123. ඔබ දෙස බලන්නෙ කවුද ?

මෙන්න මේ විදියට තමයි කරන්න කියන්නේ

මගේ හුඟක් පොස්ට් වල මම සඳහන් කරලා තියනවනේ මම කන්තොරුවට යන එන වාහනය ගැන. මොකද මම පාවිච්චි කරන්නෙ කෝටි ගානක් වටින වාහනයක්.

 සාමන්‍ය කෙනෙකුට දරන්න අමාරු ගානක් නිසා මම වාහනේ සල්ලි දීලා ගන්න වගකීම ගත්තෙ නෑ. මාසෙකට සැරයක් තමයි මට වාහනේට ගෙවන්න වෙන්නේ.
ඒ හන්දා වාහනේ ගන්න එක ආණ්ඩුවට බාරදුන්නා. ආණ්ඩුවෙන් ඒක දුම්රිය දෙපාර්තමෙන්තුවට බාරදීලා. කොහොම හරි උදෙට මට එන්න එක වහනයක් තිබුනෙ නැත්නම් වෙන එකක් හරි එනවා. කෝටි ගානක වාහනේක ආවත් කන්තොරුව ගාව ඇඳුම් මදින තැනක් තියනවනම් හොඳයි කියලා හැමදාම වගේ හිතෙනවා.  

ඉතින් මම මේ පොස්ට් එක ලියන්නෙ මම එන වාහනේ වන කෝච්චිය ගැන විස්තර කියන්න නෙමෙයි. 

ඔය යන එනකොට මම යන එක තැනක් කියලා නෑ . ඉස්සර නම්, ඒ කියුවේ මීට අවුරුදු 15කට20කට විතර උඩදි නම් ස්ථිරවම මම යන තැනක් තිබුනා. එහෙම යන එන එක නවත්තපු කතාව ඉදිරි ලිපියකදි ගෙනහැරපාන්නම්. මොකද ඒක හරිම දුක හිතෙන කතාවක්.

  ඔන්න එහෙනම් අද මාතෘකාවට බහිමු. ඔය දුම්රියේ නානාප්‍රකාර පුද්ගලයන් එදිනෙදා ගමන් බිමන්වල යෙදෙනවා . පොඩි ළමයි එල්ලගෙන, ලොකු ළමයි අල්ලගෙන. සමහරක් බදාගෙන තව සමහරු බෙදාගෙන . මෙ මම කියුවේ කෑමවගේ දේවල්. ඔය රංචු රංචු යන තැන්වල කෑම බීම වගේ බෙදාගෙන කනවනේ. 

ඉතින් ඔහොම සෙනග පිරුනු කෝච්චියේ තනියම යන අයත් ඉන්නවනේ ඒ අය ඉතින් කිර කිර යන අය තමා.

 ඒත් හිතන්න එපා ඔය ගොල්ලො දිහා කවුරුවත් නොබලනවා කියලා. ඔය ගොල්ලො දිහා බලන් ඉන්න අය කවුරුද කියලා හරියටම දැනගන්න ඕනමනම්. අර මම මේ පොස්ට් එකවෙනුවන් දාලා තියන පින්තූරෙ විදියට ලොකුවට කට ඇරලා ඈනුමක් අරින්න (හැබැයි සද්දෙට නෙමෙයි) තත්පර පහක විතර එකක් . ඊට පස්සේ හොඳට ඇස් ඇරලා වට පිට බලන්න.

 අන්න ඔය දැන් ඈනුම් අරින කට්ටිය සේරම ඔබ දෙස බලන් උන් අය. … …

මේ මම වසර ගනනාවක් අර මම කීව කෝටි ගානක වාහනේ ගමන් ගිහිල්ලා අත්දැකීම්න් දැනගත්තු දෙයක්.