විසිපහේ නිල් චිත්‍රපටි

මේ කතාවේ කාලය 1991 නැත්නම් 1992. ඉස්කෝල යනකාලේ සිදුවීමක්. අද වැඩිහිටියෙකු ලෙස මම මෙම සිදුවීම අනුමත නොකලත් සීමාව දැන කටයුතු කිරීමේ හැකියාව අප සතුවිය. එලෙස කීවේ මා කියන්නට යන කතාව සාධාරණීයකරනය කරන්නට නොව. වරද වරදමය. ඒත් ඒ වරද තුල මා අත් විඳින කතාවක් ඇත. එය කියවීමේ අවස්ථාව ඔබ වෙත ඉදිරිපත් කරමි.
…
…එදා මමත් තවත් මිතුරන් දෙදෙනෙකු සමග පානදුරයෙන් මරදාන බලා ආවේ මරදානේ අපේ සෙට් එකත් සමග හැට් කලෙක්ශන් යාමටය. ශාප් එයිට් තර්ටි නැත්නම් හරියටම අටහමාරට මරදානේ දුම්රිය නැවතුමට පැමිනීමට අපි පාසලේදී කතාකර ගත්තෙමු.

බිග් මැච් කාලෙට හැට් කලෙක්ශන් යාම තරම් විනෝදජනක ක්‍රියාවක් තවත් නැත්තෙය. …කාන්තා පාසැල් අසලට ගොස් නටා ගයා විනෝදවී කීයක් හෝ කඩා ගැනීම අතිශයින්ම විනෝදජනකය. එහි කිසිවිටක අසංවර විහිලු තහලු නොතෙබූන බව අවදාරනයෙන් මතක් කලයුතුය. කලෙක්ශන් එක වැඩි වන්නේ සුන්දර විහිලු තහලුවකින් සුන්දර ගීතයකින් සංග්‍රහකල විටය.
…

හරියටම කතාකරගත් පරිදි ශාප් එයිට් තර්ටි නැත්නම් අටහාමාරට අප තිදෙනා හැර කිසිවෙකු හෝ පැමින තිබුනෙ නැත. එදා අද මෙන් ජංගම දුරකතන තබා සාමාන්‍ය දුරකතනයක්ද තිබුනේ එහෙව් පුද්ගලයෙකුගෙ ගෙදරය. එයටද ඉබි යතුරු දමා තිබුනි.
…අටයි තිහ ඔරලෝසු කට්ටෙන් පැන නමයයි තිහ දක්වාද ගමන්කලේය. ඒත් එනවා කියු එවුන් පැමින නැත. සංගීත භාන්ඩද ඔවුන් ළඟ බැවින් අප තිදෙනාට කරන්නට කිසිවක් නැත. මරදානේ දුම්රියපල ඉදිරිපිට එහාට මෙහාට ගමන් කරමින් අපි උන්නෙ කොයි මොහොතෙ හෝ ඉතිරි උන් ටිකත් එතැයි යන බලපොරොත්තුවෙනි. දහයයි පහලොව වනතුරු ඔරලෝසු කට්ට ගනන් කරනවිට අපේ රතු කට්ටද පැන තිබුනි.
දැන් කලෙක්ශන් යාමේ උවමනාව තිබුනත් ඊට හැකියාවක් නොමැත පාසැලට යාමට හැකියාවක්ද නොමැත. ක්‍රීඩා තරඟ පැවැත්වෙන නිසා පාසලට ගොස් ගිනි අව්වේ වම දකුණ ගනන් කිරීමට වඩා සිත් ඇදගන්නා සුලු කටයුත්තක් ඒ වනවිට අප එක් මිතුරෙකුට සිහියට ආවේය.
"Island of thousand delights" ඔලිම්පියා සිනමා ශාලාවේ ප්‍රදර්ශනය කරමින් තිබුනි. ඒ වනවිටත් තුන් හතරවතාවක් එය නරඹා තිබුනත් නැවත වතාවක් එය නැරබීමේ අකමැත්තක් මා තුල නොවීය.
…
…අප තුන් දෙනාම කරන්නට තිබුන එකම දෙය හැටියට එම සිනම පටය නැරබීම යෝජනාකර ඒකමතිකව සම්මත කරගත්තෙමු. ඉක්මන් ගමනින් සිනමා හල වෙත ගියේ සෑම දිනකම House Full වන එම චිත්‍රපටය මග හැරුනොත් කරන්නට කිසිවක්ම නැති බැවිනි. ඔලිම්පියා සිනමාහලට යාබදව කුඩා දොරක් සහිත නිවසක් අසල එක් පුද්ගලයෙකු, 

"විශි පායි , විශි පායි" 
යනුවෙන් කියනු ඇසිනි. අපි ඒ දෙස බලනවිට 
"මල්ලි බලමුද ?" 

යනුවෙන් ඔහු අපෙන් විමසීය. ක්ෂනික ආසාවක් අපතිදෙනා තුලම ඇතිවූවත් මින් පෙර කිසි දිනක නොකල අලුත් වරදක් කිරීමේ බය ඒ ක්ෂනයෙන්ම අප සිත් වලට ප්‍රතිරෝදයක් දුන්නෙය.
…
…එය අමතක කර ඔලිම්පියා සිනමශාලව තුලට ශාලාව අසලින් ඇති ගැලරි පෝලිමෙන් ඉක්මන් ගමනින් ගොස් සිනමා හලට ඇතුල් විය ඒ වනවිට පූර්ව ප්‍රචාරක පට පටන් ගෙන තිබුන නිසා කලුවරෙම ගැලරියට ගොඩ වූවෙමු.
…
…දහවල් දොලහයි දහය වන විට චිත්‍රපටය අවසන් විය නැවතත් දුම්රිය පොලවෙත ගමන් කරන විට අප දුටුවේ ,
…අපි වැනිම තරුණ වයසේ ගැටවු කීපදෙනෙක් වයසක මහල්ලන් කීපදෙනෙක් හා මැදිවියේ කීපදෙනෙකු බංකු කීපයක් කරේ තබා ගෙන පෝලිමට ගමන් කරන අයුරුයි ඉදිරියෙන්ම හා පසුපසින් පොලිස් නිළදාරීන් කීපදෙනෙකු ගමන් කල අතර පෝලිමේ ඉදිරියෙන්ම වූයෙ "විශි පයි විශි පායි " යනුවෙන් අපට ඇමතූ පුද්ගලයා බව සිහියට නගන්නට අපට අපහසු නොවීය. 

ඔහු ගමන් කලේ වීඩියො කැසට් රෙකෝඩරයක්ද කරේ තියාගෙන වීම දුටුවිට අපේ කකුල්ද වෙව්ලා ගියෙය . වැඩි කතාවක් උවමනා නැත මේ කතාව ලියනමොහොතෙ පවා ඒ සිද්දිය මතක්වීමෙන් මගේ කකුල් වෙව්ලා යනු දැනුනි.