129. ඔන්න යාලුවෝ

මේ පෝස්ටුව ලියන්න හිතුනේ සරත් ලංකාප්‍රියගේ මිතුරු තුමෝ- 2 කියන ලිපියට පිලිතුරක් ලියමින් සිටින විටය. මේ සිදුවීම සිදුවුයේ අනූව දශකයේ අග බාගයේදීය. ඒ මම රැකියාවට අමතරව පෞද්ගලික පරිගනක එකලස් කරන්නෙකු ලෙසින් කටයුතු කල සමයයි. ඒ කාලයේ අදමෙන් නොව මාසෙටම එක පරිඝනකයක් එකලස් කරගත්විට සෑහේය. කෙලින්ම දෘඩාංග ගෙන්වා එකලස් කරනවානම් පරිඝනකයකින් රුපියල් 10000-15000 අතර මුදලක් ලාබය වශයෙන් තබා ගත හැකිය. තරඟ කාරී සමාජය මේ සියල්ල වෙනස් කර ඇත. එදා වසර 5කට වඩා කල් පාවිච්චිකල පරිඝනක අද වසරක් වැඩකර ගන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙනි.

128.බලන්න බැරිවූ මීයා

පසු තැවීම බොහෝවිට අප අත් දකින දෙයක්. ඔබට පසු තැවීම ගැන අත් දැකීම් නැතැයි කියා මම නොසිතමි. එහෙයින් පසුතැවීම ගැන අත්දැකීම් දෙන්නට මම අදහස් නොකරමි. මේ කෙටි කතාව ඊයේ දුම්රිය මැදිරියක් තුල ඕපාදූප අසමින් සිටින වෙලාවක මගෙ කන වැකුනු එකකි. මෙහි සම්පූර්න අයිතිය එම ඕපාදූපය කිවූ අය සතුය.

අයෙකු මියගියපසු ඔහු හෝ ඇය වෙනුවෙන් කල හැකිව තිබූ නමුත් නොසැලකිල්ල නිසා අතපසු වූ සුලු සිද්දි නැවත නැවත සිහිකරමින් හැඩීම බොහෝ මළගෙවල් වල දකින දෙයකි. හිතින් මළගෙයකොට ගොස් බලන්න!

127. එදා සහ අද

අද මම කුණු ගොඩක් අවුස්සන්න හදන්නේ. මේක අවුරුදු ගානක් පරන කුණු ගොඩක්. කුනුගොඩක් කියුවට මේවට කුනු කියන්න මම කැමති නෑ. නමුත් මේවට කුනු නොකියත් බෑ මොකද මේවා අපි හැමෝම හැමදාම යට ගහන කුනු. මේ 80 දශකයේ අග නැත්නම් 90 දශකයේ මුල කාටුන් වගයක්.

126.කොළඹ කොල්ලන්ට ගමෙන් කෑමක්

හැමදාම මගේ කතා කියන එකේ අද මගේ කතන්දර බොහෝමයක කතානායකයා වුන සිරිල් නොහොත් සිරා කියුව කතාවක් කියන්නම්. මේක ලු කතාවක්. අන්තිමටම ලු දාන්නද ඉස්සරවෙලාම ලු දාන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ.
සිරා දකුනු පලාතෙ කෙනෙක්නේ මෙ කතාවත් ඒ ගම් පලාතෙම කෙනෙකුගෙ ගෙදරදි සිදුවුන කතාවක්, 

ඔය ගෙදර ඉන්න පුතා කොළඹ නැවතිලා ඉගෙනගන්න කෙනෙක්. හැබැයි පාසලක නෙමෙයි. එක්තරා පිලිගත් වෘත්තීය පුහුනු ආයතනයක. හැම සතියකම නැත්නම් නිවාඩු ලැබුන හැම දිනකම කොළඹ නොඉඳ ගමෙ යාමෙ පුරුද්ද්ක් ඔහුට තිබුනා. ගමේ තාලෙට හැදුන මේ කොලුගැටයා ගම ගැන හරි ඉහලින් තමයි කොළඹදි කතාකරන්නේ ඔහුගෙ වචනවල තියෙන්නෙ ගම ගැන වර්නනාවක් මිසක ගමගැන නරකක් නොවේ. කොළඹ කෑම පවා ඔහු ගත්තෙ කුසගින්න නිවා ගන්න මිසක පිරියකට නොවේ. දහවලේ කෑම ගන්නා විටත් ගමේ කෑම මහ ඉහලින් කතාකලා. නගරයෙ කෑම වල කෘතිම බව නිතරම කතාකලා.නගරෙ කොල්ලන් අතර මේ ගමෙ කොල්ලා "බයිට් එකක්". නගරෙ උන්ට මේ කොලුවා අල බතල පොරක්.

125. අතීතය පුනරූපනය වීම

අද ක්‍රිකට් ගැණ නොලියා බැරිය. හිතෙ අමාරුව නැති කරගන්නත් එක්ක ක්‍රිකට් ගැනම ලියන්නට හිතුවෙමි. මෙය ලියන්නේ තරඟය අවසන්වී තරඟය බලන්නට ක්‍රීඩා පිටියට ගියවුන් ගෙවල් වලට ඒමටත් මත්තෙන්ය.තරඟයට පෙරාතුව බොහෝ අය කීවේ ඕස්ට්‍රෙලියාව හැලීයාම හොඳයැයි කියාය. ඒත් තරඟය අවසානයේදී මාලන් සැමුවෙල් කීවාක් මෙන් බටහිර ඉන්දීයයන් මෙම ලෝක කුසලානයේදීම පුහුනු තරඟයක්ද ඇතුලුව තරඟ දෙකක් අපට අන්ත පරාජය විය.

• පලවන තරඟය     (ශ්‍රි ලංකා පිල කඩුලු 9කින් ජයගත්තේ පන්දු 26ක් ඉතිරිව තිබියදීය )
• දෙවන තරඟය      (ශ්‍රි ලංකා පිල කඩුලු 9කින් ජයගත්තේ පන්දු 28ක් ඉතිරිව තිබියදීය)

ඉහත තරඟ දෙකම ජය ගත්තත් තුන්වන තරඟයේදී පරාජිතයන් ශක්තිමත් වන බව මටනම් ඉවෙන් මෙන් දැනී තිබුනි.

124.පෝලිමට පිටින්

මගේ මේ කතාව ටිකක් පරන එකක්.  මේ සිද්දිය වෙලා තියෙන්නෙ රජයෙ බැංකුවකදි. රජය කියපු ගමන් තරහගන්න උදවිය ඉන්නවනම් දැන්ම තරහව ඉවර කරගන්න. තරහව ඉවර කරගන්න කියුවෙ මෙ කතාව කියන කොට තිබුන රජය ඒ ගොල්ලන්ගෙ හන්දා. කොහොමත් කියන්න යන කතාවනම් කිසිම රජයකට සම්බන්ද කතාවක් නෙමෙයි. කාලය 89-90 විතර ඇති.

පහුගිය රුපියල් සත සහ මනුස්සකම කියන කතාවෙදි මම කියුවනේ අපේ අම්මා රාජ්‍ය බැංකුවක වැඩ කලේ කියලා මේ ඇයට උන සිද්දියක්.

බැංකුවල වැඩ අධිකම දින කීපයෙන් එකක් තමයි විශ්‍රාම වැටුප් ගෙවන දිනය. සාමාන්‍යයෙන් මාසෙ 10වනදා තමයි ඔය විශ්‍රාමිකයන්ගෙ සතුටුම දවස. ළමයින්ගෙන් වැඩිපුර සැලකිලි ලැබෙන්නෙත් ඔය දවසටනේ. 

වයසක දෙමවුපියන්ව උදේම බැංකුව ලඟින් කාර් එකේ බස්සලා යන ළමයිනුත් මෙ අතරෙ නැතුවම නෙමෙයි. සමහර වයසක අය උදෙ 9ට බැංකුව විවෘත කලාට විශ්‍රාම වැටුප් පෝලිමට එන්නේ උදෙ 6ට විතර.බැංකුවෙ පඩියකට හෙත්තු වෙලා බැංකුව අරිනතුරු මග බලාගෙන ඉන්නවා. සමකාලීනයන් සමග ආගිය තොරතුරු කතාකරමින්. වැඩිහරියක් තම තමන්ගේ දූ පුතුන්ගෙ වරුනාව. ඒත් පංපෝරියට කියෙව්වට ඒ බොහෝමයක් දෙමාපියන්ගේ මනඃකල්පිත කතා.

123. ඔබ දෙස බලන්නෙ කවුද ?

මෙන්න මේ විදියට තමයි කරන්න කියන්නේ

මගේ හුඟක් පොස්ට් වල මම සඳහන් කරලා තියනවනේ මම කන්තොරුවට යන එන වාහනය ගැන. මොකද මම පාවිච්චි කරන්නෙ කෝටි ගානක් වටින වාහනයක්.

 සාමන්‍ය කෙනෙකුට දරන්න අමාරු ගානක් නිසා මම වාහනේ සල්ලි දීලා ගන්න වගකීම ගත්තෙ නෑ. මාසෙකට සැරයක් තමයි මට වාහනේට ගෙවන්න වෙන්නේ.