වේලාසන ගෙදර යන්න ඕන උම්මා එකක් දෙන්න

හුඟක් දවසක් බ්ලොග් ලිපියක් ලියන්න නොහැකි උනා. හේතුව නම් වෙලාව මදිකම. අදත් ලියන්න කියලා වෙලාවක් නැතත් අද නම් ලියන්නම වටින දවසක්. මම කලින් ලියපු "තැඹිලි වතුර" කතාව සහ "කොචිචි මිරිස්" කතාවල මගේ පොඩි දුවගේ වැඩ ගැන කතාකලා. ඒ කතා දෙක නොබැලුවනම් බලන්න. අද මම කියන්න යන්නේ ඒ වගේ දඟ වැඩක් ගැන නම් නෙමෙයි.

පුංචි පුතා මගේ …ඉස්කෝලේ ගිය
…මුල්ම දවස අදවේ
…මුල්ම දවස අදවේ
…බුලත් අතක් දී …ගුරුතුමියට වැඳ …
…මා තනි කල මොහොතේ
…මා තනි කල මොහොතේ
…
…අදසිට පුතුනේ හොඳින් ඉගෙන ගෙන
…මතු යම් දවසක වියතෙක් වනු මැන
…සිතෙන් පැතුම් පතලා
…ඔහු පන්තියෙ තියලා
…මා වෙන්වෙන මොහොතෙ
…පුංචි ඇස් දෙකේ කඳුලු බිඳු දෙකයි
…ඔන්න වැටෙන්නට මෙන්න වැටෙන්නට
…

…පුංචි පුතා මගේ …ඉස්කෝලේ ගිය
……මුල්ම දවස අදවේ …මුල්ම දවස අදවේ
…
…සෙනෙහස මහදේ ගිනි ඇවිලෙද්දී
…පුතු තනි කරලා පංතියෙ තියලා
…මල්ගස් යට සෙවනේ
…පුතුගෙ සුවඳ පවනේ
…මා තනි වූ මොහොතෙ
…පංතිය නිම වී පුතු ඇවිදිල්ලා


…මේතනින් ඒ ගීතය අහන්න

…
…ඇන්ජලීන් ගුනතිලක ගයන මේ ගීතය මට මතක් උනා. ගීතයේ පුතෙක් ගැන කතා කලත් කරන වැඩවල හැටියට මගේ පොඩි දුවත් පුතෙක් වගේ දඟයි. ඒ හන්දා වැඩි වෙනසක් නෑ.
…

…
පොඩි දුවගේ ආච්චිලා දෙන්නා මෙ කෙල්ලට නම් දෙකක් දාලා තියෙන්න. අම්මගේ අම්මා, දුව කියන්නෙ "අම්මම්මා" කියලා එයා කියන්නේ "ඇට්ටරී" කියලා .

මගේ අම්මා, ඒ කියන්නේ දුවගේ තාත්තම්මා කියන්නේ "ගල්ටික්" කියලා

නම් දෙකෙන්ම හිතාගන්න පුලුවන්නේ තරම.
…
……ගීතයේ මුල්කොටස "පුංචි ඇස් දෙකේ කඳුලු බිඳු දෙකයි
…ඔන්න වැටෙන්නට මෙන්න වැටෙන්නට" තැනට යනතුරු මම අද උදේ අත්වින්දා
…දුවගේ අම්මනම් ගීතයේ සම්පූර්න අත්දැකීම විදින්න ඇති.
…
…ඉස්කොලේ පලමු දවස එයාට අමතක නොවන තව හේතුවක් තියනවා. අද එයාගේ උපන් දිනය ....
ඒ හන්දයි වේලාසන ගෙදර යන්න ඕන පුංචි කෙල්ලට උම්ම එකක් දෙන්න