවක් ඉන්නෙ පුස්තකාලෙ නැත්නම් කැන්ටිමේ තමයි. කැන්ටිමට යන්නෙ කන්නම බලාගෙන නෙමෙයි. අපිට වඩා ඉගෙන ගන්න දක්ශ අය පොත් කියවලා ඉගෙන ගත්තු දේවල් ඉක්මනට ඉගෙන ගන්න තමයි. ඉගෙන ගත්තු දේ තව කාත් එක්ක හරි බෙදාගත්තම ඉගෙන ගත්තු දේ මතකින් ගිලිහෙන්නෙ නෑ.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: large;"> ඔය කියමනේ ඇත්තක් නොතිබුනාම නොවෙයි. අපේ කන්ඩායමේ හුඟක් දෙනෙක් ඔය කියමන ප්රායෝගිකව අත්විඳපු අය. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">මම අද ලිපියෙන් අප ඉගෙන ගත්තු ආකාරය ගැන නොකියන්නෙ ඉන් අපේ අද කතාවට වැඩක් නොවන නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
එදා අද වගේ අන්තර්ජාල පහසුකම් තිබුනෙ නෑ හොඳ පොතක් හරි සඟරාවක් හරි ලැබුනොතින් අමතර දැනුම එකතු කරගන්න පහසුයි. ඉතින් සුවිශේෂ යමක් ලැබුනොත් අපේ යාලුවො අතර හුවමාරු කර බලන්න අපි පසුබට වෙන්න නෑ. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">"<a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2012/02/blog-post.html">හිතෙ අමාරුව නැතිකරගන්න</a>" කතාවෙ කතානායකයා අපි කීවේ කෝසල කියලනේ, එයත් එයාට කාගෙන්ද මන්දා ලැබුන පින්තූර සඟරාවක් අරගෙන දේශනවලට ආවා. මම අර කලින් කීව වගේ දේශනවලට වඩා අපි ඉන්නෙ කැන්ටිමේනේ අපි සේරම එකතුවෙලා ඒ පින්තූර සඟරාව බැලුවා . ටික වෙලාවක් යනකොට කැන්ටිමේ හැම මේසෙකම වගේ අපේ උන් ධ්යානයකට සම වැදිලාවගේ අර සඟරාවෙ පිටු එකින් එක ගලවලා අර මොනවද කාපු උන් වගේ ඔය පින්තූර දිහා බලාගෙන ඉන්නවා <br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">හරි හරි වැරදියට හිතන්න එපා. එදා අපි ඒ පින්තූර දිහා ධ්යානයකට සමවැදිලා වගෙ බැලුවේ ඒ පින්තූර අපිට තෙරුම් ගන්න ටිකක් අමාරු හන්දා. සමහරුන්ට ඔය පින්තූර හරියට තෙරුම් අරන් බලන්න සතියක් නැත්නම් දෙකක් ගියා. ඔය කියුවට මෙ ලියන මටත් දින දෙකක් විතර ගියා වැඩෙ අල්ලගන්න. හරියට බලන විදිය අල්ලගත්තට පස්සේ ඔය පින්තූර හොය හොය බලන්න පුරුදු උනා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">මේ ලිපියෙ මුලින්ම දාලා තියන පින්තූරේ මම හිතන්නෙ ඔයගොල්ලන්ට ටිකක් පුරුදු ඇති. සමහරු නම් ඔය පින්තූරෙ ඇතුලතින් ත්රිමාන ඝන බුද්ධ ප්රතිමාවක් දැකලා ඇති. අපි එදා ධ්යානයකට සමවැදිලා වගෙ බැලුවෙ ඔය රූපෙ වගෙ නිර්මානය කෙරුන වෙනත් රූප. ඔය ත්රිමාන රූපතාක්ශනයට කියන්නෙ වලට කියන්නෙ Stereogram තාක්ශනය කියලා. ඔය තාක්ශනය 1839 දක්වා ඈතට දිවෙනවා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">සමහරවිට ඔයගොල්ලන්ට මතකත් ඇති ඉස්සර තිබුනා සැලෝලයිඩ් පින්තූර පටි අඩංගු කරත්ත රෝදයක් වගේ කුඩා කාඩ්බෝඩ් තැටියක් ඕක පොඩි කැමරාවක් නැත්නම් දුරබලන කන්නාඩියක් වගේ උපකරනයකට දාලා බලනවා. එතකොට ත්රිමාන පින්තූර අපිට එතුලින් පේනවා. ඒකත් ඔය Stereogram තාක්ශනයෙම කොටසක් .<br />
<br />
ඔන්න මම මේ අත්දැකීම නොලත් අය වෙනුවෙන් හොයාගත්ත පින්තූර කීපයක් දානවා . බැලූබැල්මට කිසිවක් නොපෙනුනත් ටික වෙලාවක් මේ දෙස බලා සිටින්න. ටික වෙලාවක් බලාසිටිනවිට යම්කිසි වෙනසක් ඔය රූපයතුලින් පෙනෙයි. <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSr_YyjQcEpdjWGXsrga1X-6qJrAJ36enbzjG5ulfibyADykPGkbpXKJgqnWdR9NA3uMmHugh8JeGavbyw2YydHUp_InZgvRihxBfAKaRNkuLh8plq2vdeK6n2fzvFAz3GrksKhn1sVg/s1600/163-pengunefamily.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguSr_YyjQcEpdjWGXsrga1X-6qJrAJ36enbzjG5ulfibyADykPGkbpXKJgqnWdR9NA3uMmHugh8JeGavbyw2YydHUp_InZgvRihxBfAKaRNkuLh8plq2vdeK6n2fzvFAz3GrksKhn1sVg/s1600/163-pengunefamily.jpg" height="209" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">පෙන්ගුයින් පවුල </td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw8TVe9tT0VoV1yC14KF9xvhMTQTln1wyEDSZPAJaB5HDIljp36RCuraOaRYIocBVzukPUOfJcdjrIsYfE2lk7rZ78x_Q6-7MwAzhvhQ1mNz0U4XEhvd7AkUAV6FKJ7Wvzatcm4AKB42c/s1600/163-pengunefamily.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></span></span></div>
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">ඉහත රූපයේ ඉහලින් ඇති රතුපාට කුඩා ඉරි දෙකදෙස එකහෙලා බලාසිටින්න ටිකවෙලාවක් බලාසිටිනවිට රතු පාට ඉරි හතරක් ඔබට පෙනී එකිනෙක සමපාතවී රතුපාට ඉරි තුනක් පෙනෙන අවස්තාවක් උදාවෙයි අන්න ඒ අවස්තාවේදී රූපයේ අන් කොටස් දෙස අවදානය යොමු කරන්න බලන්න ඔබට පෙනෙන්නෙ කුමක්ද කියා.</span></span><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnWRMji7TaShhagq3nwaAKvNIxwiwLwmL-1KHclY1DR7eeTAChtR3LgZtmzXJUb4_5NovbI933R9eJYs9Yjpuw1594-O6EzCMf4heb7C-0EbfqRdbn_O5f0mdVPSgRDkmyoCf80We3L4M/s1600/163-budda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnWRMji7TaShhagq3nwaAKvNIxwiwLwmL-1KHclY1DR7eeTAChtR3LgZtmzXJUb4_5NovbI933R9eJYs9Yjpuw1594-O6EzCMf4heb7C-0EbfqRdbn_O5f0mdVPSgRDkmyoCf80We3L4M/s1600/163-budda.jpg" height="211" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">බුදුරජානන් වහන්සේ</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="height: 278px; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center; width: 348px;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgPJuQFUc48qXce4dp6gZ3aWpZLY92RC9ruo3bVcrz1VAMcDuKdPnVFoew309sOy9Pj15B0rmKOMBYNANnUlNB66TibIb395oplcp4MjStnCF7DE-rVcpsY4v4goqvvPlAarquodWaUo/s1600/163-tabandch.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgPJuQFUc48qXce4dp6gZ3aWpZLY92RC9ruo3bVcrz1VAMcDuKdPnVFoew309sOy9Pj15B0rmKOMBYNANnUlNB66TibIb395oplcp4MjStnCF7DE-rVcpsY4v4goqvvPlAarquodWaUo/s1600/163-tabandch.jpg" height="241" width="320" /> </a></td><td style="text-align: center;"></td><td style="text-align: center;"></td><td style="text-align: center;"></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">මේසය සහ පුටුව </td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</span></span> <br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2h_dWeNOoVE3WYSZSrJHgzY6Zgu3l-e-gQbzaDmrZP2MOIY9uQoVzkc1IcT3wDRh9dojhp7TLzf3yS-xdYKrPGstTFJHOapJ9gTHT9yRqqzTbqMuWpD9m1uxcTHWjGWyLOpV0oXLIw3w/s1600/163ant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2h_dWeNOoVE3WYSZSrJHgzY6Zgu3l-e-gQbzaDmrZP2MOIY9uQoVzkc1IcT3wDRh9dojhp7TLzf3yS-xdYKrPGstTFJHOapJ9gTHT9yRqqzTbqMuWpD9m1uxcTHWjGWyLOpV0oXLIw3w/s1600/163ant.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">කුහුඹියා </span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0brxxDi_YGH8OxBHniQSSufvmxdV4ImhoFnD7yAPU4bAzXTIev36OEKdMBrrv-QMed_6stzDcT4taa6GJkcgJzovrE-Y3lhgIVy5nZnIwzUdhgY8AHMdmwYa59MYCFfGJmVcXPFgdxXk/s1600/163lightning.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0brxxDi_YGH8OxBHniQSSufvmxdV4ImhoFnD7yAPU4bAzXTIev36OEKdMBrrv-QMed_6stzDcT4taa6GJkcgJzovrE-Y3lhgIVy5nZnIwzUdhgY8AHMdmwYa59MYCFfGJmVcXPFgdxXk/s1600/163lightning.jpg" height="320" width="247" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">අකුණ හා සොල්දාදුවා </td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj80IeuzcHN8-8_hxqzwaBA-TY2mKJCiPbp4PN1_4gNtHLnzokBkjteD3JaABpfhXePnQeBbK7iX9Lr7rVQz8QaMI6Fm2Ns4xfmn_qoNq0pzm2IUpJxgxGd9qhyphenhyphen9ghzE4DER45vfz58Pa4/s1600/163apple-orange.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj80IeuzcHN8-8_hxqzwaBA-TY2mKJCiPbp4PN1_4gNtHLnzokBkjteD3JaABpfhXePnQeBbK7iX9Lr7rVQz8QaMI6Fm2Ns4xfmn_qoNq0pzm2IUpJxgxGd9qhyphenhyphen9ghzE4DER45vfz58Pa4/s1600/163apple-orange.jpg" height="239" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">දොඩම් හා ඇපල් </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsDEd2gg4e6xryfS4EhtGdXTtWR5YnY2_MdReVbIrtw1qqvC7PrfyBgJO_KQqreF8TKq9Ii8M14i87XQLOAnwGjLN2vllTXH-hsf6tXtVB6F3JieS6HVkho2xEPjFU1Wl1_AHPCmWZYSs/s1600/163nakedcouple.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsDEd2gg4e6xryfS4EhtGdXTtWR5YnY2_MdReVbIrtw1qqvC7PrfyBgJO_KQqreF8TKq9Ii8M14i87XQLOAnwGjLN2vllTXH-hsf6tXtVB6F3JieS6HVkho2xEPjFU1Wl1_AHPCmWZYSs/s1600/163nakedcouple.jpg" height="218" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">නිරුවත් යුවල </td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguPHnxKRMzF13L7jhGV0VZ3be48cdpCagJGGZq0UgvAvWgdFCmi6tW3GwBHyjEQjxJ3ZACcSkOplDUWWW5MTR4hpY2ovG4cycGs3CvqBb7yk-TLt63JIxr5qMuUAibStoLZhhe4Us3moc/s1600/163dolphin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguPHnxKRMzF13L7jhGV0VZ3be48cdpCagJGGZq0UgvAvWgdFCmi6tW3GwBHyjEQjxJ3ZACcSkOplDUWWW5MTR4hpY2ovG4cycGs3CvqBb7yk-TLt63JIxr5qMuUAibStoLZhhe4Us3moc/s1600/163dolphin.jpg" height="244" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ඩොල්ෆින් </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4HTmTqrLDBQhwc-hQYpyYO2V6HV5X5rOHrSoC4NhvnAPTjmHCgB-WzK9dtuLfWVTheR83buasrWbI9OmA0CgOwAZdDHL5HIdnUVwY3F4BDbWnOl0kTBUmLjNtF_0oLkIpfhRsw9hQxrI/s1600/163j.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4HTmTqrLDBQhwc-hQYpyYO2V6HV5X5rOHrSoC4NhvnAPTjmHCgB-WzK9dtuLfWVTheR83buasrWbI9OmA0CgOwAZdDHL5HIdnUVwY3F4BDbWnOl0kTBUmLjNtF_0oLkIpfhRsw9hQxrI/s1600/163j.jpg" height="247" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">මරියා මවුතුමිය </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<span style="color: red;">පසු සටහන </span>: මේ පිලිබඳව ඔබ දන්නා යමක් වෙනම් හෝ ඔබ දන්නා ලින්කුවක් වේනම අපත් සමග බෙදාගන්න<br />
<b><span style="color: lime;">මෙම නිර්මාන මගේ නිර්මාන නොවන අතර පහසුවෙන් ග්රහනය කරගත් හැකි රූප පමනක් අන්තර්ජාලයෙන් සොයා ඔබවෙත ඉදිරිපත් කරන ලදි. </span></b>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-11300908656575878802013-05-12T19:31:00.000-05:002013-05-12T19:31:00.321-05:00මුන්ගේ අම්මලට<span style="font-size: large;">පහුගිය ලිපිය ලියලා ටික දවසක් ගතවුනා. හිතාමතාම මේ ලිපිය ලියන්න පමාකලේ කලින් ලිපියෙ අහපු ප්රශ්නෙට මම බලාපොරොත්තු උන උත්තරය අද මේ ලියන්න යන ලිපියට අදාල නිසා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> <a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2013/05/161.html">කලින් ලිපියේ</a> මම ඇහුවේ දුම්රිය <span style="color: red;"><br />
"ඒ දුරකතන ඇමතුම දුන්නෙ කවුද? </span></span><br />
<span style="color: red; font-size: large;">ඒකෙන් කියවුනෙ කුමක්ද ?"</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <br />
<span style="font-size: large;">හරි පිලිතුර උනේ</span><br />
<span style="font-size: large;"> <span style="color: blue;"><span style="background-color: white;">"දුම්රිය රියදුරගේ අම්මා"</span></span></span><br />
<span style="color: blue; font-size: large;"><span style="background-color: white;"> "අම්මට නහය දැවිල්ලට කිවිසුම් යනවා කියලා." </span></span><br />
<span style="font-size: large;">හරි පිලිතුරු දෙකක් ලැබිලා තිබුනා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;"> කොහොමින් කොහොම හරි ප්රායෝගික ජීවිතයෙදි අපිට අම්මව මතක්වෙන අවස්තාවක් මතක් කරන්න ඕන නිසා පහුගිය පෝස්ටුව ලියුවා. </span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqLZk5wCwdylW3HdP8WtWWc2dqaPTSPZTZDBT-u4X2mwwoGP9ZbpGr6jFoYs7Hk_AsE-otFfAjMVoTUruDjm6Qlpj_0cRyEOBHn_CJP_LLDUdzXa6d2-y5CGga9eXaJtKinDb1hyLkfc/s1600/162.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqLZk5wCwdylW3HdP8WtWWc2dqaPTSPZTZDBT-u4X2mwwoGP9ZbpGr6jFoYs7Hk_AsE-otFfAjMVoTUruDjm6Qlpj_0cRyEOBHn_CJP_LLDUdzXa6d2-y5CGga9eXaJtKinDb1hyLkfc/s1600/162.jpg" height="200" width="132" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">පින්තූරය www.faithhill.com පිටුවෙන් </td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">ඒවගේම තව පරන පෝස්ටුවකුත් තියනවා "<a href="http://oldpettagama.blogspot.com/2012/09/118.html">උදේ පාන්දර චන්ද්රිකා මැතිණිය සිහිවීම." </a> කියලා. ඒකත් තියෙන්න ඒ සම්බන්දවම ලියපු හෑල්ලක්. නොබැලුවනම් ගිහින් බලලා එන්න. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">
අපිට හැම කරදරයකදිම ගැටලුවකදිම අමාරුවකදිම සිහියට නැගෙන්නෙ අම්මව. අම්ම ළඟ උන්නත් නැතත් සිහියට නැගෙන්නෙ අම්මව. ඒ හැම දුකකදිම,කරදරයකදීම ඒ දුක හදවතින්ම බෙදාගත්තෙ අම්මා නිසා. ඒක අපේ ඇඟෙන්ම එන්න ඒකයි. </span><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;">ඒත් ලොකු තානාන්තරයක් ලැබුනම. ලොකු ලොකු යාන වාහන ලැබුනම. පදිංචියට ලොකු මන්දිරයක් හෙම ලැබුනම, හැම කරදරයකදිම අපි ළඟින් උන්න අම්මව මතක් වෙනවද කියලා නම් සැකයි. <span style="font-size: large;">(</span>හැමෝටම නෙමෙයි.)</span><br />
<span style="font-size: large;"> ඒත් මේ ලිපියේ මම කියන්නේ මේ ලොකෙ බහුතරයක් දෙනාට. මවුවරුන්ගෙ දිනය කියලා එකක් හදාගෙන තියෙන්නෙ තමන්ගේ අම්මාව අමතක වුන දරුවන් වෙනුවෙන්. තමන්ගේ අම්මා සිහිකරන්න දිනයක් උවමනායි කියලා මම හිතන්නෙ නෑ. අම්මා අමතක කරලා මවුවරුන්ගෙ දිනයෙදි විතරක් අම්මා මතක්කරන උන්ටනම් කියන්න තියෙන්නෙ ..... මුන්ගෙ අම්මලට .... කියලා තමයි .
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
පසු සටහන :<span style="color: blue;"> අද මැයි මාසේ 13 වනදා මීට අවුරුද්දකට කලින් අපෙන් සමුගත් ඒ සොඳුරු හිතවතාව නැත්නම් අපේ ආදර ඔබා මාමව ආයෙම සිහිකරමු නේද ? </span>Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-53527522917426762682013-05-02T19:31:00.000-05:002013-05-05T13:58:45.617-05:00පුලුවන්නම් කියමු බලන්න <span style="font-size: large;">අද මට හිතුනා පොඩි ප්රශ්නයක් අහන්න හැබැයි සීරියස් ප්රශ්නයක් නෙමෙයි. හරි උත්තරය දන්නවනම් කමෙන්ට් කරන්න. හරි උත්තරය හරියටම නැකතට පබ්ලිශ් කරනවා </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
උදේ හවා රාජකාරියට යන්නෙ එන්නේ දුම්රියෙන් වුන මගේ කතා බොහෝමයකට වස්තු බීජ සැපයුවේ ඔය දුම්රියම තමයි. මේ අහන්න යන ප්රශ්නයත් ඔය උදෙ වරුවේ දුම්රියෙ යනවිට මුහුනදුන්න අත්දැකීමක් මුල්වෙලා හැදුන ප්රශ්නයක්. </span><br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtN7YvZ5Ge735mpc9CUyQtxV0z8QehTQVQj1PA1iSmIsGCsItr7XwVeHs5cY2Mzmw5v03AaWOwC2njMH6jcuP0tz4QBdpo_e-cQt1zYemoN7rrRvcehiuqF18hwgiEDIJxiKkiPt_wcME/s1600/161.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtN7YvZ5Ge735mpc9CUyQtxV0z8QehTQVQj1PA1iSmIsGCsItr7XwVeHs5cY2Mzmw5v03AaWOwC2njMH6jcuP0tz4QBdpo_e-cQt1zYemoN7rrRvcehiuqF18hwgiEDIJxiKkiPt_wcME/s200/161.jpg" width="200" /></a><span style="font-size: large;"> අත්දැකීම මෙන්න මේකයි. උදෙ පන්දර රාජකාරි කටයුතුවලට පිටත්වයන්නෙ කවුරු කවුරුත් කරදහි ලිපේ දාලාවගේ කඩිමුඩියේ. අන්තිම තත්පරයේ තමයි දුම්රියට ගොඩවෙන්නෙත්. ඒතරමටම කාලය සාමාන්ය පුරවැසියන්ගේ ජීවිතත් සමග සටන් කරනව. ඔය සටනට මූන නොදුන්න දුම්රියෙන්
ගමන් බිමන් යන මධ්යම පාන්තික පුරවැසියෙකු සොයාගැන්ම අපහසුයි. ඉතින් මට කියලා වෙනසක් නෑනේ.</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-size: large;">හැමදාම වගේ එදත් කඩි මුඩියෙ දුවවිත්
මුහුදුබඩ මාර්ගයේ කොළඹ කොටුව බලා ධාවනය වන සීග්රගාමී දුම්රියට ගොඩවුනේ ප්රමාදයකින් තොරව කන්තෝරුවට යාගන්න. වැල්ලවත්ත දුම්රිය නැවතුමේ නොනැවත්තුවත් මම බොහෝවෙලාවට මොරටුවට පසුව කෙලින්ම බම්බලපිටිය නැවතුමෙ නවත්වන දුම්රියෙන් ගමන්ගන්නෙ විනාඩි කීපයක් හෝ කලින් යාගත හැකි වන නිසා. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
එදා දුම් රිය වෙනදාවගේම මොරටුව නැවතුමෙ නවත්වා ඉන් පසු නොනවත්වාම ඇදෙනවා .. ලුනාව ...අඟුලාන ....රත්මලාන... ගල්කිස්ස .. දෙහිවල වැල්ලවත්ත ... ඔන්න දැන් කට්ටිය බහින්න සූදානම් වෙනවා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">ඒත් එදා අපි කවුරුත් සූදානම් වෙලාඋන්නත් බම්බලපිටිය නැවතුමෙ නැවැත්තුවෙ නෑ. ශුවර් එකටම එන්ජින් එක පදවන රියදුරු මහතට අමතක වෙලාද කොහෙද ..... කොහොමට තියෙන්න ඇතිද කට්ටියගෙ කේන්තිය ... රතු ඉරට කලින් ... නෑ දැන් රතු ඉර නෑනේ දැන් තියෙන්නෙ ෆින්ගර් ප්රින්ට් එකනේ ... හොරෙන් ගහන්න කියලයෑ ..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
ඔන්න එක පාරටම කිලෝමීටරයක් විතර ඉස්සරහට ඇදිලා ගිය දුම් රිය ආපහු පස්සෙන් පස්සට බම්බලපිටියෙ දුම්රිය වෙදිකාව බලා ආවා. කෙන්තිය ඔලුවට ගත්තු සේරම බැන බැන දුම් රියයෙන් බැහැලා ගියෙ කොහොමද කියලා කියවන ඔබට ආයෙ අමුතුවෙන් කියන්න උවමනා නෑ කියලා හිතනවා. ඒත් ඔය වගේ අතපසුවීම් ඉඳ හිටලා වෙනවා ..</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
සිද්දියනම් ඔන්න ඕකයි . හරි මම අහන ප්රශ්නය .. .. ආ තව එකක් ඔය එදා ආපු දුම්රිය රියදුරු මහතාට සුලු අමතකවීම්ක් තියනවලු. ඒක කුඩාකල සිටම පැවත එන්නක් කියලයි රියදුරු මහත්තයගේ පවුලෙ කට්ටිය කියන්නෙ. </span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
එදා දුම් රිය නොනවත්වා යනවෙලේ රියදුරු මහතාට දුරකතන ඇමතුමක් ආවාලු. මෙන්න මේකයි මගේ ප්රශ්නය<span style="color: red;">, </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">ඒ දුරකතන ඇමතුම දුන්නෙ කවුද? </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: red;">ඒකෙන් කියවුනෙ කුමක්ද ? </span></span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<span style="font-size: large;">
</span><br />
<br />
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com74tag:blogger.com,1999:blog-7884212547642589526.post-63858558107181972322013-04-26T19:31:00.000-05:002013-04-26T19:31:00.203-05:00කබ්බො සහ ටොයියො <span style="font-size: large;">අද හුඟ දවසකට පස්සෙ තමයි බ්ලොග් එක පැත්තට ආවේ. සාමාන්යයෙන් මම අප්රේල් මාසේ බ්ලොග් පොස්ට් දානවා අඩුයි. මොකද අප්රේල් නිවාඩු කාලෙනේ. ඒ ඉතින් ඉස්කෝලෙ යන අයට, ඒ උනාට මට තාම අප්රේල් දෙසැම්බර් මාස නිවාඩු මාස කියලා හිතෙනවා. මීට අවුරුදු ගානකට ඒකියන්නෙ අවුරුදු 20කට විතර ඉස්සර මතකය මට තාම අමතක කරන්න බෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">ඉස්සර පාසැල් නිවාඩුව ලැබුනම අපි කොච්චර නම් සෙල්ලම් ජාති කරනවද. චක්ගුඩුපනිනවා, වලකජුගහනවා, ටින් කඩනවා, අයිස්පයිස් කරනවා ඇයි ටොපිකොල ඔට්ටුවට ජිල් බෝල ගැහිල්ල. මේවායින් මම ආසම ජිල් බෝල ගැහිල්ලට.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVZ_SD0HAxrngos4rsH8XjfyIUKbQcI_qizLeUxUQrzMnm1ENmHEGXzWW-UKsRSEPdP6HandOuK2Rc83Ly9vWgG2Fjz8ReVgV7mCYyZeSRU9szRohFiJtP4N3PgEtPi2rtC2C6lftvWhQ/s1600/marbles.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="149" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVZ_SD0HAxrngos4rsH8XjfyIUKbQcI_qizLeUxUQrzMnm1ENmHEGXzWW-UKsRSEPdP6HandOuK2Rc83Ly9vWgG2Fjz8ReVgV7mCYyZeSRU9szRohFiJtP4N3PgEtPi2rtC2C6lftvWhQ/s200/marbles.jpg" width="200" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVZ_SD0HAxrngos4rsH8XjfyIUKbQcI_qizLeUxUQrzMnm1ENmHEGXzWW-UKsRSEPdP6HandOuK2Rc83Ly9vWgG2Fjz8ReVgV7mCYyZeSRU9szRohFiJtP4N3PgEtPi2rtC2C6lftvWhQ/s1600/marbles.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></span></div><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> හවසට හතරවටෙම ඉන්න කොල්ලො කුරුට්ටන්ගේ ටොපි කොල ටික එකතු කරගෙන පොඩි උන ඒවා පොත් අස්සෙ දාගෙන මැදගෙන පරන සූට් කේස් එකේ දාලා ගනන් කරන එකතරම් වින්දනයක් තවත් නෑ.</span><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> ඒත් අද ළමාකාලයට ඔය දෙවල් එකතු වෙන්නෙ නෑ. අඩු තරමින් අද පොඩි එවුන් බට්ටො පනින්න කොටු අදින්නවත් දන්නෙ නෑ. විලුඹ භාගෙට කරකවලා සලකුනු කරන්න දන්නෙ නෑ. එහෙම කරන්න උන්ට වෙලාවකුත් නෑ. උදෙ ඉඳන් හවස් වෙනතුරුම පොත අතේ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: large;">අද මට මේ පොස්ටුව ලියන්න හිතුනෙ හන්දියේ කොමියුනිකේශන් එක පැත්තෙ ගිය වෙලේ දැක්ක දෙයක් හන්දා. </span><br />
<span style="font-size: large;">කොමියුනිකෙශන් රාක්කේ වීදුරු බෝතලයක් තුල දිලිසි දිලිසී වීදුරු බෝල පුරවා තිබුනා. වීදුරු බෝල, ටීක්බෝල, මාබල් යන මොන නම්වලින් මගේ වචනයෙන් කියනවනමේවා ජිල් බෝලය. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">රත්තො නිල්ලො සුද්දො ජයන්තියො වැනි නම් ජිල් බෝලයේ පාට හඳුන්වන්න යොදාගත්තත් පට මැකීගිය දුර්වර්නවුන ජිල් බෝල අපි හැඳින්වුයෙ කබ්බො කියලා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">කබ්බො දුර්වර්න උනාට අපේ අතේ කබ්බො දෙන්නෙක් තුන් දෙනෙක් තියාගන්න පසුබට නොවෙන්නේ ටොයියො නැත්නම් අලුත් කිරි කිරි උන්ගේ පලු අරින්න කබ්බොන්ට හැකි නිසා. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;">අලුත්ම අලුත් දිස්නෙ ගගහා තියෙන ටොයියො බැබලෙන්නේ කබ්බොත් එක්ක එකට තිබ්බම විතරයි අර කමියුනිකෙශන් එකේ වීදුරු බෝතලේ දිලිසි තියනකොට ඒ සේරම එකයි.</span><br />
<span style="font-size: large;"> සවලෙන් ගත්තත් හැන්දෙන් ගත්තත් සේරම එකයි. ඒ ටොයියො දිස්නෙගහලා බබලන්නෙ කබ්බොත් එක්ක එකට ඉන්නකොට විතරයි. ඒවගේම ටොයියොන්ගෙත් ඔය ඔපෙ තියෙන්නෙ කබ්බොන්ගෙන් පාර වදිනකන් විතරයි. </span><br />
Loku Johnhttp://www.blogger.com/profile/16199897588110948298noreply@blogger.com93