හිතෙ අමාරුව නැතිකරගන්න

අද පෙට්ටගමෙ කතාව මීට අවුරුදු 15කට 16කට විතර උඩදි NIBM එකේ හිටපු මගෙ මිතුරෙකු හිතෙ අමාරුව නැතිකර ගන්න කල හපන්කමක් ගැන කියවෙන එකක්. මිනිහා තනියම කල හපන්කමක් නෙමෙයි එයාගෙ අක්කලා දෙන්නත් එක්ක කල හපන් කමක්. මගෙ යාලුවා කෝසල කියමුකො. කෝසලගෙ ස්ථිර පදිංචිය දකුනු පලාතෙ ගමක. කෝසලට අක්කලා දෙන්නෙක් උන්නා.  අක්කලා දෙන්නයි කෝසලයි වැඩිදුර අධ්‍යාපනයට කොළඹ NIBM එකට ආවා.


ඒකාලෙ NIBM එක තමා තොරතුරු තාක්ෂනයට තිබුන එකම ආයතනය. තිබුනෙත් කුරුණැගලයි කොළඹයි විතරයි. තිබුනෙත් ඩිප්ලොම පාඨමාලා විතරයි. ඒත් සුපර්.

එයයි අක්කලා දෙන්නයි නැවතිලා උන්නෙ රත්මලානෙ නවාතැන්පලක. ඔය රත්මලානෙ ඉතින් ඇඟලුම් කර්මාන්ත ශාලා එහෙම සෑහෙන්න තියන නිසා ගෑනු ළමයින්ට නවාතැන් පහසුකම් දෙන තැන් තැන් එමටයි. 
ඕවායෙ පහසුකම් නම් ඉතින් කියන්න දෙයක් නෑ රෑට වැටිලා නිදාගන්න ඉඩට අමතරව, ඇඳුම් බෑග් එක තියාගන්න විතරයි ඉඩ තියෙන්නෙ සමහර තැන්වල. 

කොහොමහරි තුන් දෙනාටම ඉන්න එක කාමරයක් ලැබුනා. එක බඩවැල කඩාගෙන ආපු උන් නිසාත්, උන් සහොදරප්‍රෙමයෙන් උන් නිසාත්, වර්තමානයට වඩා සංවරව හිතන පතන කාලයක් නිසාත්, එක කාමරයෙ එකට නිදාගන්න ඒ තුන් දෙනාට අපහසු උනෙ නෑ. 

මේ කාමරයට එක විදුලි බුබුලක් පමනයි තිබුනෙ. ඒකත් හරියට රෑ 8 වෙනකොට බෝඩිමෙ අයිතිකාරයා නිවා දමනවා. අනෙ ඉතින් රත්මලානෙ නැවතිලා ඉන්න ඇඟලුම් කම්හල් සේවිකාවන්ට රෑට එලිය අවශ්‍ය නොවුනට. මුන් තුන්දෙනා ඉගෙන ගන්න උන් නිසා පාඩම් වැඩට එළිය අවශ්‍යයිනෙ.

බෝඩිමෙ අයිතිකාරයගෙන් ඉල්ලීමක් කලාම උන්දෑ බෝඩිමෙ ගාස්තුව සංශෝදනය කරලා ඉදිරිපත් කරලා. ඒ සංශෝදිත ගාස්තුව ඒ කාලයෙ හැටියට ඉතාම අසාධාරන මුදලක්. ඒත් ඉතින් තුන්දෙනෙක් ඉගෙන ගන්නත් එපැයි. කට්ටිය එකඟවෙලා.

ඒත් අසාධාරන විදිහට ගාස්තු ගත්තම බෝඩින් අයිතිකාරයත් එක්ක හිත් අමනාපකම් ඇතිවෙනවනෙ. ඔය හිතෙ අමාරුව හන්දම කෝසල විසින් හිතෙ අමාරුව නැතිකරගන්න පොඩි උප්පරවැට්ටියක් යෙදුවා. 

වොට් වැඩි ගානක වතුර හීටරයක් ගෙනත් මීටර් 20ක් විතර දිග කේබල් එකකට ඇඩප්ටරයක් ගහලා රෑට පාඩම් කරලා ඉවර උනහම ලයිට් එක ගලවලා ඒ අඩැප්ටරයට හීටරය ගහලා කාමරයට යාබදව තියන ලිඳට දානවා. ඔන්න ඔච්චරයි. පහුවනදා උදෙන්ම නැගිටලා වයර් එක ඔතලා අරන් තියලා තුන් දෙනාම NIBM යනවා. 

වැඩිපුර ගෙවනවට හිතෙ අමාරුත් නෑ.