වීර චාරිකාවක්

අද මම කියන්න යන්නේ මගේ වීර චාරිකාවක් ගැන විස්තරයක්. වීර චාරිකාවක් කියන්නේ ඒ කාලේ හුඟදෙනෙක් කතාවට ලක් කරපු කතාවක්. අදත් අපේ අම්මනම් මතක් කරනවා. එහෙම මතක් කරනකොට අපේ නංගි, එයාට හරි ජොලි. උඩ පැන පැන අපිට කෝචොක් දානවා. හැබැයි ඒ කාලෙ ඒකි ඉපදිලත් නෑ මයෙ හිතේ. 

මේ කතාවට සම්බන්ද කාලේ 86 නැත්නම් 87. ඊට පස්සෙනම් නෙමෙයි. මගේ කලින්
පොලීසිය ත්‍රී රෝද රියෙන් දොට්ට දැමීම. කතාවෙ කියුවා වගේ අපේ අම්මා දවල් කෑම ගන්නෙ අපි පාසැල් ඇරිලා ආවම. ඉතින් ඒකතාවත් මතකේ තියාගෙනම මේ කතාවත් කියවන්න. 

…මමයි මල්ලිලා දෙන්නයි පාසැල් ගියේ නාලන්දෙට. පානදුරේ ඉඳන් නාලන්දෙට ඒකාලේත් පාසැල් බස් රථයක් තිබුනා ඒ ගැන මම ලොකු ජෝන් වීමෙ කතාව කියවලා තිබුන නම් දැනගන්න තිබුනා. උදේ පාන්දරම යන අපි හවසට එන්නෙත් පාසැල් බස් රථයෙන්මයි. ඔය බස් එක අරගෙන ආවේ නිත්‍ය රියදුරු මහතෙකුයි කොන්දොස්තර මහතෙකුයි. ජයසිරි අයියයි සැම්සන් අයියයි ඒ දෙන්න ගැනත් මම කලින් පොස්ටුවක කියලා ඇති.

හවසට පාසැල ඇරුනම සිරිධම්ම මාවතේ මාර ගහ යට බස් එක නවත්තලා තියෙනවා. හයිය හත්තිය තියන එවුන් පාසැල ඇරුන ගමන් දුවලා ඇවිත් හෙවන පැත්තෙ ආසනයක් අල්ලගන්නවා. අපි ඉතින් පොඩි උන්නේ, අපිට ඉතින් හුඟවෙලාවට ලැබෙන්නේ අව්ව පැත්තෙ ආසනයක් තමයි. මමයි මල්ලිලා දෙන්නයි බස් එකට නැග්ග ගමන්ම නිදි. කෙල පෙරාගෙන නිදියනවා කියලයි කවුරුත් ඒ දවස්වල කියුවේ . ඒත් අනේ මමනම් දන්නෙ නෑ මොකද මම නිදිනේ. බහින තැන ලං වෙද්දි සැම්සන් අය්යා ඒ කියුවේ කොන්දොස්තර මහතා අපි තුන්දෙනාව නැගිට්ටනවා. පානදුරේ පේන දුරින් තියන වලාන හන්දියෙන් අපි තුන්දෙනා බැහැලා ගෙදරට යනවා. අම්මගේ කෑම පැය අවසන් වෙන්න කලින් අපි බොහෝ දවස් වලට ගෙදර යනවා.


එදා අපි ඉස්කෝලේ යනකොට සල්ලි අරගෙන යන්නේ හදිස්සියකට ගන්න කියලා රුපියල් 10ක් වගේ තමයි. සීසන් ටිකට් එක මාසෙටම රුපියල් 25 සත 20යි. අපි තුන්දෙනාටම සීසන් තියන හන්දා රුපියල් 10ත් වැඩියි වගේ. හැමදාම ඔය රුපියල් 10 එහාට අරගෙන යනවා මෙහාට අරගෙන යනවා හැමදාම මගේ අතේ. වියදම් වෙන්නෙත් නෑ. පොත් බැග් එකේ පිට සාක්කුවේ අස්සට වෙලා තියනවා.
…
…අපේ පාසැල් බස් එකේ හුඟක් වෙලාවට යන්නේ රත්මලානේන් පානදුර පැත්තට වෙන්න ඉන්න අය විතරයි. මොකද මොරටුවට වෙනම පාසැල් බස් රථයක් තිබුනා.හැබැයි අපේ බස් එක නොඑන දවසට සැම්සන් අයියායි ජයසිරි අය්යයි උදේම කියනවා. අද හවසට බස් එක නෑ කියලා. ඒ දවස්වලට අපි සේරම මොරටුව බස් එකේ නැගලා රාවතාවත්තට එනවා. ඇවිත් පානදුරයට එන ආනන්ද බස් එකේ හරි වෙන CTB එකක හරි පානදුරයට එනවා. එහෙම දවස්වලට නම් අපි ගෙදර එනකොට හවස හතරාමාර විතරවෙනවා. අන්න එදාටනම් අම්මත් ආපහු ගිහින් හවස සෙල්ලම් කරන්නත් නෑ. 

ඉතින් අපේ චාරිකාව සිදුවුන දවසේ සැම්සන් අය්යාවත් ජයසිරි අය්යවත් හවස නො එන කතාවක් කියුවෙ නෑ. උදේ ඉස්කෝලෙට වෙනදා වගේම බස් එක ඇවිත් අපි පාසැලවෙත ගියා.එදා වෙනදට කලින් පාසැල ඇරුනා ඉතින් මාත් මල්ලිලා දෙන්නත් මාර ගහ යටට ආවේ බස් එක ඇවිල්ලනම් කලින්ම ආසනයක් අල්ලගන්න. කලින් ඇරුනට බස් එක ඇවිත් නෑ. ඔය මාර ගහ තියන පැත්තෙ නෙමෙයි පාරෙන් අනිත් පැත්තෙ තියනව ඉලෙක්ට්‍රොනික් බඩු, ඒකියුවේ එල්.ඊ.ඩී ට්‍රාන්සිස්ටර් ,අයි සී වගෙ බඩු විකුනන තැනක් නම සෙනිත් ඉලෙක්ට්‍රොනික් මට මතක හැටියට ඉස්කෝලෙම ඉලෙක්ට්‍රොනික් ගුරුවරයා තමයි ඒ ආයතනය පවත්වාගෙන ගියේ. ඔය කාලෙ තමයි ඔය නයිට් රයිඩර් ලයිට් සිස්ටම් එක එහෙම ප්‍රසිද්ද උන කාලේ. මටත් ඔය ඉලෙක්ට්‍රොනික් පිස්සුව හොඳට ගහලා තිබුනේ . හැබැයි ඉස්කෝලේ ඔය සම්බන්දව ඉගෙන ගත්තෙ නෑ. තනියම සර්කිට් හොය හොය කෑලි අමුන අමුන එක එක සෙල්ලම් දැම්මා.
…
…එදත් බස් එක එනතුරු සෙනිත් එක පැත්තෙ කැරකි කැරකි ඉන්න අතරේ මතක් උනා හදිස්සියට ගන්න කියලා දීපු රුපියල් දහය. රුපියල් 6ක් ඉලෙක්ට්‍රොනික් බඩු අරගත්තා. ඉතින් පොඩි ජෝන්ලා දෙන්නත් ඉන්නවනෙ උන් දෙන්නවත් ශෙප් කරගන්න් ඔනහන්දා ඉතිරි සල්ලිවල රතුම රතුපාට සැකරින් දාපු හැබැයි රසම රස බීම පැකට් අරගෙන උර උර උන්නා. මල කෙලියයි දෙකත් පහුවෙලා බස් එක නෑ. දැන් ගෙදර යන්නෙ කොහොමද? මොරටුව බස් එකත් ගිහින්.
…
…බස් දෙකම නැති දවසට කරන්නේ යනවා බොරැල්ලට පයින් . කැම්බල් පාක් එක මැද්දෙන් ගිහින් . රිජ්වේ රෝහල ලඟට එනවා. 154 කිරිබත්ගොඩ - ගල්කිස්ස බස් එකක් එනතුරු හතර අතෙ සිරි නරඹ නරඹ ඉන්නවා. බොහෝම වෙලාවක් බලාගෙන හිටියට පස්සෙ සෙනග නැති අපිට නගින්න පුලුවන් ගල්කිස්ස බස් එකක් අල්ලලා නගිනවා. එහෙම දවස්වලට නම් සුපුරුදු පරිදි නිදාගන්නෙ නෑ මොකද පුරුදු බස් එක නෙමෙයිනේ. පොඩි උන්දෙන්න ගැනත් බලන්න ඕනෙනේ.
…
…එදත් කලින් කියු ආකාරයට ගල්කිස්සට ආවා. වෙලාව තුනත් පහුවෙලා පානදුරයට බස් එකක් නෑ. ඉන්නවා ඉන්නවා බස් එකක් නෑ. ඒ පාර මොරටුව බස් එකක ඇවිත් බැස්සා රාවතාවත්තෙන්. මොකද රාවතාවත්තෙන් තමයි වාඩිවෙලා යන්න පුලුවන් පානදුර බස් එකක් අල්ලගන්න පුලුවන් තැන. අනේ ඉන්නවා ඉන්නවා බස් එකක් නෑ හතරාමාරත් පහුවෙලා ප්‍රයිවට් එකක යන්න අතෙ සල්ලිත් නෑ . ඇයි ඒවායින් LED අරගත්තනේ. 

කරන්නම දෙයක් නැති තැන පටන් ගත්තා අපේ වීර චාරිකාව රාවතාවත්තෙ සිට පානදුරයට .. පොඩි උන්දෙන්නත් හති ඇර ඇර එනවා. සේරම හොඳයි අර දිගරොල්ල පාලම උඩින් යනකොට තමයි අපට බය හිතුනේ ඇයි අප්පේ ජීවිතෙ පලවෙනි වතවට පාලමක් උඩින් තනියම යන්නේ. කොහොම කොහොම හරි පාලම පැනගෙන පානදුරේ පැත්තට පයින්ම යනවා. අනේ අපිව පහුකරගෙන පුද්ගලික බස් හෝ ගලා යනවා. කොහෙද අතෙ සල්ලි තිබුනනම් අපිත් නැගල යනවනේ .

 ඒ කාලේ කියපු හැටියටනම් හැතැප්ම පහමාරක් එදා අපි පයින් ආවා බඩගින්නෙම. අද ක්‍රමයට කියනවනම් කිලෝමීටර 9කට ආසන්න ගානක්. නරක නෑනේද ලොකු ජෝන්ගේ චාරිකාව. 

කොහොම හරි එදා මල්ලිලා දෙන්නව ශේප් කරගත්තා අම්මට පයින් ආපු බව නොකියන්න. කොහෙද අම්මට එයා වැඩකරපු බැංකුවේ කෙනක් එදා පෞද්ගලික බස් එකක් පානදුරෙ එනකොට අපි පයින් එනවා දැකලා. එදා අම්මා වැඩ ඇරිලා ආවේ දේවාලේ කපුවා පරල උනා වගේ නිකන් නෙමෙයි වේවැලකුත් අරගෙන.