වසර 18 කට පෙර අද වගේ දිනක

නාරහෙන්පිට ඇල්විටිගල ෆ්ලැට් එකේ යට තට්ටුවේ තිබුනා රෙදි කඩයක්. මට මතක හැටියට නිරෝමිද කොහෙද නම. අදනම් කාන්තාවන්ගෙ හිත දිනාගත්තු රෙදි සාප්පු අනන්තයි. ඒත් ඔය මම කියපු රෙදි කඩේ තරම් එදා කාන්තාවො අතර ජනප්‍රිය තැනක් වෙන තිබුනයි කියුවොත් මම ඒක පිලිගන්න ටිකක් මැලි කරනවා. ඉතින් මගේ ගෑනු ළමයත් නිතරම ඔතනට යනවා. එයාගේ රැකියාව කරන ස්ථානයත් තිබුනෙ ඔය කිට්ටුව නිසා එතන දෙවල් යාවත්කාලීන වන වේගය වැඩියි.

… ගෙදරට හොරෙන් ලව් කරන කාලේ ගෑනු ළමයව වේලපහින් ගෙදර යවන්න ඕන. නැත්නම් වීසා කැන්සල් වෙනවා. ඒ නිසා වැඩ ඇරුනට පස්සේ අතන මෙතන තැග් ගැහෙන්නෙ නැතිව වේලාසන ගෙදරට යවන්න මම උත්සාහා කරනවා. එයත් එහෙමයි. ඔන්න එක දවසක් හවස රැකියාව නිමකරලා එන අතරෙදි අර කලින් කියපු යාවත්කාලීන වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කලා.
නිරෝමි එකට අලුත් කියුලට් නැත්නම් "කිලොට්ස් ෂෝට්ස්" වගයක් ඇවිත්.( මම මේ වචන අල්ලගත්තෙ මාතලන්ගෙ කොට කලසන් පෝස්ටුවෙන්. නැත්නම් මම පාවිච්චි කරනෙත් අර කලින් කියපු කියුලට් වචනෙම තමයි.) ගෑනු ළමයන්ගේ ඔලුවට මොකක්හරි වැටුනම ඒ ගැන හොයලා බලන්නම එපැයි. 

ඉතින් කොච්චර පරක්කු උනත් එදා හවස නිරෝමි යන්නම වෙන විත්තිය මට දැනුනා.අනේ ඉතින් තියන කාලවේලාව ගතවෙන්න කලින් නිරෝමි එකට ගොඩ උනේ ඉක්මනින්ම ගෑනු ළමයගේ හිත හැදෙන කියුලටෙකක් නැත්නම් "කිලොට්ස් ෂෝට්ස්" එකක් ගන්න. 

ගෑනු ළමයි ඇඳුම් තෝරද්දි හරි ඉක්මනට තෝරන හන්දා ඈනුම් කඩකඩ මමත් ෆ්ලැට් එකේ තරප්පුව නගින බහින අය දිහා මගේ ඇස් යොමු කරා. තරප්පුව අසලින් නිතරම එහාමෙහා ගිය හමුදා සෙබලා සැක කටයුතු ද්‍රවිඩ ජාතික තරුණයෙකුගෙන් ප්‍රශ්න කරනවා. මම හිමිහිට ඔවුන්ගේ කතාවට ඇහුම්කන් දෙන්න ඒ දෙසට යන්න හදනවත් සමගම ඈ මට කතාකලේ ඇය තෝරාගත් ඇඳුමේ හැඩ බලන්න සූදානමින්.
…
කාලය වේගයෙන් ගතවෙලා වගක් හැගුනේ ඇඳුමට මුදල් ගෙවන්න පසුම්බිය අදිනවෙලේ දුම්රිය ප්‍රවේශපත්‍රය දුටු මොහොතෙයි. 
අලුත්ගම කෝච්චිය මගහැරුනොත් පානදුරයට යන ඊලඟ කෝච්චියේ ප්‍රමාදය විනඩි විස්සකට තිහකට වඩා වැඩියි. පානදුරයෙන් තවත් බසයක ගෙදර යන ඇයට වන ප්‍රමාදය තවත් වැඩිවෙනවා.
…ඉක්මනින් මුදල් දුන් අප 103 කොටුව බසයකට එල්ලුනේ හැකි ඉක්මනින් මරදාන දුම්රිය පලට යන අදහසින්. කොට කොට යන බස් එක නැවැත්තුවේ ආනන්දෙ ලඟ. 
ඔතනින් බැස්ස අපි ඇවිදගෙන ගිය දවසක් නම් මගෙ මතකයෙ නෑ. හති හල හල දුවනවා මිසක හිමින් ගමනක් ඔය වෙලාවට යන්න බෑ 
කඩිමුඩියෙ පාර පැනලා හති හලමින් ආවත් මරදානේ තරප්පුව බසින්න හදනවත් සමගම අලුත්ගම දුම්රිය ඇද්දුවේ අප දෙන්නටම දුම්රියට ගොඩවන්නට ඉඩ නොදී. 

හැමදාම යන මිතුරු මිතුරියන් අපට අතවනමින් කීවේ එල්ලෙනට එපා කියලා. ඇගේ කලිසමට බැන බැන මමත් අසල නවතා තිබූ ගාල්ල දුම්රියට ගොඩ උනේ තරහින් පුපුර පුපුර. 

කාලය ගතවුනා කොම්පඤ්ඤවීදිය කොල්ලුපිටිය පසුකරමින් දුම්රිය බම්බලපිටිය දුම්රිය ස්ථානයත් පසුකලා.... ඒත් බම්බලපිටිය මහල් නිවාස අසල නතර වුන දුම්‍ රිය විනාඩි විස්සක් පමන නතරකරගෙන උන්නේ අපේ හිතෙ කෙන්තිය වැඩිකරමින්. වෙනදාට මෙපමන පමානොවන ඇය උන්නෙත් බියෙන් . ගෙදරින් අසන්නට වන බැනුම් මතක්කරමින් තනිවූ පෙම්වතුන් වූ අපට සිදුවූයෙ සෙනෙහෙබර කතා කියන්නට නොව හිත සනසාගන්නා කතා කියන්නටය.
…
…
…නවතා තිබෙන දුම්රියෙ කසු කුසු ඇහෙන්නට විය අනේ අපොයි කියනා හඬද කැගසන හඬද අතරින් කුමක් සිදුවී ඇත්දැයි සොයා බැලීමට මමද නැගිට්ටෙමි. 

…"අලුත්ගම කෝච්චියට බෝම්බ තියලා "

"කාලකන්නි හැත්ත" 

චිත්‍රය http://sundaytimes.lk/ අඩවියෙන්

 ඇඳුම පුරා ලේ පෙරාගත් කීපදෙනෙකු දුම්රිය පාරදිගේ අප දුම් රිය දෙසට එනු දුටු අපට සිදුවී ඇත්තෙ කුමක් දැයි වටහා ගත හැකිවුනි. 

දෙහිවල සිට වැල්ලවත්තද පසුකරමින් අප දුම්රිය දෙසට දිව ආ ඔවුන් ආවේ සිහියෙන්දැයි අසිහියෙන්දැයි මට අදද පැනනැගෙන ගැටලුවකිකි, 

ජංගම දුරකතන අදමෙන් නොමැති යුගයක බම්බලපිටිය තට්ටු නිවාසයේ තිබූ පේ ෆෝන් කුටියට තිබූ පෝලිම මට තාම මතකය. ඒ පෝලිමට අප දෙදෙනාද එකතුවුනේ නිවෙස්වලට අප යහතින් ඉන්න බව පැවසීමටය. 

දුරකතන මාර්ග අපහසුතා නිසා නිසියාකාරව ගෙවල්වලට පනිවිඩයක් දීගත නොහැකි වූ අප ගෙදර බලා ගිය හැටි, මට අදවත් හරියකට මතක නැත්තෙ බෝම්බය පුපුරා ගොස් තිබුනෙ අප දෙදෙනා නිති පතාම යන දුම්රිය මැදිරියේදී බව දැනගත් පසුය. 

1996 ජූලි මස 24වනදා හරියටම මීට වසර 18කට පෙර අපට අතපසුවූ දුම්රියේ අපට අතවනමින් නගින්නට එපා කියූ අයව මට අදත් එදා මෙන්ම සිහිවෙයි. ඒ අතර ඔබත් අදුනන සුදීප පූර්ණජිත් නම් දක්ෂ චිත්‍ර ශිල්පියාද විය.
…