"ගිම්හානි"ගෙ Happy Birthday එක

ගිම්හානි බ්ලොග් කියවන අයට ආයෙ අමුතුවෙන් හැදින්වීමක් උවමනා නැති කෙනෙක්නේ. මම පෙට්ටගම පටන්ගන්න කලින් ඉඳන්ම හතරවටෙම තියන බ්ලොග් වල කරක්ගහලා ඒවයෙ ගුන අගුන හලපු කෙනෙක් තමයි ගිම්හානි. 

උඩ ගිය බබා ගිම්හානී

ගිම්හානියා පොඩි කෙල්ලෙකි ඒ කාලේ..
අවුරුදු පහයි කෙට්ටුයි හරි කොමලේ...
ඇයගේ ජීවිතය ගෙවුනේ නිතරම මිදුලේ..
හරි සුන්දරයි ඇයගේ පොඩි කාලේ..

ඇයගෙ ලෝකය නිතරම කවදත් ජොලිය..
බැන්නොත් අම්ම නිතරම අල්ලයි වලිය..

දිනකදි ඇයට වෙන්නට ගිය වැඩක් අනේ..
හිතුනා කියන්නට ඔබලත් අසනු මැනේ..

ගම්මිරිස් වටිටියක් ඇගෙ මිදුලේ වේලෙන්ට..
අම්මා කිව්වා ගිම්හානිට එය ගන්ට..
සුළඟත් සැරයි හනිකට වට්ටිය ගන්ට්..
වැස්සක් එනවා ළමයෝ ගෙට එන්ට..

ගිම්හානියා පැන්නා වට්ටිය ගන්ට...
සැර සුලඟක් හැමුව කෙල්ලව උඩ යන්ට..
තිබුනේ දෙල් අත්තකි ඇය හට එල්ලෙන්ට..
බුදු අම්මේ හනිකට විත් මා ගන්ට....

අල්ලපු ගෙදර ආතා කන්දෙක බීරී..
අපිත් එක්ක දානව නිතරම ගෝරී..
කළු කොට සෝම නැන්දා උන්දැගෙ බාරී..
පැරෂුටෙ වගේ උඩ යනවා දැක්කලු ගිම්හානී...

ආතා කොහොමහරි නැග්ගා දෙල් ගසට..
කෙල්ලට කීව පිට උඩටම නැග ගන්ට
ආතේ මාව ගෙදෙරට ගොස් ඇරලන්ට..
අනේ ආතේ මෙය කාටත් නොකියන්ට...

ආතා ගිහින් මෙය ගම හැම තැන කිව් හින්දා..
"උඩ ගිය බබා" යන නම මට උන්  පට බැන්දා...


ප. ලි - මෙය මා ජීවිතේ මුහුන දුන් ත්‍රාසජනක හා සොඳුරුතම අත්දැකීමකි.

තාත්තා පෙම්බර තාත්තා

සාමා අමර හෝඩියෙ පොත මට පෙන්වා

දුන්නා රස කැවිලි නිතරම මම දන්නා.

ශිල්පයට වඩා මට විස්මිත දැනුමක් දුන්නා.

පියාණෙනි සමරමු ඔබ බැතිපෙම්මා..

දියණීය මමයි හැදුවේ ඔබ මලක් වැනි..

පෙන්වූ පිය සෙනෙහෙ කිසිදා ලබනු නොහී..

අද දින මා දමා සුරලොව රුසිරු පෙනී..

මදකට ඇවිත් යනු මැන මා පියාණෙනී..

මල්ලියි මමයි නංගියි අද එක තැනක නැත.

ගෙදර කුස්සියේ රස බත ඉදෙනු නැත..

සඳයි හිරුයි මට පේන්න ලොවෙත් නැත..

ඝනඳුර අඳුර ශෝකෙන් මා වෙලා ඇත..

ලෝකය සුන්දරයි ඔබ නිතරම කීවා..

මිනිසුන් සුන්දරයි ඔබ නිතරම කීවා..

වතුපිටි ඉඩකඩම් දුගියන් හට බෙදුවා.

ගුණයේ සුවඳ තුන් ලෝකෙට බෙදුවා..

වැඩිහිටි දිනේ සමරන්නට සැරසෙන්නේ..

මාහට ඔබව නිතරම සිහිපත් වන්නේ...

දෙමාපියන් මග දමා යන දරුවන්නේ..

ඔබලත් දිනක මහලුව වයසට යන්නේ..

(ප.ලි...සියළුම වැඩිහිටියන් ආදරයෙන් සිහිපත් කරමි.)

...විමසුම...

විමසුවෙමි මගෙ සිතින්..
ඇසුවෙමි තරවටුකර..
තාමත් ආදරේදැයි ඔහු හට..
සිත නිරුත්තර..


මෙන්න උත්තර...
මියගිය ආදරය තාමත් ඇත
හද කොණ..
දොරගුළු දමා මටද හැරගන්නට
බැරිවෙන්නම..

මට වැරදුන තැන

වම්බොට්ටගෙ පොඩි පුතා
මගේ පළමු පෙම්වතා.
ඌ නම් මට හරි සෙනේ.
…මානම් උට නැත සෙනේ....

…මා පංතියෙ මුල් පෙලේ
ඌනම් අන්තිම පෙලේ....
…
දවසක් හරි වැඩෙ උනේ
පාසලෙ ලැබ් එක කොණේ.
මගෙ දත කට පිය උනේ

මගේ අළුත් මනමාලයා.... .

කළුවන් කලු රුවයි.. එල්ලෙන බඩගෙඩියයි..
තට්ටය දිස්නෙ දෙයි ගෙදරම හඳ එලියයි..

පපුවත් හරි ලොකුයි මටනම් හරි ලැජ්ජයි..

අඩියක් මට කොටයි නැත්නම් මම කැමතියි..

දවසින් දවස සැන් පව්ඩර් මට ගෙන එන්නේ..
එනපොට නොහොඳ බව මට දැන් වැටහෙන්නේ..
සඳ නැති රැයක් බලලා මා රහසින්නේ..
අල්ලපුගෙදර කොල්ල හා පැනයන්නේ.

විරූපී මනමාලයාගේ පිලිතුර..

දේදුන්න

දේදුන්නයි ආදරයයි

එකවගේලු මට ....

බලනවිටම සැඟවීයන

මේවා කුමකට??

ඉටු නොවූ බලාපොරොත්තුව!!!

මාරයා අත වනයි මට දැන් කලක සිට..
යන්නට සිතක් නැහැ තාමත් අනේ මට..
තවමත් ඉටු නොවූ කරුණක් සිතේ මට..
ඉවසන් මාරයෝ එනවා තුරුල්ලට...

තනිකම.....

පාළුව , දුකද, සන්තාපය හදෙහි කොණ...

සඟවාගතිමි කඳුළල් නෙතු වගුරුවන..

කේලම් අසා ඇතමුන්ගේ මුසා දෙන....

මා හැරගියේ සිතකින්දෝ කියනු මැන...

විවාහය.....

ආදරෙයිද මට?
" ඔව් සුදු මුළු ලෝකෙටම වඩා"
ඒ එදා....

ආදරෙයිද මට?
" පිස්සු නැත්නම් හොදයි"
මේ මෙදා...