107.තාප්පෙන් පැන්න තාත්තා.

පාසැල් කලයෙ සුන්දර ඒ වගෙම නොමැකෙන මතක ගොන්නට වැටෙන කතාවක් අද කියන්නම්.…නුහුරු බීම හෙවත් තනි අකුර මේ මම ආසිරි ගැන ලියපු පලවෙනි කතාව. නොබලපු අය ඉන්නවනම් බලන්න. අද කතාවත් ආසිරි ගැන. පාසැල කිට්ටුවම පදිංචි වෙලා උන්න සිසුවෙක්. වෙලාවට කලින් පාසැලන් නික්මයාම ගැන හොඳ පළපුරුද්දක් මොහු සතුයි. පාසැලන් නික්මයම කියලා කියුවෙ ගේට්ටුවෙන් නෙමෙයි, තාප්පෙන්. මේ ඒ සම්බන්ද රසවත් කතාවක්.


ඒ අපේ උසස් පෙල අවසාන වසර, උසස්පෙලට එන පලවෙනි වසරෙ පලමු වාරයෙ ඉගනගැනීමට තියන උනන්දුව දෙවන නැත්නම් අවසන් වසරෙ මුල් වාරය වනවිට සෑහෙන්න අඩුවෙලා. අපෙ පන්තියෙ හුඟ දෙනෙකුට තිබුන මානසිකත්වය එහෙමයි. පළමු වාරයෙ ක්‍රීඩා තරඟ. විද්‍යාලාන්තර මහ ක්‍රිකට් තරඟ ආදිය පැවැත්වීම අධ්‍යාපනයට තියන
උනන්දුව අඩු වීමට එක් හේතුවක්. අනික අපේ පන්තිය ගනිත පන්තියක් වුවත් වැඩිහරියක් උන්නෙ වෙන වෙන අංශවලට කැමැත්තක් ඒවගෙම දක්ශතාවයක් පෙන්වන අය. ඒ ගැන මගේ පන්තියෙ උන්න මිත්‍රයෙක් (දෙනුවන්) ලියු මේ සටහනින් බලන්න


ඉතින් ඔය මොනවා තිබුනත් වාර විහාගෙත් තියනවනෙ. ඒක ඉවර උන ගමන්ම අපිට දෙනවා ප්‍රගති වාර්තව. හැබැයි ඒ දෙන විදියෙ පොඩි වෙනසක් තියනවා. ගුරු දෙගුරු රැස්වීමක් කැඳවලා තමයි ප්‍රගති වාර්තාව දෙන්නෙ ඒ දෙන්නෙත් ළමයින්ට නෙමෙයි දෙමාපියන්ට.

මලලසේකර රඟහල එදා

අනූවෙ දශකයෙ මුල් කාලෙ …කොළඹ පාසැල් ශ්‍රවනාගාර අතුරින් මලලසේකර ශාලාවට හිමිවුනෙ ඉහල තැනක්. නාලන්දා විද්‍යාලයෙ ප්‍රථම විදුහල්පතිවරයාවන මහාචාර්‍ය ගුනපාල මලලසේකර මැතිතුමා සිහිවීම පිනිස නම් කර එම රඟහල, විශාල කාලයක් වගේම විශාල පිරිවැයක් යොදවලා අට පට්ටම් හැඩයට සදා
නිමකලත්, පාසැල් උත්සවවලට මුල්තැන දුන්නා මිස පොදු කටයුතු සඳහා එම ශාලාව එතරම් යොදා ගත්තෙ නෑ. ඒ නිසාම මේ ශාලාව එතරම් ප්‍රසිද්ද උනේ නෑ. ඒත් එහි පහසුකම් නම් එකල ඉතාම උසස්.
පසු කලක (2005 දී ) මෙ ශාලාව ගිනි ගැනීමෙන් විනාශ උනා. වත්මනේ ආදි සිසුන් මෙය ප්‍රති නිර්මානය කිරීමට උත්සහා කරනවා. ඒ ගැන විස්තර මේ ලින්කුවෙන් බලන්න …

මම මලලසේකර රඟහල ගැන කියුවෙ අර කියුව ගුරුදෙගුරු රැස්වීම පැවැත්වුයෙ ඔය රඟහලෙ. ගුරු දෙගුරු කියුවට එකල සිසුවො වුනු අපිත් ඔය රැස්වීමට සිටිය යුතුයි. ඉදිරි පේලියෙ සිසුවා වාඩිවන අතර සිසුවාගෙ පිටුපසින් දෙමාපියන් සිටිය යුතුයි. අටපට්ටම් හැඩයට නිමවා තිබුන නිසා එක තැනක සිටින කෙනෙකුට මුලු ශාලවම හිස පමනක් කරකැවීමෙන් නැරඹිය හැකියි. ඔය කියුවට ඉස්සරහ උන්න අපි කවුරුත් ඔලුවක් උස්සලා වට පිට නම් බලන්නෙ නෑ . විදුහල්පතිවරයා වේදිකාව මත සිටිමින් එක් එක් සිසුවාගෙ නම කියන විට අදාල සිසුවා සමග දෙමාපියන් සිට ගත යුතුයි. ඉන් පසු මුලු ශාලාවට ම ඇහෙන්න ප්‍රගති වාර්තාව කියවනවා. (විළි ලැජ්ජාවෙ පණ යනවා ) …

13 වසර A පන්තියෙ උන්න අපි අසුන් ගත්තෙ ඉදිරි පසම පේලියෙ. පන්තියෙ අකාරාදි පිලිවෙලට අසුන් ගන්න ඇවැසි නිසා ආසිරි කියන මගෙ මිත්‍රයට අසුන් ගන්න නියමිත වෙලා තිබුනෙ ඉස්සරහම පේලියෙ ඉස්සරහම. එදා මිනිහා වෙන්න තියන දේ දන්න නිසා පාසැල් ඇවිත් තිබුනෙ නෑ. හැබැයි තාත්තා ඇවිත් තිබුනා. ආසිරිගෙ තාත්තා අදින්නෙ තනි සුදු ඇඳුම්. ආසිරිගෙ නම කියපු ගමන් තාත්තා නැගිට්ටා


"කො තමුසෙගේ තාත්තා මම් තමුසෙව තමයි අල්ලගන්න හිටියෙ"


"ඇයි සර් ?"


…"තමුසේ නේද එදා මම එනවා දැකලා තාප්පෙන් පැන්නෙ " …


"නෑ සර් මම තාත්තා පුතාට සනීප නෑ පුතා ගෙදර"

කලින් දවසක තාප්පෙන් පනිනකොට විදුහල් පති තුමා ආසිරිව දැකලා පස්සෙන් දුවලා ගිහින් තියනවා අල්ලගන්න . 

ඒවා කොහෙද මළල ක්‍රීඩාවට කප් ගහපු කොල්ලෙක්ව පලමු වාරයෙදි පස්සෙන් පන්නගෙන අල්ලගන්නෙ. 

පසු සටහන : විදුහල්පතිවරයාගේ ආමන්ත්‍රනය සැර පරුශ වුවත් ඒ එකල සිසුන් වූ අප හරි මගට ගැන්වීමටය. එලෙස බැනවැදීම අද නම් මානව හිමිකම් දක්වා දුර දිග යාමට පවා බැරි නැත. මේ මුල් ගුරුවරයාගෙම තවත් කතාවක් " පමා නොවී එමි අකුරට "මෙම ලින්කුවෙන් බලන්න