102. සල්ලගෙ තරම

දියනාන තැන ගැන දාපු සටහනේදි මම කියුවා මගෙ පාසැල් මිත්‍රයෙක් ගැන හැඳින්වීමක් හැටියට ඒ කතාව මතක තියාගන්න කියලා. අද කතාව අන්න ඒ මතක තියගන්න කියපු යාලුවගෙ කතාවක්.


 …මීට අවුරුදු 22කට විතර උඩදි තමයි මෙ පුංචි සිදුවීම උනේ. පුංචි කියලා කියුවේ මම මෙ කියන මිත්‍රයා ටිකක් පුංචියි. සමවයසෙ මිතුරන් හා සසඳද්දි මිනිහා කොටයි පොඩියි. හැබැයි කටනම් ලොකුයි. මිත්‍රයාට අපි කියන්නෙ සල්ලා කියලා.
හරි නම ඊට ටිකක් ලඟින් යන නමක්. මිනිහා පොඩි නිසාත් තව මෙ නමම තියන තව එකෙක් හිටි නිසාත් අපි මෙයාට කියුවෙ පොඩි සල්ලා කියලා.නාලන්දෙ- ආනන්දෙ සමකාලීනයෙකුගෙන් පොඩි සල්ලා
කියුවම තාමත් නොදන්න එකෙක් නෑ. සල්ලාත් මම වගේම පානදුරෙ තමා උන්නෙ. පාසැල් බස් රථය තමයි ප්‍රවාහන ක්‍රමය.


එතකොට අපි පොඩි කොල්ලො, කොට කලිසමෙන් දිග කලිසමට බහින දවස්වල තමයි මෙ සිද්දිය උනේ. ඔය සල්ලා හරිම කැමතියි පාපුවරුවෙ යන්න. පාසැල් බස් රථයෙ පාපුවරුවෙ යන එක හරිම ජොලි වැඩක්නෙ. ඒත් මූ පොඩි එකා නිසාත් ජේෂ්ඨයන්ට තැන දෙන්න ඕන නිසාත් බොහෝවේලාවට පා පුවරුවේ යාම අහිමි වෙනවා. ඒත් පා පුවරුවෙ උඩම පඩියෙ යන්තම් අඩිය තියාගෙ යන්නනම් පුලුවන්. මොකවත්ම නැති එකේ ඒකත් ලොකු දෙයක් කියලා කියලා සල්ලා එහෙම යනවා.


"මම ලොකු ජෝන් උන හැටි" කතාවෙදි මම කියුවනෙ ඔය පාපුවරුවෙයන කොට දෙහිවල වැල්ලවත්ත හරියෙදි පොලීසියෙන් වේවැල් තියාගෙන ගහනවා කියලා.මේ සිද්දිය උන දවසෙත් පොලීසියෙන් උන්නා. ඒත් එදා එහෙම ගැහුවෙ නෑ. බස් එක අයිනට කරලා නවත්වන්න කියලා පොලිස් නියෝග ලැබුනා. දන්නවනෙ පොලිස් අංකල්ලා දයාවෙන් කරුනාවෙන් පිරුනු කටහඩින්නෙ අමතන්නේ.


"සේරම ෆුට්බෝඩ් ආපු උන් බැහැලා අයිනට වෙයල්ලා " 


ඒ පොලිස් නියෝගයක්. පාපුවරුවෙ උන්න ලොකු අයියලා සෙරම වෙව්ල වෙව්ලා බැහැලා අයිනට ගියා. උඩම පඩියෙ උන්න සල්ලත් කොට කලිසම පිටින්ම අර අයියලා පිටි පස්සෙන් ගියා.


"ඈ බොල පොල්කට්ටක් පිරෙන්න හුජ්ජ කරගන්න බෑ, ඒත් ෆුට්බෝඩ් යන්නේ " 

සල්ලා දිහා බලාගෙන එක් පොලිස් නිලධාරියෙක් ගිගුරුවා.


සල්ලත් අයිනට යනගමන් හිමිහිට ඇඟට පතට නොදැනී ,


"හැබැයි ලොකු එකක්නම් බෑ පොඩි පොල්කට්ටක් පිරෙන්නනම් පුලුවන්" …

බස් එකෙ උන්න අපිට හිනා ආවත් හින නොවුනෙ බයට. ඒත් පොලිස් අංකල්ලා ටිකට නම් හොඳටම හිනා ගියා. ඊට පස්සෙ අර සැර සේරම නිවිලා ගිහිල්ලා කට්ටියට යන්න කියුවා.